Θα πορέψουμε και σήμερα.

Όταν ζεις τη καθημερινότητα του κόσμου που σε περιβάλλει τότε ακούς, μυρίζεις, καταλαβαίνεις. Συνειδητοποιείς τι συμβαίνει γύρω σου και δε χαζολογάς βλέποντας ρόδινα τα σκούρα και άσπρα τα θαμπά. Τα ράφια όσο πιο ψηλά βρίσκονται τόσο πιο άχρηστα είναι.
Ακούς το βουητό της καθημερινότητας. Αυτό το βουβό παράπονο του απλού ανθρώπου που είναι δίπλα σου και σου εξομολογείται. Λέει το πόνο του παραστατικά σαν να μπορείς να τον βοηθήσεις. Απλά τον ακούς. Κουνάς καταφατικά το κεφάλι σου και συνεχίζεις. Για να βρεις παρακάτω άλλον με τα ίδια προβλήματα.
Βλέπεις τα πρόσωπα των παιδιών που εμπλέκονται στην οργάνωση «Πυρήνες Της Φωτιάς» και απορείς. Είναι δυνατόν αυτά τα παιδιά με τα φαινομενικά αθώα πρόσωπα να έχουν τόση απέχθεια για ότι συμβαίνει; Να κρύβουν τόσο μίσος και να οπλίζονται με την παροδική δύναμη των όπλων τους για να επιβληθούν;
Διαβάζεις για τα γιαουρτώματα των πολιτικών και από μέσα σου συναινείς. Διαβάζεις για τις προπηλακίσεις τους και ενδόμυχα συμφωνείς. Τυφλές πράξεις διαπόμπευσης δημόσιων προσώπων ώστε να γίνει θέμα το βράδυ στην οικιακή μας οθόνη. Μπας και ακολουθήσουν κι’άλλοι το παράδειγμά τους. Μόνο που τσιμπάν ελάχιστοι.
Θέλεις να εκφράσεις το πόνο σου με βία. Δεν έμαθες έτσι όμως. Τόσα χρόνια σ’έμαθαν να μιλάς και να εκφράζεσαι για να πείσεις τον απέναντι. Να μη χρησιμοποιείς τη βία ως μέσο επιβολής. Τώρα σκέφτεσαι μήπως έκανες λάθος.
Και μέσα σ’αυτό το τουρλομπούκι της καθημερινότητας με το άγχος της επιβίωσης και το στρες της ανέχειας διαβάζω στο e-mail μου μια επιστολή. Μακρόσυρτη σαν μπροσούρα του ΚΚΕ όπου αναλύει, γιατί στις 25 Μαρτίου θα πτωχεύσουμε και θα επιστρέψουμε στη δραχμή. Ψάχνω να βρω τον συντάκτη της και διαβάζω στο τέλος ένα αρχικό γράμμα. Τώρα διαβάζω ότι παραπέμπονται 10 άτομα για την υπόθεση αυτής της επιστολής που την ανέβασε ο συντάκτης της σε 3 blog και κάποιοι καλοθελητές βρήκαν ευκαιρία να την στέλνουν σε γνωστούς και άγνωστους. Και διώκονται για διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Τόσο καιρό τα κανάλια σε βομβαρδίζουν μέσα από τα δελτία τους ότι οδηγούμαστε σε πτώχευση. Τόσο καιρό μιλάνε για επιστροφή στη δραχμή. Το ζενίθ της καταστροφολογίας! Κανείς δε διώχθηκε όμως από όλη αυτή τη κουστωδία των δημοσιογράφων και όσων παρελάζουν από αυτά διασπείροντας τρόμο δημιουργώντας το τέλειο αρνητικό κλίμα που οδήγησε στη σημερινή οικονομική ύφεση. Και το άσχημο είναι ότι στην ίδια λούμπα πέφτουν και εκπρόσωποι Επιμελητηρίων και Εμπορικών Συλλόγων. Για να είναι στο πνεύμα της εποχής και τις ορέξεις των δημοσιογράφων.
Αυτοί δεν διώχθηκαν και ούτε θα διωχθούν. Οι άλλοι που διώκονται έκαναν ένα λάθος. Όρισαν και την ημερομηνία πτώχευσης.
Σταματήσαμε να κάνουμε όνειρα. Απλά ζούμε. Και όπως έλεγε στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 70 η μητέρα μου: ‘’θα πορέψουμε και σήμερα’’.
Επειδή τα όνειρα επηρεάζουν σοβαρά το μέλλον σου, γι’αυτό τράβα για ύπνο. Τουλάχιστον δε θα αισθάνεσαι.

Καλημέρα σας.