Δίπλα στο τίποτα

Να λοιπόν που το απλό και λιτό, γίνεται πιο εντυπωσιακό, από το πολύχρωμο και ηχηρό. Άλλες χρονιές το Ελληνικό τραγούδι στη Eurovision προβαλλόταν έντονα από την ΕΡΤ με εμφανίσεις σε άλλες χώρες. Ολόκληρες αποστολές ξεκινούσαν σπέσιαλ εμφανίσεις (αμ πως) σε όλη την Ευρώπη.
Εμείς πληρώναμε και αυτοί χόρευαν! Τέλεια παρουσίαση! Οι πολίτες της Ευρώπης άκουγαν πριν την επίσημη παρουσίαση στην Eurovision το τραγούδι μας και περιμέναμε να τσιμπήσουμε έτσι κάποιες παραπάνω ψήφους, αφού θα τους ήταν ήδη γνωστό ως ήχος.
Επιλέγαμε και ηχηρά ονόματα για να έχουμε σίγουρη την «επιτυχία». Και πιάναμε τη μέση της βαθμολογίας!
Διακυμάνσεις πολλές πέρασε ο θεσμός μέχρι σήμερα.
Από το 1975: όπου η Ελλάδα δεν συμμετείχε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πρώτη συμμετοχή της Τουρκίας, τη στιγμή που ήταν ακόμη νωπά τα γεγονότα του 1974, φτάνουμε στο 1984: Τη χρονιά αυτή η ΕΡΤ απεφάνθη ότι η Eurovision είναι διοργάνωση χαμηλού επιπέδου και δεν προκήρυξε καν διαγωνισμό εκπροσώπησης.
Είχαμε και άλλες αποφάσεις πιο κοντινές με το σήμερα της κρίσης. Το 2000: Η επίσημη δικαιολογία της Ελληνικής απουσίας ήταν η έλλειψη χρημάτων!
Και τότε βολοδέρναμε οικονομικά. Μόνο που αργήσαμε να το ψυλλιαστούμε.
Φέτος όμως τα πράγματα άλλαξαν.
Αντί της απουσίας μας (πάλι λόγω έλλειψης χρημάτων) επιλέξαμε τη παρουσία μας. Μιας παρουσίας χωρίς πολλά έξοδα και υπέρογκους προϋπολογισμούς. Χωρίς παρδαλές και κουνιστές, χρυσοπληρωμένες παρουσιάστριες που σαν περιφερόμενος θίασος γύριζαν στα μεσημεριανά να μιλήσουν για το πώς θα είναι χτενισμένες και ποιος θα σχεδιάσει το φόρεμα που θα φορέσουν στη «βραδιά» που θα παρουσιάσουν.
Στη χώρα του τιποτιστάν, κατοικοεδρεύουν τα μηδενικά και οι σκιές.
Και παίρνουν αξίες τα πολύχρωμα και φανταχτερά.
Ρίξε ένα άδειο τενεκέ από μια σκάλα και θα διαπιστώσεις το θόρυβο που κάνει.
Φέτος επιλέξαμε για το τραγούδι, ένα νέο παιδί, με διάθεση και γνώση. Αυτός είναι ο Λούκας Γιώρκας και οι Stereo Mike στα χορευτικά.
Φέτος επιλέξαμε για τη παρουσίαση, μια κυρία με δομημένο λόγο, άρτια καταρτισμένη σ’αυτό που την κάλεσαν να κάνει. Χωρίς να αποκαλεί τα Σκόπια ως ‘’Μακεδονία’’ Χωρίς να περιφέρεται στα μεσημεριανά για να μας δείξει τα ρούχα της. Χωρίς γλυκανάλατα αστειάκια που μόνο εκνευρισμό σκορπούσαν. Είπε αυτά που έπρεπε στο χρόνο που είχε. Γνώστης του λόγου και του χρόνου αφού ως καθημερινή πρωινή παρουσία στο Δεύτερο ‘’σπούδασε’’ τη σωστή εκφώνηση. Και εκφώνησε τα κείμενά της με μαθηματική ακρίβεια. Λιτή, κατανοητή και ακριβής.
Αυτή είναι η Μαρία Κοζάκου.
Δεν θέλει μεγάλη προσπάθεια να απαλλαγούμε από το μηδέν και το τίποτα. Όταν επιλεγούν οι κατάλληλοι τότε η διαφορά είναι εμφανής.
Και το τιποτιστάν το αφήνουμε πίσω μας ως μελανή κηλίδα.
Βγαίνουμε έξω από αυτό και πιάνουμε την 7η θέση!

Καλημέρα σας.-