Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Διοδίων παρενέργειες

Αγαπητέ παλιόφιλε Θεόδωρε με αδικείς.
Με αδικείς αφού ούτε ‘’αλήτες’’ και ‘’μπαταχτσήδες’’ αποκάλεσα όσους συμμετέχουν στη κίνηση «δεν πληρώνω διόδια» ούτε ισχυρίστηκα ότι είναι ‘’αναξιοπρεπείς’’. Είναι άνθρωποι όπως όλοι μας, του μόχθου και της καθημερινότητας, που όμως δε θέλουν να πληρώσουν αυτό που ήδη χρησιμοποιούν. Και επειδή η κοινωνία μας είναι μικρή, γνωρίζουμε λίγο πολύ ο ένας τις απόψεις του άλλου και τον βαθμό της προοδευτικότητάς μας. Η πρόοδος δεν είναι προνόμιο κάποιων. Είναι ευθύνη όλων. Συνεπώς ας μην τη μονοπωλούν οι γνωστές συντεχνίες, βάζοντας στη μπάντα όσους δεν ακολουθούν τις απόψεις τους.
Η Εγνατία δε κατασκευάστηκε μόνο με τις χορηγίες της Ε.Ε. Υπάρχει και συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου. Υπάρχει όμως και συμμετοχή δανείων που πήρε η «Εγνατία Οδός ΑΕ»
Και τα δάνεια αυτά πρέπει να επιστραφούν. Και τα διόδια, αν ήταν ιδιωτική ή «Εγνατία», θα είχαν μπει από τη πρώτη μέρα (όρα «Αττική Οδός ΑΕ») Και αν κάποιος δε θέλει να πληρώσει, υπάρχει επιτέλους και η εναλλακτική λύση να χρησιμοποιήσει την Π.Ε.Ο. που χρησιμοποιούσε τόσα χρόνια. Αυτά είπα.
Όταν ξεκινάς ένα αγώνα ενάντια σ’αυτό που σ’ενοχλεί, οφείλεις να λες όχι μόνο τα αρνητικά αλλά και τα θετικά στοιχεία. Να αναπτύσσεις όλες τις παραμέτρους του προβλήματος για να έχεις ενημερωμένους πολίτες. Έτσι κερδίζεις περισσότερους δίπλα σου. Και συμβαδίζουν όλοι στον αγώνα που ξεκινάς. Όταν μιλάς μονόπαντα τότε έχεις πολίτες ‘’εκ του καναπέως’’. Σε ακούν και δε σε ακολουθούν.
Και επιτέλους στις απόψεις της μιας πλευράς αντιπαραβάλλονται και οι απόψεις της άλλης. Είναι παράλογο;
Η λύση της βινιέτας υπάρχει στην Ελβετία από το τέλος της δεκαετίας του 70. Από τότε γνωρίζω την ύπαρξή της. Όπως υπάρχει και η λύση της ‘’άνευ διοδίων’’ διέλευσης, στη Γερμανία.
Στη Γαλλία που έχουμε παρόμοια εδαφολογία, υπάρχουν διόδια. Όπως και στην Ιταλία. Που κοστίζουν πολύ ακριβότερα.
Η λύση των μετωπικών διοδίων (ανά 50 χιλ) υιοθετήθηκε αφού κατασκευάστηκαν άπειρες είσοδοι και έξοδοι με παρεμβάσεις βουλευτών και δημάρχων, που δε δικαιολογούνται σε ένα κλειστό δρόμο ταχείας κυκλοφορίας.
Στην Ιταλία και τη Γερμανία είναι ανά 25-35 χιλ η κάθε έξοδος. Εδώ φτάσαμε να έχουμε ανά 3 ή 5 χιλ. (Ρεντίνα, Σταυρός, Βρασνά, Κερδύλια, Στρυμόνας, Γαληψός, Ορφανού) Σε μια διαδρομή 15-20 χιλ. έχουμε 14 εισόδους-εξόδους!
Φίλε μου Θεόδωρε.
Πληρώνουμε φόρους για να λειτουργεί το κράτος. Ένα μέρος τους όμως πρέπει να γίνεται έργα. Σύγχρονες υποδομές που εξυπηρετούν το πολίτη. Όταν όμως οι φόροι μας γίνονταν επιδόματα ανύπαρκτων υπερωριών και εκτός έδρας σε Δημ. Υπαλλήλους, τότε δεν άκουσα κάποιον να διαμαρτύρεται. Όταν οι φόροι μας δίνονταν ως έξτρα οφειλόμενα σε δικαστικούς και πολιτικούς με τη γνωστή διάταξη εξίσωσης μισθού Προέδρου Δημοκρατίας και Προέδρου Αρείου Πάγου (μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε φορά) τότε δεν είπε κάποιος να αλλάξει το συγκεκριμένο άρθρο του Συντάγματος. Όταν πληρώναμε την παθητική Ολυμπιακή η κ. Κανέλλη έμπαινε μπροστάρισσα στους ‘’τίμιους αγώνες των εργαζομένων’’. Τώρα που ήρθε η ώρα να πληρωθούν τα δάνεια… ξυνόμαστε.
Οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν από τον Σουφλιά που παραχώρησε στους μεγαλοεργολάβους, τους έτοιμους αυτοκινητόδρομους της ΠΑΘΕ Τότε καιγόταν να εκλεγεί η παράταξή του. Αφού οι μεγαλοεργολάβοι είναι και μεγαλοκαναλάρχες. Δεν το έκανε τυχαία. Αφού μας φόρτωσε το πρόβλημα, σήμερα ιδιωτεύει στο Θεσσαλικό κάμπο και σφυρίζει βλάχικα.
Συμφωνώ μαζί σου περί του αντιδεοντολογικού να σηκώσω το κείμενο στο blog μου πριν δημοσιευτεί στη Πρωϊνή αφού γι’αυτή γράφτηκε και θα επανορθώσω. Όμως δεν είναι αντιδεοντολογικό να βάζεις τη δική σου απάντηση σε περίοπτη θέση παραμερίζοντας το δικό μου κείμενο;
Σε φιλώ αμφοτέρως
Γιάννης.-

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Διοδίων πανηγύρια

Ξεκινάει η Εγνατία Οδός να κατασκευάζει σταθμούς διοδίων. Ξεκινούν και τα event των ¨προοδευτικών’’ (sic) πολιτών με σύνθημα ‘’δεν πληρώνω διόδια’’.
Η διακίνηση πολιτών με βάση το Σύνταγμα πρέπει να είναι ελεύθερη και όχι με διόδια λένε.
Μα δε τους εμποδίζει κανείς να χρησιμοποιήσουν τη Παλιά Εθνική Οδό που είναι χωρίς διόδια. Τόσα χρόνια από εκεί πηγαίναμε. Όποιος θέλει συνεχίζει από εκεί.
Όταν κρίνω ότι δε πρέπει να πληρώσω κάτι, δεν το ζητάω δωρεάν. Απλά δεν το αγοράζω. Όταν θέλω την ασφαλή οδήγηση και την άνεσή μου στην οδήγηση τότε αναλαμβάνω και το κόστος της.
Ελεύθερη είναι η διακίνηση των πολιτών, όμως στο φέριμποτ μου ζητούν εισιτήριο.
Ελεύθερη και η μεταξύ των πολιτών επικοινωνία, όμως η Cosmote κάθε μήνα μου στέλνει το λογαριασμό.
Εκεί δεν άκουσα κανένα να λέει ‘’δεν πληρώνω’’.
Προοδευτισμός και σύγχρονη σκέψη δεν είναι να μη πληρώνεις. Είναι να απαιτείς καλύτερες υπηρεσίες γι’αυτό που πληρώνεις.
Τίποτα δεν είναι τζάμπα. Ούτε δωρεάν κατασκευάστηκε η Εγνατία Οδός ούτε δωρεάν συντηρείται. Και δεν είναι μόνο το κατασκευαστικό κόστος. Το ότι εργάζεται κόσμος για τη συντήρησή της και του κάθε δρόμου κανείς δε μιλάει. Ούτε για το πώς θα αποπληρωθούν τα δάνεια που πήρε η Εγνατία Οδός από τις τράπεζες και το Ταχ. Ταμιευτήριο λένε κάτι.
Και δίνουν οδηγίες πώς να σηκώσουν τη μπάρα, γιατί δε πρέπει να πληρώσουν διόδια, να απαιτήσουν έκδοση απόδειξης με πίστωση, να καλέσουν τροχονόμο για να πάει στο αυτόφωρο τον διοδιατζή επειδή η μπάρα τους δυσκολεύει τη πρόσβαση και διάφορες τέτοιες σαχλαμάρες.
Το ότι καταναλώνουν λιγότερη βενζίνη και φθορές αυτοκινήτου, δεν κάνουν λόγο.
Το ότι τα 5 ευρώ διοδίων αντιστοιχούν σε 3 λίτρα βενζίνης δεν το αναφέρουν.
Αφού θεωρούν υπερβολή τη πληρωμή διοδίων. ας καλέσουν τους πολίτες να μη χρησιμοποιούν την Εγνατία.
Υπάρχει και μια διαμαρτυρία βουλευτή της Καβάλας επειδή ο Σταθμός διοδίων θα είναι στη Μουσθένη. Και θα πληρώνουν όσοι θέλουν να πάνε από την Ελευθερούπολη στο Ορφάνι. Μα γιατί δε πάνε από εκεί που πήγαιναν τόσα χρόνια;
Δεν έκλεισε εκείνος ο δρόμος. Αντιθέτως η ΠΕΟ Καβάλα – Στρυμόνας, σήμερα είναι άδεια. Με ελάχιστα αυτοκίνητα να κυκλοφορούν.
Διόδια δεν πρέπει να υπάρχουν, όταν δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή δρόμου. Όπως στη περίπτωση των διοδίων Πελασγίας με τον Απ.Γκλέτσο που δικαιώθηκε.
Όταν όμως ο πολίτης έχει εναλλακτικό δρόμο τότε τον επιλέγει και δε πληρώνει.
Θέλουμε το σύγχρονο και το ασφαλές. Καμαρώνουμε που κινούμαστε γρήγορα. Αλλά όχι και να πληρώσουμε. Μας πέφτει βαρύ.
Και ξεκινούν κάποιοι να στήνουν τα πανηγυράκια των διοδίων. Μόνο που στο δικαίωμά τους να μιλούν, δεν υπάρχει υποχρέωσή μας να τους πάρουμε στα σοβαρά.

Καλημέρα σας.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Συνήγορε αγάπη μου

Γράφει στο ‘’facebook” κάποιες σκέψεις του ο Δήμαρχος Καβάλας σχετικά με τη μη εκλογή του Συνηγόρου του Δημότη:
«Διαβάζω στη σημερινή "Ελευθεροτυπία": απέτυχαν οι Δήμοι να εκλέξουν Συμπαραστάτη, γιατί οι παρατάξεις πρότειναν και ψήφισαν μόνο τους δικούς τους. Στο δικό μας Δήμο οι υποψήφιοι ήρθαν μόνοι τους. Ψηφίστηκαν κατά βούληση και χωρίς γραμμή από τους δημοτικούς συμβούλους. Τι έφταιξε;»
Το τι έφταιξε δε με απασχολεί. Δε μπόρεσα όμως να καταλάβω σε τι θα χρησιμεύσει αυτός ο περιβόητος συνήγορος. Ψάχνω τους λόγους που έπρεπε να αποκτήσουμε και έναν τέτοιο. Διαβάζω στην ιστοσελίδα του «Συνηγόρου του πολίτη»:
«Έχοντας πια διερευνήσει μεγάλο αριθμό υποθέσεων που αφορούν την αυτοδιοίκηση, ο Συνήγορος του Πολίτη προσπαθεί να αναδείξει την εμπειρία του σε κάποια επιλεγμένα θέματα. Ο στόχος είναι διπλός: να παρουσιάσει την καθημερινή δράση του στο σημαντικό αυτό πεδίο, αλλά και να αποτελέσει πηγή πληροφόρησης για τα ευρύτερα προβλήματα του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης.»
Κατάλαβες τίποτα;
Με υπερχρεωμένους Δήμους, και τους υπόλοιπους να τα φέρνουν δύσκολα στα οικονομικά τους έπρεπε να φορτώσουμε και έναν Συνήγορο του Δημότη. Σε μια εποχή όπου και ο θεσμός του Συνηγόρου του Πολίτη έχει απαξιωθεί αφού δεν έχουν κάποια νομική ισχύ οι αποφάσεις του παρά μόνο συμβουλευτική. Σε μια εποχή όπου τα προβλήματα του κόσμου είναι αντιμέτωπα με το οικονομικό σύστημα που εφαρμόζει η Κεντρική Διοίκηση, ερχόμαστε να χρυσώσουμε το χάπι της προστασίας του με έναν ακόμη συνήγορο. Το μεγαλείο της δημοκρατίας.
Έχουμε συνήγορο του παιδιού. Έχουμε συνήγορο του καταναλωτή. Και συνήγορο του πολίτη. Δε φτάνουν αυτοί; Κάθε δημότης είναι και πολίτης αυτού του κράτους. Δεν μπορεί να απευθυνθεί εκεί για το πρόβλημά του; Ούτε ο Συνήγορος στη κάθε Περιφέρεια αρκεί;
Ας έρθουμε όμως και στον δικό μας Δήμο. Είμαστε κάπου 80.000 δημότες. Στο Δήμο Καβάλας έχουμε 1 Γεν. Γραμματέα. 1 Γεν. Διευθυντή. 6 Αντιδημάρχους. 6 Συμβούλους Δημάρχου. 3 Προέδρους Δημ. Επιχειρήσεων. 3 Προέδρους Κοινωφελών Νομικών Προσώπων. 7 Διευθυντές σε τμήματα του Δήμου. Δεν τελειώσαμε. Υπάρχουν κι’άλλοι. Έχουμε 27 Προϊσταμένους Τμημάτων. Και 41 Δημοτικούς Συμβούλους. Έχουμε και 15 Τοπικούς Συμβούλους. Και όλων αυτών προΐσταται ο Δήμαρχος.
Δεν επαρκούν όλοι αυτοί για να λύσουν το όποιο πρόβλημα ενός δημότη; Και θα το λύσει ένας Σύμβουλος του Δημότη που απλά συμβουλευτικό ρόλο θα έχει μέσα στο Δήμο; Χωρίς πρόσθετο προσωπικό, ένας άνθρωπος θα προσπαθεί από το γραφείο του να επιλύσει προβλήματα;
Ο νέος θεσμός του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης εισάγεται με τον "Καλλικράτη" (άρθρο 77) Μη με ρωτήσεις που κολλάει η «επιχείρηση». Θα σε γελάσω.
Στην Αγγλία υπάρχει αντίστοιχα ο θεσμός του Local Gonvernment Ombudsman όμως ο ρόλος του, εκφυλίσθηκε στη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματιών.
Στην Ολλανδία λειτουργεί θετικά, με δύο στάδια. αποτελείται από ένα front office κι ένα back office. Δηλαδή παραλαβής των παραπόνων προφορικά, δικτυακά, γραπτά και με φαξ. Και στο δεύτερο στάδιο υπάρχει το γραφείο όπου οι υπάλληλοί του επισκέπτονται τις Δημοτικές υπηρεσίες και προσπαθούν να βρουν λύση.
Εδώ…
Καλημέρα σας.
ΥΓ Στη Περιφέρειά μας εκλέξαμε Συνήγορο. Μη μας λείψει. Κοιμήσου ήρεμα τώρα.

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Θα πορέψουμε και σήμερα.

Όταν ζεις τη καθημερινότητα του κόσμου που σε περιβάλλει τότε ακούς, μυρίζεις, καταλαβαίνεις. Συνειδητοποιείς τι συμβαίνει γύρω σου και δε χαζολογάς βλέποντας ρόδινα τα σκούρα και άσπρα τα θαμπά. Τα ράφια όσο πιο ψηλά βρίσκονται τόσο πιο άχρηστα είναι.
Ακούς το βουητό της καθημερινότητας. Αυτό το βουβό παράπονο του απλού ανθρώπου που είναι δίπλα σου και σου εξομολογείται. Λέει το πόνο του παραστατικά σαν να μπορείς να τον βοηθήσεις. Απλά τον ακούς. Κουνάς καταφατικά το κεφάλι σου και συνεχίζεις. Για να βρεις παρακάτω άλλον με τα ίδια προβλήματα.
Βλέπεις τα πρόσωπα των παιδιών που εμπλέκονται στην οργάνωση «Πυρήνες Της Φωτιάς» και απορείς. Είναι δυνατόν αυτά τα παιδιά με τα φαινομενικά αθώα πρόσωπα να έχουν τόση απέχθεια για ότι συμβαίνει; Να κρύβουν τόσο μίσος και να οπλίζονται με την παροδική δύναμη των όπλων τους για να επιβληθούν;
Διαβάζεις για τα γιαουρτώματα των πολιτικών και από μέσα σου συναινείς. Διαβάζεις για τις προπηλακίσεις τους και ενδόμυχα συμφωνείς. Τυφλές πράξεις διαπόμπευσης δημόσιων προσώπων ώστε να γίνει θέμα το βράδυ στην οικιακή μας οθόνη. Μπας και ακολουθήσουν κι’άλλοι το παράδειγμά τους. Μόνο που τσιμπάν ελάχιστοι.
Θέλεις να εκφράσεις το πόνο σου με βία. Δεν έμαθες έτσι όμως. Τόσα χρόνια σ’έμαθαν να μιλάς και να εκφράζεσαι για να πείσεις τον απέναντι. Να μη χρησιμοποιείς τη βία ως μέσο επιβολής. Τώρα σκέφτεσαι μήπως έκανες λάθος.
Και μέσα σ’αυτό το τουρλομπούκι της καθημερινότητας με το άγχος της επιβίωσης και το στρες της ανέχειας διαβάζω στο e-mail μου μια επιστολή. Μακρόσυρτη σαν μπροσούρα του ΚΚΕ όπου αναλύει, γιατί στις 25 Μαρτίου θα πτωχεύσουμε και θα επιστρέψουμε στη δραχμή. Ψάχνω να βρω τον συντάκτη της και διαβάζω στο τέλος ένα αρχικό γράμμα. Τώρα διαβάζω ότι παραπέμπονται 10 άτομα για την υπόθεση αυτής της επιστολής που την ανέβασε ο συντάκτης της σε 3 blog και κάποιοι καλοθελητές βρήκαν ευκαιρία να την στέλνουν σε γνωστούς και άγνωστους. Και διώκονται για διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Τόσο καιρό τα κανάλια σε βομβαρδίζουν μέσα από τα δελτία τους ότι οδηγούμαστε σε πτώχευση. Τόσο καιρό μιλάνε για επιστροφή στη δραχμή. Το ζενίθ της καταστροφολογίας! Κανείς δε διώχθηκε όμως από όλη αυτή τη κουστωδία των δημοσιογράφων και όσων παρελάζουν από αυτά διασπείροντας τρόμο δημιουργώντας το τέλειο αρνητικό κλίμα που οδήγησε στη σημερινή οικονομική ύφεση. Και το άσχημο είναι ότι στην ίδια λούμπα πέφτουν και εκπρόσωποι Επιμελητηρίων και Εμπορικών Συλλόγων. Για να είναι στο πνεύμα της εποχής και τις ορέξεις των δημοσιογράφων.
Αυτοί δεν διώχθηκαν και ούτε θα διωχθούν. Οι άλλοι που διώκονται έκαναν ένα λάθος. Όρισαν και την ημερομηνία πτώχευσης.
Σταματήσαμε να κάνουμε όνειρα. Απλά ζούμε. Και όπως έλεγε στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 70 η μητέρα μου: ‘’θα πορέψουμε και σήμερα’’.
Επειδή τα όνειρα επηρεάζουν σοβαρά το μέλλον σου, γι’αυτό τράβα για ύπνο. Τουλάχιστον δε θα αισθάνεσαι.

Καλημέρα σας.

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Αλμυρές συγκοινωνίες

Οι υψηλές τιμές εισιτηρίων που διαμορφώθηκαν στα Αστικά και Υπεραστικά λεωφορεία τα τελευταία χρόνια, με την οικονομική κρίση που μαστίζει τον κόσμο, έφτασε να γίνεται πρόβλημα. Πρόβλημα δυσεπίλυτο και αξεπέραστο.
Διαμαρτύρονται οι φοιτητές των ΤΕΙ για το αστικό, ανέχονται οι φοιτητές που χρησιμοποιούν το υπεραστικό λεωφορείο. Ανέχεται και ο υπόλοιπος κόσμος για τη συμπεριφορά των διοικήσεων των Αστικών και Υπεραστικών ΚΤΕΛ αυτή την σταδιακή επιβολή αυξήσεων.
Και στο τέλος χάνουν όλοι. Όσοι μπορούν δεν τα χρησιμοποιούν. Έφτασαν τα αστικά να ανεβοκατεβαίνουν με ελάχιστους επιβάτες στις συνοικίες. Δείτε ένα αστικό ακόμη και σε ώρες αιχμής, πόσους επιβάτες μεταφέρει και θα το διαπιστώσετε. Ενάντια στην ακρίβειά τους, μετακινούνται πεζοί ή αποφεύγουν τις πολλές μετακινήσεις. Και η χασούρα δεν είναι μόνο στα εισιτήριά τους. Είναι και στις εμπορικές επιχειρήσεις. Φτάσαμε στο σημείο να μη κυκλοφορεί όπως παλιά ο κόσμος στην αγορά.
Θα περιμέναμε δίπλα στη διαμαρτυρία των φοιτητών των ΤΕΙ να ακούσουμε και τη διαμαρτυρία της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών. Του Εμπορικού Συλλόγου. Η μη μετακίνηση κόσμου έχει σοβαρότατες επιπτώσεις και στους τζίρους των καταστημάτων.
Η πόλη της Καβάλας είναι όμορφη. Με αμφιθεατρικότητα. Με άσχημη όμως ρυμοτομία και ανηφορικούς δρόμους. Δρόμους που κάνουν δύσκολη τη πεζή μετακίνησή μας. Που υποχρεωνόμαστε για 500 ή 1000 μέτρα να χρησιμοποιήσουμε το αστικό. Πληρώνοντας 1,10 ευρώ για κάθε μετακίνηση. Δηλαδή τουλάχιστον 40-50 ευρώ κάθε μήνα.
Διαμαρτύρονται οι Αθηναίοι γιατί πληρώνουν το ίδιο αντίτιμο για μια μετακίνησή τους 20 και 30 χιλιομέτρων. Αν ήξεραν πόσο μας κοστίζει εδώ…
Το πρόβλημα δεν περιμένουμε να το λύσει η Διοίκηση του Αστικού ή Υπεραστικού ΚΤΕΛ. Το συμφέρον τους κοιτάζουν και θα προτάξουν τα υπέρογκα έξοδά τους. Το πρόβλημα περιμένουμε να το λύσει ο Δήμαρχος και ο Αντιπεριφερειάρχης. Οι ιδιοκτήτες των λεωφορείων προστατεύονται από δεκάδες διατάξεις ώστε να κρατάνε σταθερές τις άδειες και το επάγγελμά τους γενικότερα. Όμως υπάρχουν αρχές και άρχοντες που πρέπει να σκύψουν στο πρόβλημα. Αυτοί βέβαια δε χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Έχουν τα κρατικά αυτοκίνητα. Τα χρησιμοποιούν όμως οι υπόλοιποι. Εμείς.
Λύση υπάρχει. Κάρτα απεριορίστων διαδρομών με ένα χαμηλό κόστος. Ώστε να υπάρχει κίνητρο να χρησιμοποιεί ο κόσμος της καθημερινότητας, ο μαθητής και ο σπουδαστής τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Με μια επιδότηση από την Περιφέρεια ή από τον Δήμο ώστε να μην επιφορτιστούν το κόστος μόνο οι ιδιοκτήτες των λεωφορείων. Έτσι ο κόσμος θα στραφεί στα Μέσα αυτά και δε θα χρησιμοποιεί ούτε το ΙΧ που σήμερα κοστίζει φθηνότερα από ένα διπλό εισιτήριο. Έτσι θα λυθεί και το κυκλοφοριακό με τα εκατοντάδες ΙΧ που στοιβάζονται στο κέντρο καθημερινά. Με πιό πυκνά δρομολόγια και όχι να περιμένεις κάτω από ένα άβολο στέγαστρο 15-17 λεπτά για μια διαδρομή 5 λεπτών.
Λύση που θα συμβάλει και στο πρόβλημα του κυκλοφοριακού. Λύση απλή φθηνή και δημιουργική.
Καλημέρα σας.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Το μαλλί των ΔΗΠΕΘΕ

Να λοιπόν που έφτασε και η ώρα συμμαζέματος των ΔΗΠΕΘΕ. Των απανταχού της Ελλάδας ΔΗΠΕΘΕ. Φτάσαμε κάθε Δήμος και ΔΗΠΕΘΕ, κάθε πόλη και ηθοποιοί. Νέοι άνθρωποι έβγαλαν το ταλέντο τους και προσπάθησαν να το αναδείξουν δημόσια. Θέλησαν να πλησιάσουν το «θέατρο» με τη θετική του πλευρά.
Και από δίπλα αναπτύχθηκαν και παρέες που βρήκαν την ευκαιρία βολέματος. Οι γνωστές παρείστικες αντιλήψεις με καλλιτεχνικούς και θεατρικούς διευθυντές αμφιβόλου βιογραφικού και παραφουσκωμένων απόψεων ξεφύτρωσαν από το τίποτα και το πουθενά. Ετοιμοπόλεμοι σε όποιον τολμήσει να τους αμφισβητήσει.
Και από δίπλα τους, ένας Δήμος έτοιμος να πληρώσει της καλλιτεχνικές τους φιλοδοξίες προκειμένου να ανεβάσουν ένα έργο. Να δείξει ο κάθε Δήμαρχος έργο στο λαό του. Έργο που θα το ανταλλάξει με ψήφους στη τετραετία.
Να λοιπόν που έφτασε και η ώρα του συμμαζέματος των ΔΗΠΕΘΕ. Και καλούνται από το Υπ. Πολιτισμού οι καλλιτεχνικοί δ/ντες να παρουσιάσουν έναν απολογισμό τριετίας. Περιοδείες. μετακλήσεις, ρεπερτόριο και το σημαντικότερο. Των αριθμό των εισιτηρίων τους! Έναν οικονομικό απολογισμό για να μάθουμε επιτέλους πόσο μας κοστίζει το… μαλλί των ΔΗΠΕΘΕ. Να δούμε κάποτε πόσο πληρώνουμε όλο αυτό το καλλιτεχνικό μεγαλούργημα. Και ποια είναι τα καλλιτεχνικά του αποτελέσματα. Πόσοι πλησιάζουν στα ταμεία του και γεμίζουν τις αίθουσες όταν ανεβαίνουν τα έργα τους.
Ευτυχώς δεν ζητάει το Υπ. Πολ. να μάθει και πόσοι τζαμπατζήδες μπαίνουν κρατώντας μια πρόσκληση στην είσοδο του θεάτρου μοιράζοντας απλόχερα χαμόγελα στους πληβείους που πλήρωσαν εισιτήριο. Έχετε προσέξει πως μπαίνουν αυτοί; Πόση αυτοπεποίθηση κουβαλάνε και πόση αυταρέσκεια βγαίνει στο πρόσωπό τους; Οι αστείοι μόνιμοι τζαμπατζήδες των ΔΗΠΕΘΕ.
Και τώρα που έφτασε η ώρα του απολογισμού, οι πέριξ των ΔΗΠΕΘΕ ξύνονται. Ετοιμάζεται η λύση «ένα ΔΗΠΕΘΕ σε κάθε περιφέρεια» και παθαίνουν κολούμπρα. Πως θα ζήσουμε χωρίς τόσους καλλιτεχνικούς διευθυντές; Πως θα ζήσουμε χωρίς το υφάκι τους. Γυαλίζουν τα ξίφη τους, λαδώνουν τα όπλα τους και ετοιμάζονται. Πρώτο επιχείρημα… «Γιατί να πάει στη έδρα της περιφέρειας; Όλα εκεί;» Ναι ρε. Εκεί να πάει. Θα τους πέσει μακριά από τη πόρτα τους. Πέρα από το ότι χάνουν και τον έλεγχο που είχαν μέχρι τώρα.
Ένα ΔΗΠΕΘΕ σε κάθε περιφέρεια και να κάνει περιοδείες. Περιοδείες μέσα και έξω από τη περιφέρειά του. Να αναδείξουμε το πραγματικό θέατρο. Και όχι τη παρείστικη αντίληψή που τα κατέχει. Το θέατρο που έχει ανάγκη να δουν όλοι οι πολίτες. Και τα παιδιά των σχολείων χωρίς εισιτήριο. Δωρεάν παραστάσεις για μαθητές. Αντί μηνιαίας εκδρομής ας πάνε τα παιδιά σε μια πρωινή θεατρική παράσταση! Να έρθουν σε επαφή με αυτόν τον πολιτισμό.
Κατορθώσαμε ένα πολύ δυνατό και δημιουργικό θεσμό να τον ευτελίσουμε με την πτωτική πορεία που διαγράφουν. Δε το λέω εγώ. Το Υπ. Πολιτισμού το λέει.
Καλημέρα σας.

Στέλιος Καζαντζίδης και Βασίλης Τσιτσάνης

Ο Βασίλης Τσιτσάνης Ο  Βασίλης Τσιτσάνης  υπήρξε ένας σημαντικός λαϊκός δημιουργός. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου του 1915 και έφ...