Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Η ευθύνη της Αριστεράς

Μπορεί πολλοί από εμάς να ξυπνήσαμε οργισμένοι από την ακατανόητη αντοχή που δείχνει το πρακτικά αλληλοστηριζόμενο σύστημα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, αλλά εγώ θα σας πρότεινα να ανοίξουμε λίγο το κάδρο. Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά ένας από τους σημαντικούς παράγοντες επιβίωσης της σημερινής πολιτικής παθογένειαςείναι η στάση της Αριστεράς. Ο φαινόμενος πολιτικός ακτιβισμός του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν παράγει ουσιαστικό πολιτικό αποτέλεσμα μεταβολής συσχετισμών. Στην ουσία και τα δύο κόμματα είναι αυτοπεριορισμένα στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων και μάλιστα σε μια κατάσταση πρωτοφανούς κρίσης, που λογικά προσφέρει προνομιακό πεδίο αύξησης της επιρροής τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα ανομοιογενές μόρφωμα τάσεων και προσώπων, έχει τις ιστορικές καταβολές του στο ΚΚΕ εσωτερικού, αλλά μετά τον Κωνσταντόπουλο τη μουσική την παίζουν στελέχη που αποχώρησαν από το ΚΚΕ. Αυτό έχει αποτέλεσμα τη διαμόρφωση ενός οξύ αλλά κοινότοπου κεντρικού καταγγελτικού λόγου και ενός πολιτικού στίγματος στα όρια του χωρίς αρχές εξτρεμισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς καταγγέλλει, φοβίζει τους συνετούς ριζοσπάστες, αδυνατεί να κάνει προτάσεις και φλερτάρει με την ιδέα της δραχμής και της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Αυτό οροθετεί και την επιρροή του ποιοτικά και ποσοτικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να καταγγέλλει, αλλά δεν ενοχλεί το πολιτικό κατεστημένο. Στην ουσία αποτελεί μεταλλαγμένο μεταπολιτευτικό κατάλοιπο που η επιβίωσή του κρίνεται κάθε φορά τα ξημερώματα της Δευτέρας των εκλογών.
Το ΚΚΕ είναι ό,τι πιο σταθερό, ιστορικό, παραδοσιακό διαθέτει η εγχώρια πολιτική σκηνή. Διαφέρει από τους άλλους όσο ο αριστοκράτης από τους νεόπλουτους. Μετά το «αμάρτημα» του 1989 στην Ελλάδα και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού μπήκε σε μια κατάσταση απόλυτης περισυλλογής και εσωστρέφειας. Αρνήθηκε τη νέα πραγματικότητα, την ανάγκη ανοικτής αναζήτησης των αιτίων της ιστορικής ήττας του κομμουνισμού. Την ανάγκη μελέτης των εντυπωσιακών μεταλλάξεων του καπιταλισμού σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης και νέων τεχνολογιών. Οδήγησε στην έξοδο τους ανήσυχους και κράτησε τους «πιστούς», συγκροτώντας την αυθεντική κιβωτό της κουμμουνιστικής ορθοδοξίας και παραδόσεων. Αυτό οδήγησε σε μια επανασυσπείρωση των δυνάμεών του στη βάση των «αρχών και των αδιάψευστων δογμάτων».
Στο επίπεδο της πολιτικής δράσης εκφράστηκε με το σύνθημα «πολλά κόμματα, δυο πολιτικές», αρνούμενο κάθε ενδεχόμενο συντονισμού δράσης με οποιονδήποτε άλλον πολιτικό σχηματισμό. Αυτό μπορεί να φέρνει μια αύξηση επιρροής λόγω καθαρότητας, αλλά σε οδηγεί στο περιθώριο των εξελίξεων. Στην ουσία αποφεύγει την «πολιτική μόλυνση» αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στους φορείς της, περιφρουρώντας μόνο τον χώρο του. Δεν το απασχολούν λεπτομέρειες δανειακών συμβάσεων, επιτόκια, όροι, δεσμεύσεις, πιθανές βελτιώσεις, αλλαγές. Είναι κόλπα της πλουτοκρατίας. Ας ασχοληθούν μ’ αυτά αυτοί που έχουν τα χέρια τους βουτηγμένα στο κρίμα. Το ΚΚΕ επαγγέλλεται το αύριο της οριστικής ανατροπής που θα πραγματοποιηθεί μέσα από τις γραμμές του, χωρίς ανίερες συμμαχίες με οπορτουνιστές. Ο εθελούσιος περιορισμός του ΚΚΕ στην πολιτική καθαρότητα και τη μονομερή πολιτική δράση μέσω των συντεταγμένων εκδηλώσεων της πολιτικής του επιρροής είναι ελάχιστα ενοχλητική για το πολιτικό κατεστημένο. Μια ανοικτή πολιτική αντιμνημονιακών συσπειρώσεων, διατύπωσης ρεαλιστικών εναλλακτικών προοπτικών και στοχευμένων κινητοποιήσεων θα το είχαν φέρει σε πολύ δύσκολη κατάσταση, θα είχαν πυροδοτήσει ουσιαστικές πολιτικές εξελίξεις και ενδεχομένως να είχαν μετριάσει τα δεινά που υφίστανται οι πολίτες.
Όσο κι αν φαντάζει παράδοξο, η αντοχή του πολιτικού κατεστημένου νομής της εξουσίας δεν είναι άσχετη και με την εθελούσια αυτοαπομόνωση της Αριστεράς.

Του Θανάση Σκόκου Από το http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=9983

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Χαμόγελο ανθρωπιάς

Χαμόγελο ανθρωπιάς.

Μέσα από την οικονομική κρίση βγαίνουν οι παράπλευρες απώλειές της. Δεν είναι μόνο η οικονομική ένδεια που βλέπουμε μπροστά μας. Σπάει ο θεσμός της κοινωνικής αλληλεγγύης που διέπει μια οργανωμένη κοινωνία. Και από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε ο θεσμός της κοινωνικής αλληλεγγύης πρέπει να δυναμώσει. Να δείξουμε τη θετική πλευρά που όλοι διαθέτουμε απέναντι στο μοιρολατρικό ύφος που πήρε το πρόσωπό μας. Και ο αλτρουϊσμός είναι ένα Κοινωνικό Κεφάλαιο. Που βοηθάει να υπάρχει κοινωνική συνοχή. Απαραίτητη σε κοινωνικές δυσκολίες. Μας βγάζει από τη ξενοφοβία και τον ατομικισμό. Η κοινωνική αλληλεγγύη μας βοηθάει ψυχικά σε δύσκολες περιόδους, αφού αισθανόμαστε ότι μπορούμε να στηριχτούμε στον συγγενή, το φίλο, το γείτονα ή ακόμη και σε κάποιον ξένο. Η ανάπτυξή της βοηθάει να αισθανθούμε ευχάριστα μέσα στη κοινωνία ως μονάδες. Να αισθανθούμε ότι δεν είμαστε αποξενωμένοι.
Σαν χώρα το 2009 είχαμε την 51η θέση ανάμεσα σε 110 κράτη που αντιπροσωπεύουν το 90% του πλανήτη, στη μέτρηση «Κοινωνικό Κεφάλαιο». Σήμερα η μέτρηση προξενεί θλίψη. Κατέχουμε την 100η θέση! (Μελέτη: Prosperity Index™)
Πως μπορούμε να ξεκινήσουμε; 
Μέσα στο σπίτι μας έχουμε τόσα αντικείμενα που δε τα θέλουμε. Που μας είναι περιττά και απλά τα ξεσκονίζουμε. Βιβλία που διαβάσαμε. CD που ακούσαμε. Ρούχα που δεν μας βολεύουν. Μια σακούλα με τρόφιμα που αγοράσαμε για το σκοπό αυτό. Κάποια έπιπλα που θα μπορούσαν να τα πάρουν υπάλληλοι του Δήμου και με κάποια επιδιόρθωση να διατεθούν στη συνέχεια σε νοικοκυριά που τα θέλουν. Αυτό που βαρεθήκαμε ή είναι λίγο χαλασμένο δεν είναι για πέταμα! Μπορεί να πάρει ζωή στα χέρια ενός συμπολίτη μας.
Ο Δήμος Καβάλας ξεκινάει και πάλι το «Κοινωνικό Παντοπωλείο». Ένας θεσμός που υπάρχει σε πάρα πολλούς Δήμους όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλα κράτη. Κράτη που δεν τα άγγιξε η οικονομική υποτέλεια. Σε πόλεις σύγχρονες όπως η Ν.Υόρκη το φαινόμενο είναι σύνηθες.
Μπορούμε να εμπιστευθούμε το Δήμο μας, ως φορέα υλοποίησης και να δώσουμε εκεί αυτό που έχουμε τη δυνατότητα. Αυτό που θα ανακουφίσει ένα συνάνθρωπό μας να αισθανθεί ότι δίπλα του υπάρχουν άνθρωποι. Άνθρωποι με κοινωνικό πρόσωπο. Άνθρωποι που διατηρούν ζεστή τη ψυχή τους. Που ενδιαφέρονται. Που δε στοιβάζουν για να ικανοποιήσουν τον εγωκεντρικό τους χαρακτήρα, αλλά κοιτάζουν και στο περίγυρό τους. Που δεν μοιρολογούν για τα 100  ή 200 ευρώ που μειώθηκε ο μισθός τους. Αλλά χαίρονται γιατί μπορούν και πληρώνονται ακόμη.
Μέσα στο Δήμο Καβάλας υπάρχουν άνθρωποι που στηρίζουν αυτές τις απόψεις. Δημοτικοί Σύμβουλοι που είναι πρόθυμοι να σταθούν αρωγοί στη προσπάθεια του «Κοινωνικού Παντοπωλείου». Ας σταθούμε και εμείς οι απλοί πολίτες, στο ύψος των περιστάσεων και ας βοηθήσουμε.
Για να αισθανθούμε ψυχικά καλύτερα και να χαρίσουμε ένα χαμόγελο ανθρωπιάς στους ανθρώπους που δυσκολεύονται. 

Καλημέρα σας.

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Δάκρυα για το χυμένο γάλα

Τώρα αισθάνεσαι εθνικά ταπεινωμένος. Τώρα αισθάνεσαι ότι θίγεται η εθνική σου ανεξαρτησία. Ενώ πριν… Πριν ήσουν εθνικά περήφανος.
Όταν έκαναν απεργία μέσα στο κατακαλόκαιρο στην Ολυμπιακή για να πάρουν αυξήσεις, το θεωρούσες δίκαιο. Και σερνόταν οι τουρίστες με τις μέρες στο κλειστό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Δε διασυρόταν τότε ο τουρισμός μας.
Όταν ο Πιπεργιάς κατέβαζε τους διακόπτες για να πάρουν αυξήσεις οι σκληρά εργαζόμενοι της ΔΕΗ τότε δεν θίχθηκε η εθνική σου συνείδηση. Ούτε σε ενοχλεί που ακόμη και σήμερα δικαιούνται τζάμπα ρεύμα, όχι μόνο όσο εργάζονται στη ΔΕΗ αλλά και όταν συνταξιοδοτηθούν. Και η τζαμπατζίδικη παροχή συνεχίζεται ακόμη και στη χήρα του αποθανόντος υπαλλήλου της ΔΕΗ. Αυτό το ήξερες; Πολλά θα μάθεις ακόμη.
Όταν κρέμασαν στον ΟΤΕ το πανό «Πωλείται» ήξεραν γιατί ήθελαν τον κρατικό έλεγχο οι εργαζόμενοι εκεί. Δεν διαμαρτυρήθηκαν όμως που έβαζαν τα παιδιά τους χωρίς διαγωνισμό. Ούτε για τις υψηλές αποδοχές τους σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.
Ένας ολόκληρος μηχανισμός παροχών σε επιδόματα, σε ανύπαρκτες υπερωρίες και εκτός έδρας ακόμη και για μια ολιγόωρη μετακίνησή τους μέσα στο νομό.
Ένας ολόκληρος κόσμος σιτιζόμενος από τον δημόσιο κορβανά. Με απευθείας αναθέσεις έργων και έργα που τα πληρώναμε 5 και 10 φορές ακριβότερα της αξίας τους.
Θίγεται η εθνική σου περηφάνια τώρα που αλλάζει το συνταξιοδοτικό. Δεν θίχθηκε όμως που άνθρωποι 45 και 50 χρονών έβγαιναν στη σύνταξη για να ξεκινήσουν νέα επαγγελματική καριέρα, στο όνομα ενός συγγενούς τους βέβαια.
Ούτε ποτέ διαμαρτυρήθηκε κάποιος από τους προοδευτικούς και συμπαραστάτης των αγανακτισμένων, για τα μαϊμούδες επιδόματα.
Θα χάσουν από το «κούρεμα» τα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτά που χάνουν κάθε χρόνο από τη αυθαίρετη συνταγογράφηση δε τα μέτρησες.
Και φτάσαμε στη τεράστια αδικία όπου οι αμοιβές στο Δημόσιο έφτασαν 5 – 8 φορές πάνω από τον ιδιωτικό τομέα. Με υπηρεσίες που αλληλεπικάλυπταν η μια την άλλη. Με διευθύνσεις επί διευθύνσεων και προσωποπαγείς θέσεις για να εξυπηρετηθούν τα όποια κομματικά πρόσωπα.
Μη μας λείψουν και χάσουμε το σουσούμι τους. Και τι θα απογίνουμε χωρίς κομματικούς ινστρούχτουρες. Αλλοίμονο.
Τώρα ξεβολευόμαστε. Θα περάσουμε από μια στενωπό. Καλύτερα έτσι. 
Ας μη πάρει επίδομα ο Δημ. Υπάλληλος που θα πέσει στην αγορά για να αγοράσει τα εισαγόμενα προϊόντα. Αφού απαξιώσαμε κάθε παραγωγικό τομέα κάθε βιοτεχνία και βιομηχανία τώρα μας έπιασε η εθνική ταπείνωση. Γεμίσαμε τα ψυγεία μας με εισαγόμενα τρόφιμα από τη Γερμανία και τη Δανία και στενοχωριόμαστε που θα μας επιτηρούν οι Γερμανοί.
Έφτασε μια θέση στο Δημόσιο να έχει δεκαπλάσια αξία από μια θέση στη γεωργική παραγωγή. Όμως δε μας αρέσει που τρώμε 2 ευρώ τη ντομάτα.
Μεμψιμοιρούμε για την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου. Ψάχνουμε στα ψιλά γράμματα μήπως και επιδαψιλεύονται την εθνική μας κυριαρχία. Τρομάρα μας. Τώρα τη σκεφτήκαμε.

Μια αγγλική παροιμία λέει: «δεν υπάρχει λόγος να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα». Πληροφοριακά και μόνο. 
Ακόμη και το γάλα που πίνουμε, το εισάγουμε κατά το 1/3.

Καλημέρα σας.

Στέλιος Καζαντζίδης και Βασίλης Τσιτσάνης

Ο Βασίλης Τσιτσάνης Ο  Βασίλης Τσιτσάνης  υπήρξε ένας σημαντικός λαϊκός δημιουργός. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου του 1915 και έφ...