Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Η κοινωνία που ζω

Ηταν ένα πρωινό θλιβερό και μονότονο. Μόλις είχε τελειώσει η διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ και 3 διαδηλωτές,άγνωστοι μεταξύ τους,κάθισαν σ'ένα καφενείο.
Συστήθηκαν και η συζήτηση άρχισε για τα πρόσφατα μέτρα της κυβέρνησης. Ήταν ο Βασίλης, ο Μανώλης και ο Κώστας.
-Εγώ, είπε ο Βασίλης φύλακας στον ΟΣΕ θυμάμαι αυτή την δόλια την μάνα μου να μου λέει πάντα'διάβασε να γίνεις άνθρωπος να προκόψεις στη ζωή σου" αλλά που έγώ.Είχα το μυαλό μου στο παιχνίδι. Έβγαλα με το ζόρι την Γ γυμνασίου και ευτυχώς βρέθηκε ένας βουλευτής και μπήκα στον ΟΣΕ. Αν είχα χαρτί πανεπιστημίου θα γινόμουν προϊστάμενος και θα είχα καλύτερο μισθό, είπε με πίκρα.
Σταμάτησε και ήπιε μια γουλιά.
=Πόσα παίρνεις αν επιτρέπεται, τον ρώτησε ο Μανώλης.
-Τι να παίρνω, είπε αυτός. Μαζί με τα επιδόματα ίσα που φτάνω τα 60 χιλιάρικα το χρόνο. Κι έχω ένα σωρό έξοδα: Στεγαστικό δάνειο, γραμμάτια για το αυτοκίνητο της κόρης, οι σπουδές του γιού μου στην Αγγλία...
Βλέπεις, συνέχισε, ο γιος μου δεν είχε καλή βαθμολογία στο λύκειο επειδή οι καθηγητές τον αδικούσαν από σύστημα και κατά συρροή και αναγκάστηκα να τον στείλω για σπουδές στο Λονδίνο. Αφήστε τα φίλοι μου, μας μαυρίζουν την ζωή...
Εμειναν για λίγο σιωπηλοί χαμένοι στις σκέψεις τους...
-Εγώ, είπε ο Βασίλης, δουλεύω στις αστικές συγκοινωνίες. Φανταστείτε ότι έφτασαν στο σημείο να συζητάνε να μας κόψουν το επίδομα ζεστάματος μηχανής και έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία. Που βαδίζει αυτός ο τόπος όταν καταπατούνται τα κεκτημένα των εργαζομένων που αποκτήθηκαν με αγώνα και θυσίες...
Συμφώνησαν όλοι μαζί του κουνώντας το κεφάλι.
-Αφήστε ρε παιδιά, είπε ο τρίτος ο Κώστας, εργαζόμενος στην Ολυμπιακή. Εγώ τραβάω μεγάλα ζόρια.
-Δηλαδή; τον ρώτησαν
-Έχω 2 χρόνια που κάθομαι περιμένοντας την μετάταξη που μας υποσχέθηκαν. Πληρώνομαι βέβαια κανονικά, δεν έχω παράπονο, αλλά θα ήθελα όπως εσείς να αποδίδω στη δουλειά μου και να συμβάλω κι'εγώ στην ανόρθωση της χώρας. Γι'αυτό σας λέω, εσείς είστε καλύτερα από μένα.
Σε λίγο οι 2 έφυγαν κι'έμεινε μόνος ο Κώστας. Στο σπίτι δεν ήθελε να πάει. Το είχε σιχαθεί ο οργανισμός του κάθε μέρα,όλη μέρα να κάθεται μέσα. Κοίταξε θλιμμένα γύρω του και μουρμούρισε οργισμένα...
-Α ρε κουφάλα Μέρκελ, εσύ φταις για όλα...
Σημείωση: Το κείμενο αυτό δεν είναι δικό μου. Είναι ένα σχόλιο από το capital.gr.
Κάποιος είπε: «Σημασία δεν έχει, τι πιστεύεις εσύ για σένα. Σημασία έχει τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα».
Καλημέρα σας.

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Η χρονιά των ανακαλύψεων

Είμαι χαρούμενος. Ζω στη χρονιά των απίθανων ανακαλύψεων. Όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις φέτος έμελλε να συμβούν. Φέτος έμελλε να τις ζήσω.
«Είμαστε κράτος διεφθαρμένων». Δε το ήξερα. Ειλικρινά το έμαθα φέτος και έπεσα από τα σύννεφα. Τώρα ανακάλυψαν ότι υπάρχει διαφθορά σε κάθε Δημόσιο Τομέα. Δεν είχα ακούσει για τα φακελάκια στα νοσοκομεία. Ούτε για παραδικαστικά κυκλώματα. Ούτε για συναλλαγές με εφοριακούς.Πρώτη φορά άκουσα ότι πουλάνε τις άδειες των ταξί, λεωφορείων και φορτηγών. Νόμιζα πως τις παίρνουν με σειρά προτεραιότητας οι νόμιμοι δικαιούχοι.
«Υπάρχουν διεφθαρμένοι πολιτικοί». Για να πω την αλήθεια, πάντα άκουγα για τη κουτάλα και τη μαρμίτα. (Μαρμίτα λέγεται η μεγάλη χύτρα) Το θεωρούσα υπερβολή των πολιτικών αντιπάλων. Φέτος ανακαλύφθηκαν τα λογής ακίνητα που κοσμούν τις ιδιοκτησίες των πολιτικών. Δεν τα ήξερε κανείς. Εμείς δουλεύαμε. Εκείνοι πλούτιζαν. Δανειζόμασταν για Φαραωνικούς εξοπλισμούς, κρατούσαμε σκόπιμα το πρόβλημα «κακοί γείτονες» και αγοράζαμε οπλικά συστήματα. Για να τους πολεμήσουμε. Κάποιο σύμφωνο φιλίας δε πέρασε από το μυαλό μας. Πως θα πληρωθούν τα δάνεια δε το σκεφτήκαμε. Μόνο οι αγορές όπλων μας ενδιέφεραν.
Ούτε κανείς άκουσε για το Βατοπέδι. (τελικά πως γράφεται; Βατοπέδι ή Βατοπαίδι;) Άλλωστε το κράτος μου, δεν ζημίωσε ούτε ένα ευρώ όπως… λένε.
«Πληρώνουμε 8 στα 10 βασικά καταναλωτικά αγαθά, 30% ακριβότερα από τον μέσο Ευρωπαίο». Από την εποχή της δραχμής πληρώνουμε ακριβότερα στα καρτέλ που διακινούν αυτά τα προϊόντα. Όμως και αυτό φέτος το ανακαλύψαμε. Τις ανατιμήσεις που κάνουν έντεχνα, ακόμη δε τις πήρε χαμπάρι το «παρατηρητήριο τιμών». Μείναμε στις διαπιστώσεις. Μια βόλτα σε ευρωπαϊκά σουπερ μάρκετ αρκεί, για να αντιληφθεί εύκολα ο καταναλωτής το κλέψιμο που γίνεται εδώ. Πως γίνεται σε μια χώρα με τόσο μικρούς μισθούς να υπάρχουν τόσο ακριβές τιμές; Λυπάμαι αλλά δε το γνωρίζω. Περιμένω να το ανακαλύψουν και αυτό.
Για να μειώσουμε την ανεργία προσλαμβάναμε στο δημόσιο. Δεν υπήρχε λόγος να δημιουργήσουμε επιχειρήσεις που θα προσλάβουν προσωπικό. Το βάζαμε από τα παράθυρα στο Δημόσιο. Και ανακαλύψαμε ότι έχουμε 750.000 Δημόσιους Υπάλληλους. Και για να μπορέσουμε να προσλάβουμε περισσότερους, συνταξιοδοτούμε τους υπάρχοντες από τα 48 και 50 τους χρόνια ή με εθελούσια έξοδο. Έτσι γίνεται και στην Ευρώπη. 25 χρόνια δουλειάς και 40 σύνταξης. Και μένουμε με την απορία «γιατί φράκαραν οικονομικά τα Ασφαλιστικά Ταμεία».
Και επειδή η εξέλιξη δε σταματά ποτέ, θα γίνουν φαντάζομαι κι’άλλες ανακαλύψεις. Όπως για τα κέρδη των τραπεζών. Υπάρχουν επιχειρήσεις μέσα στην οικονομική κρίση που διπλασιάζουν τα κέρδη τους. Αμέ. Οι τράπεζες. Υπάρχουν σήμερα δάνεια με 10,6% επιτόκιο; Βεβαίως. Τα επαγγελματικά δάνεια. Κάρτες με 19,25% επιβάρυνση; Οι πιστωτικές κάρτες στην Ελλάδα.
Δεν τα ανακάλυψαν αυτά ακόμη. Σιγά σιγά. Οι μεγάλες ανακαλύψεις αργούν. Πρέπει πρώτα να τεκμηριώνονται από πολλές πλευρές πριν ανακοινωθούν. Είναι η βασική αρχή των σύγχρονων ανακαλύψεων.
Καλημέρα σας.

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Εξουσία Θράκης

Οκτώ χρόνια αντινομάρχης. Οκτώ χρόνια νομάρχης. Ένας πρώην λογιστής της ΕΑΣ Ροδόπης, ο Ροδοπίτης κ.Γιαννακίδης, θέλουμε σήμερα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεών ως υποψήφιος Περιφερειάρχης (ΠΑΣΟΚ) και να αρθρώσει τις σκέψεις του για την ανάπτυξη της Καβάλας και της Δράμας.

Δώδεκα χρόνια νομάρχης Ξάνθης ο κ. Παυλίδης, περιμένουμε να σταθεί απέναντι στα δίκαια αιτήματα της Καβάλας ως υποψήφιος Περιφερειάρχης (ΝΔ). Και να τα προωθήσει... Είναι δυνατόν δυο άνθρωποι που χρόνια μάχονται την Αν. Μακεδονία να σταθούν αρωγοί στα προβλήματά της. Που το όνειρό τους είναι να γίνουν σαν τη Καβάλα τα μέρη τους;

Δηλώσεις των ντόπιων παραγόντων και παραγοντίσκων για τα θετικά στοιχεία του ενός έναντι του άλλου. Ο κ. Γρανάς μιλάει για έναν «επιτυχημένο Νομάρχη». Επιτυχημένος για το νομό του σίγουρα. Δεν το αμφισβήτησε κανείς. Εδώ μιλάμε για Περιφερειάρχη κ. Γρανά. Μη μπερδεύουμε τους ρόλους.
Ο κ. Τάτσης αναφερόμενος στον κ. Παυλίδη, μιλάει για ένα «φίλο» της Καβάλας. Το ότι είχε έντονη τηλεοπτική παρουσία στα τοπικά μας κανάλια ας μη το αναλύσουμε. Άλλωστε για τη Ξάνθη μιλούσε πάντα. Δεν τον άκουσα να μιλάει για τα προβλήματα που δημιούργησε στη Καβάλα ο Νομός του. Θα το κάνει τώρα;
Μέσα στη παραζάλη των εκλογών μας προέκυψε και ο κ. Στυμπίρης. Θυμήθηκε να μας πει πόσο θετικά θα δουλέψει ο κ. Γιαννακίδης για τη Καβάλα. Πού το ξέρει; Τον ρώτησε; Πως κατέληξε σ’αυτό το βαρύγδουπο συμπέρασμα;

Ας μη κρυβόμαστε. Βρισκόμαστε ανάμεσα σε δυο αντικαβαλιώτες υποψήφιους Περιφερειάρχες. Το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι οι δεσμεύσεις τους απέναντι στα έντονα προβλήματα της περιοχής μας και τις λύσεις που θα προτείνουν. Και να μιλήσουν ανοικτά. Όχι εδώ να λένε άλλα και άλλα στο τόπο τους. Αυτά που θα πουν εδώ να τα πουν και εκεί. Να τα μάθουν και οι Θρακιώτες όσα υποσχεθούν εδώ.
Οι υπουργοποιήσεις Τιμοσίδη (Καβάλα) και Αηδόνη (Δράμα) δεν έγιναν τυχαία. Έγιναν για να παρουσιαστεί μια «ισορροπία» ανάμεσα στη Θράκη και την Αν. Μακεδονία. Μια επίπλαστη ισορροπία που δεν θα κρατήσει για πολύ. Περίοδο εκλογών έχουμε γι’αυτό και δημιουργήθηκε.

Αύριο το πρωί μιλάει ο Γ. Παπανδρέου στη Θεσ/νίκη με θέμα «Δομικές Αναπτυξιακές Προκλήσεις Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων». Πως θα ξεπεράσουν το πρόβλημα αυτές οι επιχειρήσεις με την μιζέρια και την ηττοπάθεια των παραγόντων της Ξάνθης και της Κομοτηνής; Στρογγυλεύοντας τα προβλήματα μιας άρρωστης πολιτικής, έναντι της Καβάλας;

Υπόσχονται τα τοπικά κομματικά στελέχη ότι θα παλέψουμε για τα δίκια μας. Μόνο που ξεχνούν μια λεπτομέρεια. Εμείς δεν είμαστε πεχλιβάνηδες.

Καλημέρα σας

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Εξουσία Κομοτηνής

Ο προτεινόμενος από το ΠΑΣΟΚ για τη περιφέρεια ΑΜΘ κ.Γιαννακίδης, ήταν η χειρότερη, για το Ν. Καβάλας επιλογή. Όχι σαν δυναμικότητα και αποτελεσματικότητα ατόμου, αλλά σαν τόπο καταγωγής.
Χρόνια η αντιπαλότητα της Καβάλας με τη Κομοτηνή. Η ζημιά που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια ο Ν. Καβάλας είναι τεράστια. Βάζοντας μπροστά το μουσουλμανικό πρόβλημα η Κομοτηνή και η Ξάνθη έχουν πετύχει μεταφορές κεντρικών υπηρεσιών στη Κομοτηνή, ισχυρά κίνητρα έναντι Δράμας Καβάλας, μη ίδρυση πανεπιστημιακών σχολών στη Καβάλα, μη ίδρυση Εφετείου Αν. Μακεδονίας κλπ κλπ.
Η Καβάλα πληρώνει αδρά την αδηφαγία της Κομοτηνής. Και σαν επιβεβαίωση ήρθε η υποψηφιότητα του Κομοτηναίου κ.Γιαννακίδη. Ο υγειά σκεπτόμενος Καβαλιώτης δεν έχει κανένα λόγο να ψηφίσει έναν κάτοικο της Κομοτηνής για περιφερειάρχη του. Ποτέ δεν έδωσε δείγματα καλής γειτονιάς η Κομοτηνή. Ούτε σεβασμό στην ισόρροπη ανάπτυξη της περιφέρειας.
Ο κ.Πεταλωτής (βέρος Κομοτηναίος δικηγόρος) ήταν εκείνος που οργάνωνε ως πρόεδρος του, τον δικηγορικό σύλλογο της Κομοτηνής, να μην αποδεχθεί το αίτημα της Καβάλας για ίδρυση εφετείου. Μετά την ανακοίνωση υποψηφιότητας του κ.Γιαννακίδη τρέχει και δίνει συνεντεύξεις για να μας πείσει ότι «Θα πάμε μπροστά χωρίς τους παλιούς ανταγωνισμούς» Σώπα καλέ μου. Χορτάσαμε καλοπιάσματα και γλυκές κουβέντες. 15 χρόνια μιλάμε για κίνητρα. Τα δώσατε; Άλλα τόσα χρόνια μιλάμε για εφετείο. Ιδρύθηκε;
Το θέατρο το είδαμε και με τον Στυλιανίδη. Το είδαμε και παλιότερα με τον Σγουρίδη. Η παράσταση επαναλαμβάνεται τώρα με άλλο καστ ηθοποιών.
Αδειάσατε από επιχειρήσεις, δυο νομούς (Καβάλας – Δράμας) για να γεμίσετε τη Κομοτηνή και τη Ξάνθη. Ρημάξατε στην ανεργία τους γείτονές σας για να χαριεντίζεστε πάνω στα αποκαΐδια μας. Και τώρα έρχεστε να μας βάλετε καπέλο και Κομοτηναίο περιφερειάρχη. Πρέπει να τον αποδεχθούμε; Πρέπει να αποδεχθούμε την ήττα μιας πόλης που της αξίζει καλύτερη μοίρα από τον κ.Γιαννακίδη; Η επιλογή ενός Κομοτηναίου αποτελεί ύβρη για τους Καβαλιώτες. Αποτελεί επισφράγισμα του τρόπου σκέψης της κεντρικής εξουσίας σε βάρος της Καβάλας.
Μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του κ.Γιαννακίδη μένει μια πρόταση μόνο. Να υπάρξει ξεχωριστή περιφέρεια Αν. Μακεδονίας. Γιατί τα προβλήματα των νομών μας είναι πολύ διαφορετικά από αυτά της Θράκης. Και ένας περιφερειάρχης που προέρχεται από τη καρδιά της Θράκης δεν έχει θέση δίπλα μας. Η καρδιά του θα χτυπάει πάντα για το τόπο καταγωγής του.
Το θέμα αυτό δε κλείνει, με αυτό το κείμενο. Η πρόκληση είναι σοβαρή και το γύρισμα της πλάτης στα προβλήματα της περιοχής μας είναι απαράδεκτο. Ο αγώνας τώρα ξεκινάει.
Περιμένουμε τις θέσεις των βουλευτών μας για το τι θα πρέπει να πράξουμε σαν Καβαλιώτες. Για το πώς θα αντιπαραταχθούμε απέναντι στον κέρβερο που λέγεται «εξουσία Κομοτηνής»
Καλημέρα σας

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Το κόστος της απραξίας

Στη μεταπολεμική Ελλάδα ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπισε η νεοσύστατη τότε κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή το 1956 ήταν και αυτό, της εκμετάλλευσης των παραγωγών σιτηρών. Αγόραζε ο έμπορος σε εξευτελιστικές τιμές το σιτάρι από τους χωρικούς και το πουλούσε σε υπερβολικές τιμές στη κατανάλωση. Μάλιστα τότε η κατανάλωση ψωμιού ήταν τριπλάσια της σημερινής αφού αποτελούσε βασική οικογενειακή διατροφή.
Από τα πρώτα αναπτυξιακά πενταετή προγράμματα που κατάρτισε τότε η κυβέρνηση της ΕΡΕ ήταν να οργανώσει το γεωπονικό δυναμικό. Έστειλε δεκάδες γεωπόνους στο Οχάιο της Αμερικής όπου εκεί βρισκόταν το πρώτο κέντρο ελέγχου σπόρων. Οργάνωσε εδώ, τον τρόπο σποράς με σπαρτικές μηχανές.
Ήρθαν νέες ποικιλίες σπόρων, μεγαλύτερης στρεμματικής απόδοσης ενώ η σπορά γινόταν μηχανικά. Από τα 20 κιλά σπόρου ανά στρέμμα με απόδοση 100 κιλά σταριού, φτάσαμε στα 12 κιλά σπόρων να αποδίδουν 600 κιλά ανά στρέμμα. Δημιουργήθηκαν οι πρώτοι αγροτικοί συνεταιρισμοί και οι παραγωγοί πήραν την εμπορία στα χέρια τους.
Όλα αυτά πριν 54 χρόνια. Με τα μέσα τις γνώσεις και τους επιστήμονες, της εποχής εκείνης.
Το 1986 στο Λουξεμβούργο η Ελλάδα δεσμεύτηκε να εφαρμόσει μέσα σε 5 χρόνια στην αναλογία τιμής πώλησης αγροτικών προϊόντων / τελική τιμή καταναλωτή, τον τύπο 1 προς 2,6. Δηλαδή το αγροτικό προϊόν που ξεκινάει με 1 ευρώ από τον παραγωγό, να μη υπερβαίνει τα 2.6 ευρώ στον καταναλωτή.
Αυτά ισχύουν στην Ε.Ε. Εκτός από εδώ. Εδώ τώρα ανακαλύψαμε ότι έχουμε το ακριβότερο άλευρο της Ευρώπης. Και προφανώς το ακριβότερο ψωμί.
Αγοράζουμε το ακριβότερο γάλα της Ευρώπης. Οι πατάτες ξεκινούν με 15-18 λεπτά από τον παραγωγό για να φτάσουν στο καλάθι σου με 0,80. Αναλογία διαφοράς τιμής: 1/4,7. Οι ντομάτες ξεκινούν από τον παραγωγό με 30 λεπτά για να φτάσουν τα 1,70 Αναλογία τιμής 5,66.
Υπάρχει παρατηρητήριο τιμών. Που παρατηρεί τις τιμές. Παρατηρεί σκέπτεται και συλλογίζεται… Και άπραγο όπως πάντα μένει να παρατηρεί.
Υπάρχει αρμόδια υπουργός που υπόσχεται. Υποσχέσεις ακούμε πράξεις όμως δεν θα δούμε. Μια υπουργός που περιμένει με πρακτικές της δεκαετίας του 80 να ελέγξει την αγορά.
Στις αποθήκες των νομαρχιών ακόμη στιβάζονται μουχλιασμένα τα πολυτελή βιβλία με αναπτυξιακά προγράμματα που τύπωνε ως πρόεδρος του ΚΕΠΕ για ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής. Ξεπερασμένης νοοτροπίας και πεπαλαιωμένης τακτικής άνθρωποι, περιμένουμε να ελέγξουν τιμές στην αγορά.
Αφού άφησε ελεύθερο το τραπεζικό σύστημα με υπερκέρδη και χωρίς εποπτεία, όπως ευαγγελιζόταν προ εκλογών, αφού πέρασε ως καθηγήτρια του Πρίνστον (από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια) και μετά ως αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ έφτασε τώρα να παρατηρεί τα τεκταινόμενα. Και εμείς να υπομένουμε το κόστος της απραξίας της, πληρώνοντας τα σπασμένα των λαθών της.
Καλημέρα σας.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Σύγχρονοι ανάγωγοι.

Νοικιάζουν οι Δήμοι μια παραλία, σε κάποιον για να βάλει ξαπλώστρες και ομπρέλες. Εκείνος θεωρεί ότι έγινε ιδιοκτήτης της παραλίας.
Απλώνει σε όλο το μήκος και πλάτος τις ξαπλώστρες και τα παρασόλια του. Χώρος ελεύθερος, ελάχιστος. Τι κι’αν δεν θέλουν όλοι να πληρώσουν τον κεφαλικό φόρο για τη πλαζ. Ο νεόκοπος ιδιοκτήτης της άμμου έχει μπλοκάρει το σύμπαν.
Νοικιάζουν οι Δήμοι ένα πεζοδρόμιο, για να απλώσει ένα καφέ τα καθίσματά του. Και τα καθίσματα πολλαπλασιάζονται, σαν ρώσικες μπαμπούσκες, ανάλογα με τις ώρες. Σε σημείο να μη μπορεί να περάσει ο κόσμος. Λες και τα πεζοδρόμια κατασκευάστηκαν για να μετατραπούν σε τραπεζοδρόμια. Και οι πεζόδρομοι σε τραπεζόδρομους. Το καφέ έχει άδεια για 10 τραπέζια εσωτερικά και απλώνει άλλα 40 εξωτερικά.
Νοικιάζουν τα κιλικία σε αεροδρόμια. Για ένα καφέ σε πλαστικό ποτήρι θέλεις 4 ευρώ. Για ένα σάντουιτς άλλα τόσα, επειδή έχει μέσα ένα μαρουλόφυλλο το βάπτισαν… «σπέσιαλ». Ρωτάς γιατί αυτές οι τιμές και απαντούν «ξέρεις πόσα πληρώνω για ενοίκιο;» Και εσύ το βουλώνεις. Τι να απαντήσεις…
Ίδια κατάσταση και στα κιλικία των νοσοκομείων. Και των απανταχού τουριστικών σημείων.
Οι Δήμοι όταν νοικιάζουν μια παραλία δε πρέπει να περιορίζονται στην εκμίσθωση ενός ελάχιστου τμήματος μόνον, αφήνοντας τον υπόλοιπο χώρο ελεύθερο για όσους δεν θέλουν ή έχουν δική τους ομπρέλα; Τι νοικιάζουν; Το παππού τους το χωράφι;
Όταν δίνουν άδεια για τραπεζοκαθίσματα, ελέγχουν μετά και το άπλωμα τους;
Όταν βγαίνει σε δημοπρασία ένα κιλικίο δε θα πρέπει να καθορίζονται και οι ανώτατες τιμές σε τουλάχιστον 30-40 βασικά είδη διατροφής και ροφημάτων; Πρέπει. Και το έκαναν ήδη κάποιοι Διοικητές νοσοκομείων που σέβονται τον εαυτό τους και τους επισκέπτες. Που δεν αναλώθηκαν στο πόσα περισσότερα θα εισπράξουν από τους ενοικιαστές των κιλικίων. Αναλώθηκαν στο να προστατέψουν το κοινωνικό σύνολο.
Ο ελεύθερος ανταγωνισμός της αγοράς, λειτουργεί όταν ο πολίτης έχει δικαίωμα επιλογής. Σε ένα αεροδρόμιο όμως ή σε ένα πλοίο ποιες επιλογές έχει; Ποιος μπορεί να δώσει άδικο στον ενοικιαστή, όταν για μια παράγκα-κιλικίο απαιτούν να την εκμισθώσουν όσο ένα κατάστημα κεντρικού δρόμου;
Το ΕΣΡ επιβάλλει πρόστιμα, όταν σε τηλεοπτικές εκπομπές, διαπιστώνει ότι θίγεται η αξιοπρέπεια των τηλεθεατών. Όταν ο πεζόδρομος γίνεται καρεκλόδρομος, δεν θίγεται η αξιοπρέπεια του πεζού; Όταν πληρώνεις ένα σάντουιτς όσο μια μπριζόλα σε ταβέρνα, δεν θίγεται η νοημοσύνη σου; Όταν δεν έχεις πρόσβαση σε μια παραλία, επειδή κάποιος τη νοίκιασε, δεν υποτιμάται η προσωπικότητά σου;
Καλημέρα σας

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Χαμένοι στη πόλη

Ξεκινώντας από το Geteborg της Σουηδίας, πέρασα με καράβι απέναντι στη Δανία. Σταμάτησα σε ένα πάρκινγκ στο Odde. Ένα μικρό χωριό Βόρεια της Δανίας. Εκεί υπήρχε και ένας κάδος απορριμμάτων. Μια χάρτινη μεγάλη σακούλα μέσα στο κάδο και απ’έξω έγραφε σε 9 γλώσσες τη λέξη «απορρίμματα» Και στα Ελληνικά! Όχι γιατί δε θα καταλάβαινε κάποιος τη χρήση του κάδου. Από κοινωνική αγωγή και μόνο. Από σεβασμό στον ξένο επισκέπτη. Όλα αυτά το 1982. Με την Ελλάδα μόλις τρία χρόνια στην τότε ΕΟΚ.
Ποιοί ξένοι έρχονται για τουρισμό στη Καβάλα; Τούρκοι, Βούλγαροι, Σέρβοι κυρίως. Χαιρόμαστε όταν διαπιστώνουμε ότι «γέμισε η πόλη με Βουλγάρικα λεωφορεία». Άνθρωποι που έφυγαν από το τόπο τους για να γνωρίσουν ένα άλλο τόπο. Έστω και περιστασιακά για λίγες μέρες. Να δουν, να περπατήσουν, να αγοράσουν, να σχολιάσουν, να διασκεδάσουν.
Έχουμε ένα Γραφείο Τουριστικών Πληροφοριών. Λογικά θα έπρεπε να υπάρχουν πληροφοριακά έντυπα για τη Καβάλα, την ιστορία της, τους δρόμους και τα κέντρα της, στα Βουλγαρικά, στα Τουρκικά, στα Σέρβικα. Αμ δε. Τους θεωρούμε παρακατιανούς μάλλον αυτούς τους λαούς. Μόνο ένα έντυπο στα Βουλγαρικά υπάρχει και ένα δεύτερο επίσης στην ίδια γλώσσα, προϊόν της Περιφέρειας. Το δεύτερο είναι μια περιήγηση στη Βαλκανική περιοχή Δράμας, Καβάλας, Ξάνθης, Smolyan και Blagoevgrad.
Δαπάνες εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ετησίως για τη τουριστική προβολή μας. Ταξίδια με κουστωδίες παρατρεχάμενων και κάποιων άσχετων, στα πιο όμορφα μέρη της Ευρώπης. Όταν φτάνει η ώρα να τυπώσουμε κάποια τεύχη ή χάρτες στη γλώσσα των όμορων κρατών μας τότε σκεφτόμαστε το κόστος. Προγραμματίζουμε σε ποιες τουριστικές εκθέσεις θα συμμετάσχουμε, χωρίς να υπολογίζουμε και την αντίστοιχη επισκεψιμότητα από τα μέρη εκείνα.
Αφήσαμε τους γείτονες και τρέχουμε στη Εσπερία. Θέλουμε να έρθουν, αλλά δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, ένας οδηγός της πόλης, στη γλώσσα τους. Ρωτάει ο Τούρκος στο Γραφείο Πληροφοριών. Του εξηγεί η πρόθυμη υπάλληλος σε άπταιστα αγγλικά! Μπαίνει και ένας Σέρβος. Χαμογελαστή η κυρία εξηγεί σε άπταιστα Αγγλικά! Άνθρωποι χαμένοι στη πόλη. Αυτοί είμαστε…
Η εκδόσεις τουριστικών οδηγών, χαρτών και ιστορικών κειμένων της πόλης δεν είναι υπόθεση μιας Δημοτικής Επιχείρησης μόνο. Λόγο και άποψη πρέπει να έχουν και οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι φορείς. Ο Σύνδεσμος Ξενοδόχων Καβάλας, το Επιμελητήριο, Ο Εμπορικός Σύλλογος, η Ομοσπονδία Επαγγελματιών. Ρωτήθηκαν για τις εκδόσεις αυτές. Εξέφρασαν κάποια άποψη ποτέ; Έκαναν προτάσεις;
Την ανεπάρκεια της τουριστικής μας προβολής ας μην την ανεχθούμε. Μας προσβάλει όλους.

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Ο Δήμαρχος Καβάλας απαντάει στον Γ.Τζανίδη

Αγαπητέ Γιάννη.

Μπράβο σου που παρεμβαίνεις και τοποθετείσαι στα ζητήματα της πόλης. Η Καβάλα χρειάζεται τους ενεργούς πολίτες. Για να είσαι ακόμη πιο καλά ενημερωμένος, σου αναφέρω ότι:
α) Η πεζοδρόμηση τμήματος της Δοϊράνης προέκυψε ύστερα από έγγραφο αίτημα των εμπόρων και επαγγελματιών του κομματιού από Ομονοίας έως Καράνου. Η αίτηση υποβλήθηκε... Δείτε περισσότερα πρόσφατα, αποτελεί όμως συνέχεια επανειλημμένων αλλά μεμονωμένων προφορικών αιτημάτων.
β) Ύστερα από επιτόπια επίσκεψή μου με τον αντιδήμαρχο Χριστόδουλο Μιχαλάκη, διαπιστώσαμε ότι όλοι οι επαγγελματίες είχαν υπογράψει την αίτηση και ουδείς διαφωνούσε.
γ) Ο δρόμος στο συγκεκριμένο του σημείο είναι τελείως περιθωριακός και ασήμαντος σε σχέση με το υπόλοιπο οδικό δίκτυο της περιοχής και δεν το επηρεάζει.
δ) Η πεζοδρόμηση γίνεται δοκιμαστικά, με απόφασή μου (έχω αυτό το δικαίωμα στο δήθεν δημαρχοκεντρικό πολιτκό σύστημα). Θα επικυρωθεί ή θα ακυρωθεί από τη Δημαρχιακή Επιτροπή, αφού προγουμένως εξεταστεί από την Επιτροπή Κυκλοφοριακών Ρυθμίσεων. Το ίδιο συμβαίνει και με την οδό Θάσου, στα Σφαγεία.
ε) Πάρκινγκ μικρά ή πολύ μικρά έχουν ήδη γίνει στην πόλη μας την τριετία που πέρασε. Στη συμβολή των οδών Δάτου και Θερμοπυλών (¶γιος Παύλος) διώροφο κτήριο κόστους περίπου 60.000 ¤. Στην οδό Καψάλη, κάτω από το Φρούριο. Στην οδό Κωνσταντινίδου Ποιητού. Στην Ανθεμίου. Γενικά, όπου κατασκευάζεται ή αναπλάθεται δρόμος ή κοινόχρηστος χώρος, εξοικονομούνται και λίγες θέσεις στάθμευσης.
στ) Για μεγάλα πάρκινγκ δεν υπάρχει οικόπεδο στο κέντρο ή περιφερειακά του κέντρου. Σημειωτέον ότι θα πρέπει το οικόπεδο να είναι χαρακτηρισμένο από το Σχέδιο Πόλης για χρήση πάρκινγκ. Ακόμη και το πάρκινγκ στον Αι- Γιάννη είχε φροντίσει ο προηγούμενος δήμαρχος να το χαρακτηρίσει κοινόχρηστο χώρο. Οι καπναποθήκες δεν προσφέρονται γιατί έχουν ξύλινο πάτωμα. Τι λύσεις έχουμε; Να κατασκευαστεί η περιμετρική, που θα αποφορτίσει το κέντρο. Ας ελπίσουμε αύριο ο Ι. Μαγκριώτης να μας φέρει καλές ειδήσεις (περιττό να σου πω ότι το παλεύουμε συνέχεια, εγώ και οι βουλευτές). Να θέσουμε σε κυκλοφορία οικολογικά οχήματα. Να ενισχύσουμε τις μαζικές συγκοινωνίες και το ποδήλατο.
ζ) Σ' ευχαριστώ για τις λοιπές ιδέες και παρατηρήσεις. ¶λλες είναι υλοποιήσιμες και εφικτές και άλλες όχι.
η) Η Καβάλα έφτασε στα πολεοδομικά και περιβαλλοντικά της όρια. Από δω και πέρα ο Δήμος πρέπει να βοηθήσει τους δημότες να αποκτήσουν διαφορετική νοοτροπία. Η βιώσιμη και αειφόρος ανάπτυξη μας περιμένει. Στο χέρι μας είναι να τη συναντήσουμε.

Ο Γ.Τζανίδης απαντάει στον Δήμαρχο.



Φίλε Δήμαρχε καλημέρα.

Το ότι ζητούν 4-5 καταστηματάρχες μια πεζοδρόμηση δε σημαίνει πως ικανοποιούμε το αίτημα. Το εξατάζει η Επιτροπή Κυκλοφοριακών Ρυθμίσεων (γι'αυτό δημιουργήθηκε) και στη συνέχεια αποφαίνεται και σε συμβουλεύει για το θετικό ή αρνητικό του θέματος.
Οι πεζοδρομίσεις δεν αποφασίζονται από τον Δήμαρχο γιατί ούτε συγκοινωνιολόγος είναι ούτε και μπορεί να έχει εξειδικευμένες γνώσεις. Συνεπώς κακώς αποφάσισες χωρίς να συμβουλευτείς.(άποψή μου).
Οι χώροι στάθμευσης σε γειτονιές ορθά δημιουργήθηκαν. Δεν αποτελούν όμως άλλοθι για τη μη δημιουργία μεγάλων χώρων στο κεντρο της πόλης. Και οι επισημάνσεις του κειμένου μου εκεί εστιαζόταν.
Τα δύο οικόπεδα (Λαζαριστών και Αγ. Ιωάννης) θα μπορούσαν να αλλάξουν χρήση και να προχωρήσει το θέμα.
Κάποια στιγμή ας ξαναδούν τους χώρους φορτοεκφόρτωσης (κίτρινη διαγράμμηση). Δεν ειναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο υπερβολικοί χώροι όλο το 24ωρο για τόσο μικρή και ολιγόωρη χρήση.
Όλη η πόλη στο κέντρο είναι γεμάτη αυτοκόλλητα και αφίσες. Δεν ειναι μόνο οι πινακίδες σήμανσης. Είναι και οι στάσεις και τα καρτοτηλέφωνα και οι κολώνες και οι κάδοι... Το Σάββατο είδα πως ήδη ξεκίνησε μια απορρύπανση. (Θετικό).
Το υπόλοιπο της περιμετρικής Ανατολικά (που τώρα τελειώνει στο τίποτα και το πουθενά) έπρεπε να έρθει προ πολλού στην επιφάνεια σαν πάγιο αίτημα. Ας ελπίσουμε οτι θα δωθεί λύση από τον κ.Μαγκριώτη.
¶λλωστε η περιμετρική πρέπει να συνεχιστεί και Δυτικά (ύψωμα Βασιλάκη). Οι ανάγκες τρέχουν και τα έργα στέκονται.
Η Καβάλα έφτασε στα πολεοδομικά και περιβαλλοντικά της όρια γιατί δεν φρόντισαν οι προηγούμενες διοικήσεις να δημιουργήσουν νέα πολεοδομικά συγκροτήματα δορυφορικά της πόλης που θα στεγάσουν σε ανθρώπινες συνθήκες τις ανάγκες των κατοίκων της. Τώρα που μεγαλώνει ο Δήμος και μπαίνει η περιοχή των Φιλίππων, ας δημιουργηθούν προς εκείνες τις περιοχές νέα πολεοδομικά συγκροτήματα (Αμυγδαλεώνας, Ζυγός, Αμισιανά κλπ) ώστε να αποσυμφορηθεί η πόλη και να δημιουργηθούν δορυφορικοί οικισμοί. Ένας πολεοδόμος (ως αρμόδιος του θέματος) θα σας έδινε λύσεις εφικτές στο θέμα αυτό.
Οι πολίτες προτείνουν. Οι ειδικοί κρίνουν και αποφασίζουν το ορθό της κάθε πρότασης.
Σας ασπάζομαι.
Καλή σας μέρα.

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Κυκλοφοριακές αστοχίες

Όταν γίνεται πεζοδρόμηση ή μονοδρόμηση ενός δρόμου, τότε ο όγκος των αυτοκινήτων που δεχόταν, εξαφανίζεται ή ελαττώνεται. Ο όγκος. Όχι όμως και τα αυτοκίνητα, που μπαίνουν σε παράπλευρους δρόμους και φορτώνεται η κυκλοφορία τους.
Για να γίνει πεζοδρόμηση υπάρχουν συγκοινωνιακά κριτήρια. Δεν πεζοδρομείς με κριτήριο το αίτημα 4-5 καταστηματαρχών. Γίνεται πεζοδρόμηση όταν είναι ανύπαρκτα τα πεζοδρόμια, όταν υπάρχει έντονη κυκλοφορία πεζών που δεν χωράνε στα πεζοδρόμια ή όταν δεν δημιουργούνται κυκλοφοριακά προβλήματα. Κάνεις διαβούλευση. Ρωτάς και τους οδηγούς, αν τους εξυπηρετεί μια πεζοδρόμηση. Λόγο έχουν όλοι.
Θα περίμενε ο πολίτης να ξεκινήσει κάτι ανάλογο και η Επιτροπή Κυκλοφοριακών Ρυθμίσεων στο Δήμο Καβάλας. Να κάνει δυναμικές παρεμβάσεις ώστε να γίνει ορατή μια καλή εικόνα στο κυκλοφοριακό χάος.
Σε μια πόλη με υπερβολικά κυκλοφοριακά προβλήματα, με ανύπαρκτη οριζόντια και κάθετη διαγράμμιση στους κεντρικούς της δρόμους, χωρίς φωτεινούς σηματοδότες σε πολλά σημεία απαραίτητους (κεντρική πλατεία κλπ) με σηματοδότες παρωχημένης τεχνολογίας και ανύπαρκτης φωτεινότητας, τότε ξεκινάς από τα μεγάλα κυκλοφοριακά προβλήματα.
Ξεκινάς να δημιουργήσεις χώρους στάθμευσης, όχι μέσα σε κεντρικές αρτηρίες αλλά χτίζοντας σταθμούς αυτοκινήτων. Και αν δεν υπάρχουν χρήματα τότε το αναθέτεις σε εταιρείες που θα τους χτίσουν και θα τους λειτουργήσουν εκείνες. Δεν προγραμματίζεις χώρους στάθμευσης σε σημεία όπου δεν πρόκειται να δημιουργηθούν ποτέ ή έχουν τρελό κόστος κατασκευής όπως Κεντρική πλατεία και Ροδόπη.
Βάζεις σε μια τάξη το κυκλοφοριακό. Διαγραμμίζεις τους κεντρικούς δρόμους, ώστε να μη κυκλοφορούν χύδην τα αυτοκίνητα αλλά σε συγκεκριμένες λωρίδες όπως έγιναν οι διαγραμμίσεις στο Φάληρο και την Ιχθυόσκαλα από τη ΔΕΣΕ με πολύ καλό αποτέλεσμα.
Προσθέτεις διαβάσεις σε σημεία που δεν υπάρχουν, δεν κρατάς τεράστιους χώρους για φορτοεκφόρτωση χωρίς λόγο και χρήση (Γαλαξίας κλπ) ελέγχεις συνεχώς την στάθμευση και όχι μόνο για μια δυο ώρες το πρωί.
Προσθέτεις εσοχές για τη στάση των λεωφορείων στην αρτηρία Φάληρο – Καλαμίτσα, ώστε να μη σταματούν καταμεσής του δρόμου τα αστικά κόβοντας το ένα ρεύμα κυκλοφορίας.
Προτείνεις στη ΔΕΣΕ να βάλει σε εφαρμογή επιτέλους το πράσινο ρεύμα κυκλοφορίας και όχι να σταματούν συνεχώς τα αυτοκίνητα σε κάθε φανάρι επιβαρύνοντας έτσι τη μόλυνση με το ‘’σταμάτα-ξεκίνα’’.
Προγραμματίζεις να καθαρίσεις κάποια στιγμή, τις υπάρχουσες πινακίδες κυκλοφορίας από τα αυτοκόλλητα που υπάρχουν πάνω τους, εδώ και χρόνια. Ξεθώριασαν και άρχισαν να ξεκολλάνε μόνα τους!
Μετράς τα σημεία με τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα και προγραμματίζεις παρεμβάσεις ώστε να αποφεύγονται.
Όταν μετέχεις σε μια επιτροπή Κυκλοφορικών Ρυθμίσεων παρεμβαίνεις δυναμικά. Δεν γίνεσαι θεατής προβλημάτων αλλά λύτης τους.
Καλημέρα σας.

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Συμπεράσματα απογραφής

Από λεπτομέρειες μπορείς να κρίνεις τις ικανότητες του απέναντι.
Από απλά πράγματα, κρίνεις τη δυνατότητα οργάνωσης στον άνθρωπο.
Και όταν κρίνεις την ικανότητα κάποιων που δεν ξέρουν ούτε τα απλά να ταξινομήσουν και να αξιολογήσουν… τότε απλά βγάζεις μόνος σου συμπεράσματα.
Ξεκίνησε η απογραφή των υπαλλήλων του δημοσίου. Τόσα χρόνια και δε ξέρουν οι εκάστοτε διοικούντες τον ακριβή αριθμό τους! Ήρθε λοιπόν η ώρα να μάθουμε πόσοι είναι. Που βρίσκονται. Ποιο είναι το αντικείμενό τους. Να μάθουμε το λόγο που υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι.
Ξεκίνησε επιτέλους οι απογραφή τους και άρχισε να αναβλύζει το μέγεθος της κακής οργάνωσης που υπάρχει στο δημόσιο.
Μπήκαν τη πρώτη μέρα 200.000 αλλά το σύστημα δέχεται μέχρι 60.000 ημερησίως. Η κατάθεση των φορολογικών δηλώσεων γίνεται με σειρά του τελευταίου αριθμού ΑΦΜ. Το ίδιο και η κατάθεση δηλώσεων ΦΠΑ. Στην απογραφή των υπαλλήλων δε μπορούσε να προβλεφθεί αυτό; Έπρεπε να χαθούν τόσες ώρες ώστε να περιμένουν να τους δεχθεί το ηλεκτρονικό σύστημα; Έπρεπε να ‘’πέσει’’ το σύστημα τη πρώτη μέρα για να το σκεφτούν;
Υπάρχει μια φόρμα «φορέας εργασίας». Όπου θα επιλέξει ο απογραφόμενος τον φορέα που απασχολείται για να τον δηλώσει. Η λίστα με τα ονόματα σε όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα μπαίνει με αλφαβητική σειρά. Ώστε άμεσα να βρεις μέσα από εκατοντάδες φορείς αυτόν που ψάχνεις. Αυτό δε το κάνει ο συντάκτης. Το κάνει με την εντολή ‘’sort’’ το ίδιο το σύστημα. Από μόνο του. Στη προκειμένη περίπτωση ούτε αυτό το απλό δεν έγινε. Οι φορείς είναι βαλμένοι με ένα πρόχειρο τρόπο κακήν κακώς και όποιος ενδιαφέρεται ας ψάξει να βρει το φορέα του.
Θα βρεις στο κατάλογο «Γ.Γ. Ναυτιλιακής Πολιτικής» και πιο κάτω «Γεν. Γραμ. Ενημέρωσης» και μετά «Γενική Γραμ. Μακεδονίας ε σΘράκης»
Ούτε μια κοινή ονομασία δυο κοινών λέξεων δεν μπόρεσαν να συντάξουν. Και περιμένουν ακριβή στοιχεία από την απογραφή…
Και μέσα από την απογραφή αυτή φάνηκε και μια διαφοροποίηση. Άμεση η αντίδραση των δικαστικών. Δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Είναι λειτουργοί. Αυτό ήταν το μέγα πρόβλημά μας. Πάντως η αντίδρασή τους ήταν ακαριαία. Όπως και για όσα σκάνδαλα δικαστικών διαβάζουμε κάθε φορά τόσα χρόνια. Όταν η βουβαμάρα στα μεγάλα ζητήματα ενός κλάδου, διαδέχεται την έντονη υποκρισία στα ανούσια, ας μην απορούμε με όσα βλέπουμε.
Μια απλή απογραφή βγάζει αρκετά συμπεράσματα τελικά.
Καλημέρα σας

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Ένας αιώνας… μια στιγμή

Ένα βιβλίο που σε ταξιδεύει στο χρόνο με τρόπο πολύ έξυπνο είναι το νέο βιβλίο της κ. Πόπης Κανή - Καραβά, με τίτλο «Ένας αιώνας… μια στιγμή» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος.
Η ιστορία ξεκινάει από το τέλος του 18ου αιώνα (1897) και φτάνει στις μέρες μας. Μια ιστορία δοσμένη με πολλά ιστορικά στοιχεία, που ταξιδεύουν τον αναγνώστη ήρεμα στα βάθη του προηγούμενου αιώνα.
Ένα ταξίδι μυθιστορηματικό, βασισμένο σε ιστορικά στοιχεία που άντλησε η συγγραφέας μέσα από αντίστοιχα βιβλία εποχής, δίνουν με γλαφυρότητα τα γεγονότα της εποχής εκείνης.
«Ποτέ δεν φανταζόταν ο Παύλος ότι τα λιγοστά σκαλοπάτια που τον χώριζαν από το γραφείο της Ρόδης θα ήταν ικανά να τον χωρίσουν και από την Ελένη. Ούτε ότι ένα σπασμένο κάδρο έκρυβε μυστικά και σχέσεις που έπρεπε να μείνουν στο σκοτάδι για πάντα, ούτε βέβαια ότι η επίσκεψη που δέχτηκε στο ατελιέ του εκείνη τη Μεγάλη Παρασκευή θα απέβαινε μοιραία.
Ποιο ήταν, αλήθεια, το μυστικό του κάδρου και ποιος ο παράξενος επισκέπτης; Από ποιον γράφτηκε η λέξη «Άβατον» πάνω στον μισοτελειωμένο πίνακα και ποια η σημασία της; Πρόκειται για τυχαία περιστατικά ή για γεγονότα συνδεόμενα και πώς;
Ο αναγνώστης καλείται να βρει την απάντηση κάνοντας βουτιά στο παρελθόν της οικογένειας Μυλωνά, εκατό χρόνια πριν, όπου μέσα από έναν λαβύρινθο γεγονότων και συμπτώσεων έρχεται αντιμέτωπος με ζωές ταραγμένες, με απαγορευμένους έρωτες, με τις πολιτισμικές αντιθέσεις του χθες με το σήμερα, αλλά και με τον τρόπο που η Ιστορία ξαναμοιράζει τα χαρτιά…
Ένα μυθιστόρημα γι αυτούς που αγαπούν την Ιστορία και τις ιστορίες των άλλων, για όσους δεν φοβούνται να κοιτάξουν κατάματα τη ζωή και το θάνατο, γι αυτούς που βιώνουν τον πόνο της εγκατάλειψης, την ένταση των δεσμών, την αγωνία και το πάθος.»
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Μέσα στη παραζάλη της καθημερινότητας και το άγχος της επιβίωσης, υπάρχουν και κάποια βιβλία που τα έχουμε ανάγκη. Βιβλία που μας μεταφέρουν σε άλλες εποχές και βιώματα. Σε εποχές που το στρες ήταν άγνωστη λέξη και οι αμφιβολίες του «αύριο» ήταν ανύπαρκτες.
Καλημέρα σας.

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Πάρτι ταμειακών μηχανών.

Κύριακή πρωί στο “MEGA”. Σε ζωντανή σύνδεση, ο καλωδιωμένος κύριος είναι λαύρος. Καταγγέλλει ότι το 70% των περιπτέρων, πανελλήνια, δεν έχει τοποθετήσει ακόμη ταμειακή μηχανή! «Είχαν υποχρέωση από 1 Ιουλίου να τις τοποθετήσουν αλλά δεν…» Μέσα στη μαύρη στεναχώρια ο άνθρωπος. Μα τι γκαϊλές τον έπιασε Κυριακάτικα πρωί πρωί; Δεν έβλεπα την εικόνα. Μόνο άκουγα. Υπέθεσα πως θα είναι κάποιος υφυπουργός. Ίσως κάποιος γεν. γραμματέας του υπ. Οικονομικών. Έκανα λάθος. Ήταν ο πρόεδρος του Συνδέσμου Εισαγωγέων Ταμειακών Μηχανών. Που αμέσως επεσήμανε ότι προβλέπεται και ποινή φυλάκισης αν δεν βάλουν ταμειακές τα περίπτερα. Ότι θα αρχίσουν έλεγχοι. Ότι είναι υποχρεωμένοι… ότι ότι… Κυριακάτικος ποταμός.
Μέρες Πασχαλιάς για τους εισαγωγείς ταμειακών. 8.000 περίπτερα. 12.000 ταξί. Βάλε και τους εμπόρους Λαϊκών Αγορών. Μη πάει χαμένη η ευκαιρία. Ένα Υπουργείο Οικονομικών στο πλευρό τους. Έτοιμοι να πουλήσουν τη πραμάτεια τους. Υποχρεωτικά και δια νόμου. Τζίρος να γίνεται στις πλάτες των επαγγελματιών. Υπάρχει κρίση στην αγορά; Γι’αυτούς όχι.
Άλλαξαν οι συντελεστές στον ΦΠΑ πριν 2 μήνες. Έβγαλαν ταρίφα για κάθε αλλαγή στην ταμειακή μηχανή. 30 ευρώ για μια ολιγόλεπτη ρύθμιση. Όσο μια ιατρική επίσκεψη δηλαδή. Άλλαξαν πάλι οι συντελεστές; Κανένα πρόβλημα. Άλλα τόσα για την ρύθμιση. Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Το χρήμα να κυκλοφορεί.
Ενώ με τη ΠΟΛ.1149/10.5.1996 καθορίζεται ρητά να έχει χωρητικότητα τα 2.520 Ζ (ημερήσιοι μηδενισμοί 7 χρόνων) τώρα πρέπει κάθε 5 χρόνια να αλλάζουν οι ταμειακές. Ρώτησαν και για το θέμα αυτό τον εκνευρισμένο κύριο της Κυριακής. Γιατί δηλαδή μίκραινε η μνήμη των ταμειακών. Η απάντησή του ήταν αφοπλιστική. «Μα είναι δυνατόν να λειτουργεί ένα ηλεκτρονικό μηχάνημα μετά από 5 ή 6 χρόνια; Θα αγοραστεί καινούριο. Το παλιό βγάζει βλάβες». Για τη προστασία των εμπόρων λειτουργούν οι άνθρωποι! Οι ταμειακές σε όλη την Ευρώπη κυκλοφορούν με μεγαλύτερες χωρητικότητες μνήμης. Εδώ… Βρήκαν το μήνα που τρέφει τους έντεκα.
Οι εισαγωγείς έπεισαν το αρμόδιο τμήμα της Γενικής Δ/σης Εσωτερικού Εμπορίου. Και έφεραν τις υπουργικές αποφάσεις στα μέτρα τους. Ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Β. Κορκίδης δεν ασχολήθηκε με το θέμα Υπάρχουν σοβαρότερα μάλλον, από το να στέλνει 800.000 επαγγελματίες κάθε 5 χρόνια στις πόρτες των εισαγωγέων ταμειακών. Ίσως ασχολείται ακόμη για το αν θα κατέβει ως υποψήφιος Δήμαρχος στο Πειραιά.
Μήπως ξέρουν το θέμα αυτό στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου;
Να ρωτήσουμε αν το ξέρει η κ. Κατσέλη; Τζάμπα χρόνος. Το νέο look της είναι πιο όμορφο από πριν. Γράφει στο γυαλί όταν βγαίνει.
Και το πάρτι των εισαγωγέων ταμειακών μηχανών συνεχίζεται.
Καλημέρα σας.

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Ήρθε ο Ιούλιος.

Μπήκαμε στον Ιούλιο! Ωραίος μήνας! Ζεστός και γεμάτος. 31 μέρες και 31 νύχτες. Μέρες ζεστές και νύχτες ιδρωμένες. 31 θερμά μερόνυχτα η ζέστη θα φουσκώνει τη φαντασία μας και θα ωραιοποιεί τις μαύρες (οικονομικά) σκέψεις μας. Σαν το ζυμάρι για τα τσουρέκια. Που φουσκώνει με τη ζέστη.
Ωραίος μήνας ο Ιούλιος. Ξεκινάει και το 11ο Φεστιβάλ «Παπαϊωάννου». Ο Άγγελος Τσατσούλης πιέζει τον Δ/τη του ΟΑΕΔ για την επιδότηση του κόστους μισθοδοσίας. Πίεση στη πίεση θα το σκάσεις το παχύμυαλο ανθρωπάκι και θα έχουμε τύψεις Άγγελε. Θυμήθηκαν και τη καταλληλότητα των ακτών μας. Και μας ενημέρωσαν τώρα που μπήκε ο Ιούλιος. Ας είναι καλά. Αυτούς περιμέναμε για να ξεκινήσουμε μπάνια.
Τώρα που μπήκε ο Ιούλιος αναρωτιέται και ο Θ. Θεοδωρίδης ποιο φεστιβάλ μας αξίζει. Και περίμενε να γίνει «Οργανισμός Φεστιβάλ Φιλίππων» Άσε βρε Θόδωρε να ‘’ωριμάσει’’ πρώτα ο άνθρωπος και μετά οι ιδέες του. Μη βιάζεσαι.
Ήρθε ο Ιούλιος για να μάθουμε ότι ένας υπό εκκόλαψη οδηγός, χωρίς δίπλωμα, μπορεί να οδηγεί αυτοκίνητο χωρίς τον εκπαιδευτή του. Τη εντολή ενός υπουργού όλα γίνονται στην Ελλάδα. Μέχρι και οι ανοησία φυτρώνει και ανθίζει.
Με τον αέρα του πρώην Υπουργού στέλνει μήνυμα σε νομάρχη και αντινομάρχες για τις εκλογές που έρχονται και κάνει αυτοκριτική περί δικαίου. Μόνο που το δίκιο δε τρώγεται. Ούτε μετριέται. Το δίκιο το βιώνεις και το αισθάνεσαι. Το βλέπεις ανάλογα με το πρίσμα που έχεις μπροστά σου. Και το κρίνεις κατά το δοκούν της περιστροφής του πρίσματος.
Πάντα μ’άρεσε ο Ιούλιος. Θερμός μήνας. Ερωτικός. Ακόμη και οι ανέραστοι ξυπνάνε. Ετοιμάζεται και ο γερομπισμπίκης της οικολογίας να κατέβει στις Δημοτικές εκλογές. Για να μας σώσει. Από το Μάιο το σκέφτεται και όπου να’ναι θα μας ανακοινώσει την απόφασή του. Πάντα γρήγορος στις αποφάσεις του αυτός ο άνθρωπος. Θα χτενίσει τα άσπρα μαλλάκια του και να’σου μπροστά μας με μια συνέντευξη τύπου, χαμογελαστός και power θα μας καθηλώσει με τις ιδέες του.
«Το μυρμήγκι πριν ψοφήσει βγάζει φτερά και πετάει». Έτσι και ο Ιούλιος. Μας βάζει φτερά. Φτερά αισιοδοξίας. Για να πετάξουμε στο τίποτα και το πουθενά.
Καλημέρα σας.

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Αντίο τζαμπατζήδες

Το λύσαμε και το πρόβλημα της φτώχιας
Με ένα συνέδριο λύθηκε κι’αυτό. Τόσο απλά!
Μαζεύτηκαν οι απανταχού της Ευρώπης τζαμπατζήδες, μίλησαν, έφαγαν, κοιμήθηκαν και νάτο λυμένο το πρόβλημα της φτώχιας.
Πληρωμένα τα ναύλα τους από τις περιφέρειές τους, πληρωμένα τα έξοδά τους από τους γαλαντόμους οικοδεσπότες τους και άρχισαν το μπλα μπλα.
Θα στείλουν τα έξοδα που τους πληρώσαμε τώρα, ένα χρόνο μετά, από τα κονδύλια της Ευρώπης των Περιφερειών και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Φόρεσαν τα ακριβά τους κουστούμια έβαλαν τα μεταξωτά πουκάμισα ασορτί με τις γραβάτες τους και νάτοι χαμογελαστοί, δροσεροί και ωραίοι για τις αναμνηστικές τους φωτό.
Για να μη πλήττουν στις Βρυξέλες καλοκαιριάτικα και κάνουν εκεί συνέδρια επιλέγουν και μια περιοχή της Ευρώπης. Αφού πληρώνουν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες για να υπάρχουν αυτοί και να συναθροίζονται… ε μη τους ξεχνάμε. Ας πηγαίνουμε κάθε φορά και σε μια πόρτα.
Μόνο να είναι όμορφη η πόρτα που θα πάμε. Να έχει καλά τοπία, όμορφα ξενοδοχεία, νόστιμο φαγητό, απέραντη θέα και χαλαρούς οικοδεσπότες.
Τα passé δεν είναι του χαρακτήρα μας.
Θεματολογία προς λαϊκή κατανάλωση έχουμε αρκετή. Από το να σώσουμε τον πλανήτη, τα παιδιά, τη εδαφική συνοχή, μέχρι την αειφόρο ανάπτυξη και τη καταπολέμηση της φτώχιας.
Να’χαμε να λέγαμε… Μια επιτροπή φορτωμένη με βαρύγδουπους τίτλους υποεπιτροπές προέδρους κοσμήτορες και βάλε για να δικαιολογούν τη παρουσία τους σ’αυτή.
Και να πληρώνουν οι Ευρωπαίοι πολίτες. Ταξίδια στις Βρυξέλες σωρηδόν, διάλλειμα στη καθημερινότητά τους. Ασπασμοί και πλατιά χαμόγελα μόλις συναντηθούν και ανανέωση του ραντεβού τους για τον επόμενο μήνα όταν ξαναβρεθούν.
12 δικοί μας συμμετέχουν στην Ευρώπη των Περιφερειών. Και οι συμμετοχές τους στις Βρυξέλες πυκνώνουν τελευταία. Ταξίδια και θα τα άφηναν ανεκμετάλλευτα;
Αν θέλεις να δεις τη φτώχια πηγαίνεις εκεί που υπάρχει. Πηγαίνεις στη πηγή της.
Αν θέλεις να λύσεις το πρόβλημά της, συζητάς με τους όμηρους της φτώχιας.
Αν θέλεις να βρεις λύσεις, πηγαίνεις στο πρόβλημα που δημιουργεί τη φτώχια.
Τη κακοδιοίκηση των κυβερνήσεων και τη σπατάλη των φόρων. Τις τράπεζες με τα υπέρογκα επιτόκια. Τα μονοπώλια με τις ελεγχόμενες τιμές στα προϊόντα τους. Τα Ασφαλιστικά Ταμεία με τις πενιχρές συντάξεις που πληρώνουν.
Έτσι μετράς τη πενία των πολλών και τη χλιδή των ολίγων.
Με αυτά τα μέτρα βρίσκεις εύκολα το πρόβλημα της φτώχιας.
Όχι ξοδεύοντας εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για τον παραθερισμό των ομιλητών.
Καλημέρα σας

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Μια θέση στο όνειρο.

Η κυρά Μαριγώ είναι μέσα στη πίκρα και το φαρμάκι. Και πριν δυο χρόνια πάλι στο «Αβέρωφ» έκανε τα πάρτι της… Τότε γιατί μπορούσε ενώ τώρα την κράζουν; Και βγήκε να ανακοινώσει και τη χορηγία της… 5.000 ευρώ. Που οι ψωραλέοι δε τα καταδέχθηκαν! Τα ψίχουλα από το όνειρό της, σπονδή καθαρτηρίου.
Η Λιάνα και ο Λάκης. Ταυτόσημοι από διαφορετική σκοπιά. Η μια με ίνδαλμά της τον Στάλιν ο άλλος με τον Αλέξη. Παραλλάσουν πράξεις και λόγια και τα φέρνουν στα μέτρα τους.
Η πρώτη ξέχασε τα εκατομμύρια αντιφρονούντων νεκρών του ειδώλου της, προκειμένου να μένει γαντζωμένος στην εξουσία. Ο δεύτερος όταν η υπουργός είπε «το πάρτι τελείωσε» αυτός κατάλαβε το πάρτι με τους αρρώστους. Δεν άκουσε κάτι για το πάρτι των προμηθευτών. Είδωλο του ο Αλέξης. Όποιος αντιλέγει είναι ανήθικο πολιτικό ον. Ο πατερούλης της Τρίτης που νουθετεί το κοινό του.
Πριν 30 χρόνια πουλούσε το «νερό του Καματερού» Και έτρεχαν οι καρκινοπαθείς να… πιούν για να σωθούν! Χρυσές δουλειές! Μπίζνες με ουρά το θαυματουργό νερό.
Πριν 30 χρόνια οι πιστωτικές κάρτες ήταν άγνωστο προϊόν για την Ελλάδα. Το ανακάλυψαν και έτρεξαν οι πληβείοι να πάρουν τζάμπα λεφτά. Όσοι κατάλαβαν σταμάτησαν. Όσοι ήθελαν να ζουν στο όνειρο έπαιρναν διακοποδάνεια. No problem. Τζάμπα διακοπές και θα πούμε όχι; Μη τρελαθούμε.
Πριν 30 χρόνια η λέξη "χρηματιστήριο" ήταν γνώριμη στους παροικούντες της Σοφοκλέους. Πριν 15 στους απανταχού Έλληνες. Μυρίστηκαν κέρδος. Και έτρεξαν να τα οικονομήσουν. Έβαλαν τις οικονομίες τους Έπαιξαν τα εφάπαξ τους. Α ναι! Πήραν και δάνεια για να παίξουν και να τα οικονομήσουν…
Έχεις σταθεί ποτέ έξω από καζίνο, βραδινές ώρες; Οι φάτσες εναλλάσσονται. Άλλοι μπαίνουν. Άλλοι βγαίνουν. Θα δεις χαρούμενες καλοντυμένες φατσούλες να μπαίνουν για να χαρούν το όνειρό τους. Θα δεις και βλοσυρές τσαλακωμένες φάτσες να βγαίνουν, με χαμένα τα όνειρά τους «για απόψε» Αύριο βλέπουμε…
Πάντα τα όνειρα είναι όμορφα. «Να κάνεις ακριβά όνειρα» λέει ο Φώτης. Τον κοίταξα απορημένος… «Μα γιατί αν βγουν αληθινά τότε θα είσαι και κερδισμένος!» Κοίτα που δε το έπιασα από την αρχή! Άργησα αλλά το κατάλαβα.

Καλημέρα σας.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Η κοροϊδία του καταναλωτή

Το ίδιο προϊόν έχει άλλη τιμή στα ράφια της Ευρώπης και άλλη στην Ελλάδα.
Πάντα ακριβότερο εδώ.
Μια ιστορία χρόνων.
Που επαναλαμβάνεται.
Πριν από δυο χρόνια ψηφίστηκε νόμος για τον έλεγχο τιμών σε σχέση με τις τιμές του εξωτερικού. Απλά ψηφίστηκε. Δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ!

Πριν ένα μήνα ξεκίνησε ο έλεγχος διαμόρφωσης των τιμών των προϊόντων μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων από το υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας για τη μείωση των τιμών που έχει αρχίσει το τελευταίο διάστημα.

Στο στόχαστρο 40 μεγάλες εταιρείες (ελίτ του εμπορίου) που ανήκουν σε πολυεθνικούς και Ελληνικούς ομίλους τροφίμων, φαρμακευτικών ειδών κλπ. Πρόκειται επί της ουσίας για την πρώτη εφαρμογή του λεγόμενου transfer pricing.
Ένα πρώτο βήμα έγινε. Μένουν πολλά ακόμη.
Πριν 3 δεκαετίες εφαρμόστηκε στην Ελβετία και τη Γερμανία η «αναγραφόμενη τιμή κιλού». Αναρωτιέστε τι είναι αυτό;.

Κάτι απλό που εφαρμόζει ήδη ένα (απ’ό,τι γνωρίζω) Σούπερ Μάρκετ της Β. Ελλάδος. Δίπλα στη τιμή του προϊόντος αναγράφεται και μια δεύτερη τιμή. Πόσο κοστίζει το κιλό, στο προϊόν αυτό. Αφού έτσι μπορείς να συγκρίνεις αν τα 220 γρ. καφέ προς 3,12 ευρώ της μιας εταιρίας συμφέρουν σε σχέση με ομοειδές προϊόν άλλης, όπου τα 240 γρ. πωλούνται 3,14 ευρώ.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι η ομοειδείς συσκευασίες ως προς το βάρος. Χάνεσαι ανάμεσα στην πανσπερμία βάρους των προϊόντων. Δείτε το ράφι με τις μαρμελάδες. Το ίδιο βάζο στη μια εταιρεία έχει 320 γρ. και στην άλλη 350. Το ίδιο και στα απορρυπαντικά Δεν ήξερα ότι υπάρχει μονάδα μέτρησης που λέγεται «μεζούρα». Εφεύρεση των εταιριών όπου οι 70 μεζούρες έχουν άλλο βάρος απορρυπαντικού από αντίστοιχο άλλης εταιρίας. Κόλπα που ανεβάζουν τις τιμές.
Και μένεις εσύ να υπολογίζεις τι σε συμφέρει. Με αβέβαιο αποτέλεσμα…

Αντί να ανεβάζουμε τους έμμεσους φόρους, δημιουργώντας φορολογικό πληθωρισμό, ας κοιτάξουμε να προστατεύσουμε τους καταναλωτές. Κάτι που έπρεπε να ξεκινήσει πριν 10ετίες

Δεν είναι τυχαία η στροφή των καταναλωτών σε προϊόντα τροφίμων, μη επώνυμα. («προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας»)
Τι κάνει για τα θέματα αυτά το υπουργείο; Μια χαρά είναι. Σας στέλνει χαιρετίσματα…

Καλή σας μέρα.

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Μια αποτυχημένη γενιά

Με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη όταν άνοιξα το e-mail μου.
Ένας φίλος μου έστειλε το παρακάτω κείμενο που σας το παραθέτω αυτούσιο.
Στα χιλιάδες posts για την γενιά των 700 ευρώ γίνονται αναφορές σε δεκάδες αιτίες που φταίνε για την σημερινή τους κατάσταση.
"Φταίνε οι κυβερνήσεις", "φταίνε δήθεν οι νεοφιλελεύθερες πρακτικές", "η παγκοσμιοποίηση", "η ακρίβεια" .... τα πάντα φταίνε, εκτός από τους
νέους με τους μισθούς των 700 ευρώ.
Και θα συμφωνήσω στο τελευταίο.

Δεν φταίει μία νέα γενιά που μόλις ενηλικιώθηκε.
Αυτή η γενιά νέων ανθρώπων εκπαιδεύτηκε από κάποιους ανθρώπους και κυρίως από τους γονείς της.. • Εκπαιδεύτηκε να ξοδεύει χωρίς να συγκρίνει τιμές.... γιατί έτσι κάνανε και οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να μένει με τους γονείς της ... γιατί έτσι επιθυμούν οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να πετάει το τσιγάρο από το ανοιχτό παράθυρο στο αμάξι...γιατί έτσι κάνανε και οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να αναζητάει για μια θέση στο Δημόσιο... γιατί έτσι τους γαλούχησαν οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να παίρνει δάνεια για να αγοράσει αυτοκίνητο (και όχι για να ανοίξει επιχείρηση) ... γιατί έτσι κάνουν και οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να μην αλλάζει εύκολα δουλειές και να βολεύεται σε μια θεσούλα των 700 ή και 800 ευρώ ... γιατί έτσι την συμβουλεύουν οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να ψηφίζει τρία κόμματα ... γιατί τα ίδια ψηφίζουν και οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να μην δέχεται την αξιολόγηση και τον ανταγωνισμό ...γιατί το ίδιο δεν δεχονται και οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να δέχεται την επετηρίδα σε κάθε της μορφή... γιατί έτσι την δεχτήκαν και οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να εκπαιδεύεται σε βρώμικα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια με γεμάτους από συνθήματα και αφίσες τοίχους .. γιατί έτσι της τα παραδώσανε και οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να κάνει κοπάνες από την δουλειά ... γιατί έτσι κάνανε και οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να διαδηλώνει με συνθήματα και ντουντούκες ...γιατί έτσι κάνανε οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να συζητάει μόνο για τα δικαιωματά της και όχι και για τις υποχρεώσεις της... γιατί έτσι κάνανε οι γονείς της.
• Εκπαιδεύτηκε να γκρινιάζει και όχι να προτείνει ... γιατί έτσι γκρίνιαζαν και δεν πρότειναν οι γονείς της.
Και τώρα οι γονείς της γενιάς αυτής, που βγάζουν τα πολλαπλάσια από τα παιδιά τους βγαίνουν υποκριτικά στα media και μιλάνε για την
απελπισμένη γενιά των G700.
• Είναι οι ίδιοι οι γονείς, που δεν δέχονται έναν άνθρωπο 40 ετών να διοικεί μια επιχείρηση ή να κυβερνά γιατί δεν έχει την πείρα τους και την ωριμότητά τους..
• Είναι οι ίδιοι που θέλουν να πάρουν σύνταξη από τις κυβερνήσεις και τις διοικήσεις των επιχειρησεών τους όσο γίνεται νωρίτερα, ανεξαρτήτως εάν ξέρουν ότι τα παιδιά τους πιθανόν και να μην πάρουν αν δεν τους βγάλουν ξαπλωτούς από εκεί μέσα.
• Είναι οι ίδιοι οι γονείς τους που δεν παίρνουν στην δουλειά που προΐστανται μία άτεκνη παντρεμένη κοπέλα 25-35 ετών με τον φόβο ότι θα μείνει έγκυος και θα λείψει από την εταιρεία.
• Είναι οι ίδιοι γονείς που επιμένουν στα φακελάκια για να κάνουν την δουλειά τους ή να εγχειριστούν γρηγορότερα.
• Είναι οι ίδιοι γονείς που παρακαλάνε λυτούς και δεμένους και ξεροσταλιάζουν ημερες ολόκληρες έξω από πολιτικά γραφεία για ένα βύσμα στον ΑΣΕΠ, στο στρατό ή ακόμη και σε μια ιδιωτική εταιρεία.
• Είναι οι ίδιοι οι γονείς που δεν αποποιούνται των προνομίων τους ενάντια στο κοινωνικό σύνολο.
• Είναι οι ίδιοι οι γονείς που χτίζουν αυθαίρετα μες τα δάση.
• Είναι οι ίδιοι οι γονείς που δεν αποσύρουν το μολυσμένο ηλιέλαιο από τις δικές τους επιχειρήσεις εστίασης και αρνούνται να συμμορφωθούν με τις κρατικές οδηγίες.
• Είναι οι ίδιοι που εκλέγουν βουλευτές και τα παιδιά των παλαιών βουλευτών που ψήφιζαν επί τετραετίες.
• Είναι οι ίδιοι γονείς που φοροδιαφεύγουν συστηματικά αναγκάζοντας το κράτος να δανείζεται.
Αν αυτή η γενιά δεν καταλάβει ποιος πραγματικά φταίει για την σημερινή τους κατάσταση, και παράλληλα δεν αλλάξει τις συνήθειες που
της κληρονομήσαν οι γονείς της, έχω ισχυρή την αίσθηση ότι και οι νέοι αυτής της γενιάς δεν θα εκπαιδεύσουν καλύτερα τις επόμενες γενιές, και
η μόνιμη γκρίνια και μοιρολατρία θα συνεχίσει να διαιωνίζεται ως γνήσιο χαρακτηριστικό της φυλής μας.

Και τότε δεν θα φταίνε οι γονείς μας...

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Αγοραστική Συνείδηση

Στην οικονομία πιάσαμε πάτο.
Η Ελληνική Παραγωγή έφτασε σε στάδιο εξαφάνισης.
Ένα εργοστάσιο στο Βόλο που συναρμολογούσε αυτοκίνητα (Nissan) το κλείσαμε.
Και τα λάστιχα για τα αυτοκίνητά μας, τα εισάγουμε!
Μην απορείς ποιος φταίει για την ανεργία.
Άνοιξε το ψυγείο σου. Ρίξε μια ματιά μέσα και θα δεις ότι τα περισσότερα τρόφιμα που αγόρασες είναι εισαγόμενα.
Στέλνουμε τα ευρώ στα ξένα κράτη δίνοντας δουλειά στους ξένους. Μας ενοχλούν όμως οι ξένοι που δουλεύουν εδώ. Με τη πρόφαση ότι τα εισαγόμενα είναι φτηνότερα τα αγοράζουμε χωρίς να σκεφτούμε ότι κάποιοι άλλοι, δικοί μας, μένουν άνεργοι.
Μας ενοχλεί που το δημόσιο θα απολύσει συμβασιούχους. Αδιαφορούμε όμως που με τις αγορές εισαγόμενων οδηγήσαμε και εμείς στην ανεργία κάποιους άλλους.
Με διπλά κινητά τελευταίας τεχνολογίας ζούμε σε ένα κράτος που έφτασε να εισάγει ακόμη και το… σύρμα. Ναι το σύρμα που απλώνουμε τα ρούχα μας είναι εισαγόμενο!
Ας αλλάξουμε συνήθειες. Ας ρίξουμε μια ματιά στην ετικέτα πριν αγοράσουμε μπαλσάμικο από την Ιταλία. Υπάρχει το Ελληνικό του Παπαδημητρίου.
Έχουμε μεγάλη ηλιοφάνεια. Τον ηλιόσπορο όμως τον εισάγουμε από την Αμερική!
Γεμίσαμε με κρασιά από την Χιλή και τη Ν.Ζηλανδία.
Ο αγοραστής έχει μεγάλη δύναμη όταν αγοράζει. Μπορεί να δώσει ζωή στις ελληνικές βιοτεχνίες με την προτίμησή του σ’αυτές.
Θαυμάζουμε τους Γερμανούς. Όμως ο Γερμανός όταν μιλάει για τα προϊόντα του καμαρώνει!
Νόστιμα τα μακαρόνια από την Ιταλία. Η ΑΒΕΖ έκλεισε προ πολλού.
Ας έρθουμε όμως και στη γειτονιά μας. Πίνουμε γάλα. Γιατί να αγοράσουμε το γάλα της Αθήνας; Επειδή μας έχει πρήξει στη διαφήμιση; Ας το πιούν οι Αθηναίοι. Υπάρχει το ΝΕΟΓΑΛ το ΕΥΡΟΦΑΡΜΑ το ΡΟΔΟΠΗ. Γάλατα που παράγονται εδώ δίπλα μας. Πίνουμε ΗΒΗ και ΦΑΝΤΑ Και όμως υπάρχει η ΕΨΑ και το ΝΕΚΤΑΡ. Υπέροχες πορτοκαλάδες. Που δεν έχουν τη δυνατότητα να μπλοκάρουν το μυαλό μας με διαφημιστικές καμπάνιες. Ούτε με πολυτελή ψυγεία. Που αγωνίζονται να σταθούν στα ράφια.
Ας αποκτήσουμε μια αγοραστική συνείδηση. Χωρίς να ψάξουμε για δικαιολογίες.
Γιατί στο τέλος και το σκοινί που θα κρεμαστούμε, εισαγόμενο είναι κι’αυτό!
Καλημέρα σας.

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Πολυτελής εξουσία

Τα μηνύματα είναι απλά. Τα λέμε καθημερινά σε συζητήσεις. Τα αναπτύσσουν πιο εύγλωττα οι βραδινοί τηλεοπτικοί πανελίστες.
Όταν δεν «ακούς» τότε οι αντιδράσεις είναι αναμενόμενες.
Μια μεγάλη πληγή της οικονομίας το τραπεζικό σύστημα. Τα τελευταία χρόνια καταγγέλλονται οι τακτικές των τραπεζών με τις εξωπραγματικές απαιτήσεις τους.
Δάνεια που πληρώθηκαν και ξαναπληρώθηκαν, συνεχίζουν να απαιτούνται γιατί τους βοηθάει το κράτος να χρεώνουν τόκους στους τόκους.
Σίγουρα δε φταίνε οι υπάλληλοι. Όμως αυτοί είναι απέναντι στον πολίτη. Αυτοί γίνονται ο μοχλός πίεσης προς τα έξω.
Αντί να βάλλουν φρένο στις τραπεζικές χρεώσεις σφυρίζουν αδιάφορα. Και απορούν για τους τρεις νεκρούς της Marfin.
Πόσο κοστίζει η δημοκρατία τελικά;
Έπρεπε σε καιρό κρίσης να προσλαμβάνονται κι’άλλοι υπάλληλοι στη βουλή για να βολέψουν τα σόγια τους; Έπρεπε να δώσουν ένα τσουβάλι ευρώ στον καθένα για να αγοράσει υπολογιστή;
Ποιο είναι το κόστος της τοπικής αυτοδιοίκησης; Όταν ζητάς κρατήσεις από συντάξεις των 500 και 600 ευρώ δε δικαιούσαι να τρέχεις σε ταξίδια αναψυχής στην Ισπανία με το πρόσχημα μιας σύσκεψης εκεί. Είναι τόσο απαραίτητη η παρουσία σου; Και μια φορά πες «όχι δε θα παω»
Είναι τόσο απαραίτητο να υπάρχουν πανάκριβά αυτοκίνητα σταθμευμένα στις πυλωτές για κάθε τοπικό άρχοντα; Χωρίς αυτά δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία; Ή προσπαθεί μέσω αυτών να ανακτήσει το ελλειμματικό του κύρος;
Φταίει η φοροδιαφυγή για τα οικονομικά ελλείμματα; Σίγουρα φταίει.
Μήπως όμως φταίει και η αλόγιστη σπατάλη πίσω από επιδόματα επί επιδομάτων; Πίσω από ανύπαρκτα οδοιπορικά; Πίσω από αμοιβές σε συμβούλια που γίνονται μέσα στα ωράρια εργασίας;
Όταν σου εμπιστεύονται τους φόρους πρέπει να τους διαχειρίζεσαι ανάλογα και με σύνεση. Δεν πληρώνει ο λαός για τα δικά σου γούστα.
Υπάρχει κράτος στη σύγχρονη Ευρώπη που κρατάει 1,5 χρόνο τώρα, ένα σύγχρονο νοσοκομείο σε αχρηστία πληρώνοντας παράλληλα ενοίκια για το υπάρχον;
Αν η φοροδιαφυγή λέγεται έγκλημα τότε η φοροσπατάλη πως πρέπει να ονομαστεί;
Η φοροδιαφυγή διώκεται. Για τη φοροσπατάλη ακούσατε κάτι σχετικό;
Πολυτελής εξουσία. Τζαμπατζίδικη εξουσία.
Καλημέρα σας

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Συλλέκτες Ταμειακών Μηχανών

Στα τελευταία 15 χρόνια οι επιχειρήσεις έχουν αλλάξει τέσσερεις φορές ταμειακές μηχανές.
Από τις απλές ταμειακές περάσαμε στις νόμιμες που δεν δέχονταν επιστροφή χρημάτων στον πελάτη.
Μετά ήρθαν οι ταμειακές που δέχονταν δραχμές και ευρώ και στη συνέχεια αυτές των ευρώ.
Κάθε ταμειακή έχει μια μνήμη όπου κρατά το σύνολο των πωλήσεων που σταδιακά προστίθεται ημερησίως.
Και κάθε μέρα η μηχανή τυπώνει το κλείσιμο ημερήσιων πωλήσεων της επιχείρησης. (έκδοση «Ζήτα»)
Ενώ οι προηγούμενες ταμειακές είχαν μέχρι και 2.700 «Ζήτα» και στη συνέχεια έπρεπε να αντικατασταθούν με καινούρια, οι εισαγωγείς τοποθέτησαν μικρότερες μνήμες στις ταμειακές και με το κόλπο αυτό, κατέβασαν το νούμερο στα 1800 «Ζήτα» με αποτέλεσμα να απαιτείται συντομότερη αλλαγή ταμειακής μηχανής. Σε μια εποχή που οι ηλεκτρονικές μνήμες μεγαλώνουν αυτοί κατόρθωσαν να τις μειώσουν.
Μάλιστα πέτυχαν και κάτι πιο έξυπνο.
Οι καινούριες δεν εκδίδουν αποδείξεις την επομένη, αν για κάποιο λόγο υπάρξει έστω και μια κίνηση του ενός ευρώ την προηγούμενη χωρίς έκδοση «Ζ»
Ακόμη και αν ανοίξει το συρτάρι για να πάρει ο επαγγελματίας ένα ευρώ, θα πρέπει να εκδοθεί «Ζ» !
Φυσικά αυτά τα «Ζ» δεν εξυπηρετούν κάτι τόσο σημαντικό στον έλεγχο, αφού ο έλεγχος ουσιαστικά, γίνεται σε μηνιαία ή ετήσια βάση και όχι ανά ημέρα.
Το μόνο που εξυπηρετούν είναι να γεμίζουν οι μνήμες και να χαίρονται οι εισαγωγείς τους
Κάθε έξη χρόνια θα πρέπει να αγοράζει και μια ταμειακή η κάθε επιχείρηση.
Συλλέκτες άχρηστων ταμειακών μηχανών έγιναν οι επαγγελματίες και μάλιστα πρέπει να τις φυλάξουν για… 15 χρόνια μήπως… κάτι χρειαστούν οι ελεγκτές. Κάτι που δεν χρειάστηκε ποτέ μέχρι σήμερα. Όμως ο νόμος βγήκε και έμεινε.
Τώρα μελετούν την σύνδεση των ταμειακών με το Υπουργείο Οικονομικών. Δε ξέρω σε τι θα εξυπηρετήσει αυτό, αφού τα οικονομικά σύνολα μιας ταμειακής δεν αλλάζουν. Γνωρίζω όμως ποιός θα πληρώσει τις νέες ταμειακές που ονειρεύονται.
Μικρό το κόλπο των εισαγωγέων. Μεγάλος όμως ο τζίρος τους.
Ο λόγος τώρα στην Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου.

Καλημέρα σας.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Και καπνοφύλακες.

Αρχές τις δεκαετίας του 90. Ταξιδεύω από το Άμστερνταμ στο Ρότερνταμ με το τρένο. Στα βαγόνια του συρμού επιβιβάζονται καπνιστές και μη. Τα δεκάδες βαγόνια είναι εναλλάξ για καπνίζοντες το ένα και μη καπνίζοντες το άλλο.
Τόσο απλά χωρίζονται οι καπνίζοντες από τους μη.
Μάθαμε να κάνουμε τα εύκολα δύσκολα και τα απλά σύνθετα.
Μετά από ένα νόμο που έβαζε μια τάξη στο θέμα αυτό, διαπίστωσαν πως είναι «ώριμη» η κοινωνία να δεχθεί τη πλήρη απαγόρευση του καπνίσματος σε κάθε κλειστό χώρο.
Για τα καταστήματα, Βρήκαν και ποιοί θα ασκούν τον καπνοφύλακα… Οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων. Αφού είναι ιδιοκτήτες άρα θα είναι και καπνοφύλακες !
Με τη λογική αυτή ο προϊστάμενος μιας υπηρεσίας θα είναι αυτός που θα τιμωρείται όταν καπνίζει ο υφιστάμενός του. Και όταν καπνίζει ένας υπάλληλος υπουργείου, θα τιμωρείται ο υπουργός. Σωστά;
Λάθος. Η ευθύνη σταματάει στους υπεύθυνους των καταστημάτων.
Όποιος ανοίγει μαγαζί εκτός από άμισθος φοροεισπράκτορας του Δημοσίου (ΦΠΑ) τώρα θα εκτελεί και χρέη καπνοφύλακα.
Ποιά μπορεί να είναι τα κριτήρια ώστε να χαρακτηρίζεται «ώριμη» η κοινωνία να δεχθεί πλήρη απαγόρευση καπνίσματος σε όλους τους χώρους από τη στιγμή που δεν είναι πρόθυμη να εφαρμόσει τον προηγούμενο νόμο με τις εξαιρέσεις του.
Ακούμε τις δηλώσεις του περιφερόμενου στα κανάλια εκπροσώπου της επιτροπής του Υπ. Υγείας. Δεν ακούμε καμιά άλλη άποψη.
Στην Ευρώπη η Αγωγή Υγείας ξεκινάει από το σχολείο. Αφού τα πατατάκια και τα γαριδάκια έγιναν «απαραίτητη» διατροφική καθημερινότητα στα παιδιά μας. Αφού γεμίσαμε με διαφημίσεις όπου μας προτρέπουν, αντί για φρέσκα φρούτα να καταναλώνουμε έτοιμους χυμούς από παγοκολόνες που έρχονται από τη Βραζιλία και το Μεξικό. Τώρα θέλουμε να επιβάλουμε την άποψή μας με νόμο!
Από ένα υπουργείο που αδυνατεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα στη λειτουργία των νοσοκομείων και μια υπουργό που θέλει πέντε μήνες για να τοποθετήσει Διευθυντές στα Νοσοκομεία, δεν μπορούμε να έχουμε και πολλές ελπίδες για περισσότερη και βαθύτερη δημιουργικότητα.
Σηκώνουμε τα μανίκια για να ασχοληθούμε με τα βασικά.
Εμείς τα σηκώσαμε και ασχολούμαστε με δηλώσεις.
Για να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή μας.
Καλημέρα σας.

Στέλιος Καζαντζίδης και Βασίλης Τσιτσάνης

Ο Βασίλης Τσιτσάνης Ο  Βασίλης Τσιτσάνης  υπήρξε ένας σημαντικός λαϊκός δημιουργός. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου του 1915 και έφ...