Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Σουρωτή: Ένας αιώνας και μια… αιωνιότητα ιστορίας

Το αρχαίο νερό του Μεγάλου Αλεξάνδρου που απολαμβάνουν και οι σύγχρονοι Έλληνες από μια εταιρεία που σε λίγο κλείνει 100 χρόνια ζωής.
Η Σουρωτή ιδρύθηκε το 1916. Θα γίνει 100 ετών σε τρία χρόνια δηλαδή. Αλλά η ιστορία του αγαθού που προσφέρει, του νερού της, μας ταξιδεύει πολύ πιο βαθιά πίσω στο χρόνο… Στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκεί όπου ξεκινούν όλα.
Ο μικρός ποταμός Ανθεμούντας, ο «λουλουδοστόλιστος» σε ελεύθερη μετάφραση, κάτω από του βουνό Κάλαυρος στην Χαλκιδική, ήταν μια περιοχή που λάτρευε ο μεγάλος στρατηλάτης. Μια λιμνούλα σχηματιζόταν λίγο πιο ψηλά από τις όχθες του ποταμού. Όταν ξεχείλιζε, το νερό της κατέβαινε κάτω στον Ανθεμούντα. Αιτία ήταν μια πλούσια πηγή με καθάριο, υπέροχο νερό. Ο Μέγας Αλέξανδρος την είχε ανακαλύψει και πολύ συχνά ανέβαινε ως εκεί για να το γευθεί. 
Τα χρόνια πέρασαν, αλλά η Σουρωτή, όπως άρχισαν να την φωνάζουν οι ντόπιοι, δεν άλλαξε χαρακτήρα. Το νερό της άφθονο, το τοπίο γύρω της μαγικό. Ιδανικό σημείο για να ζει κανείς. Εκεί στις αρχές του 20ου αιώνα, μάλιστα, κάποιοι αποφάσισαν να κατοικίσουν μόνιμα την περιοχή. Στο χωριό τους έδωσαν για όνομα –τι άλλο;- το Σουρωτή.


Οι Γάλλοι, οι Σέρβοι και ο Μεγάλος Πόλεμος
Δεν πέρασε πάνω από μια δεκαετία και ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε νέο χαρακτήρα στην περιοχή. Ο Γαλλικός Στρατός που πολεμούσε εναντίον της Αυστροουγγαρίας στρατοπεύδευσε κάτω από τον Κάλαυρο, κοντά στη Σουρωτή. Οι αξιωματικοί που γεύθηκαν το νερό ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ από την εξαιρετική του ποιότητα που αποφάσισαν να το εμφιαλώσουν για να το πάρουν μαζί τους. Έτσι, το 1916, δημιουργήθηκε ένα μικρό, υποτυπώδες εμφιαλωτήριο. Τα μπουκάλια έφταναν στα τραπέζια των Στρατηγών, ως δώρο από τους υφιστάμενούς τους αξιωματικούς, ενώ δεν ήταν λίγα
εκείνα που ταξίδεψαν μέχρι και στη Γαλλία!
Σύντομα, στην περιοχή κατέβηκε και ο σερβικός στρατός, οι σύμμαχοι των Γάλλων. Επέκτειναν το εμφιαλωτήριο, στεγάζοντάς το με ένα διώροφο κτήριο. Τo νερό της πηγής ονομάστηκε "Kisepe Boda"  που σημαίνει υπόξινo νερό. Σε λίγο, όμως, ο πόλεμος τελείωσε. Αλλά το εμφιαλωτήριο δεν εγκαταλείφθηκε. Το ανέλαβε ο ντόπιος Θωμάς Λώλας, ανακαινίζοντάς το μάλιστα και βάζοντας τα θεμέλια για τη λαμπρή ιστορία μιας επιχείρησης που σχεδόν έναν αιώνα μετά εντυπωσιάζει και δροσίζει όλους τους Έλληνες.
Το νερό του Βενιζέλου
Το 1925, την επιχείρησή του εξαγόρασε ο Γεώργιος Χωναίος. Δέκα χρόνια αργότερα, το Ελληνικό Δημόσιο ήρθε σε συμφωνία με τον Γεώργιο Χωναίο για την εκμετάλλευση της πηγής και την αναγνώρισε επίσημα ως ιαματική. Ως πηγή, δηλαδή, το νερό της οποίας έχει διαπιστωθεί ότι έχει ευεργετική επίδραση στον οργανισμό μετά από εξωτερική (λουτροθεραπεία) ή εσωτερική του χρήση (ποσιθεραπεία). Είχε μεσολαβήσει, το 1930, μια σημαντική παρέμβαση του εθνάρχη Ελευθέριου Βενιζέλου:  «Το νερό Σουρωτή είναι εφάμιλλο με τα ευρωπαϊκά, αν όχι ανώτερο από αυτά», είχε δηλώσει δημοσίως!
Με τη λήξη της σύμβασης, το 1987, έπειτα από πρωτοβουλία τoυ Πρoέδρoυ της Κoινότητας Σoυρωτής και από δραστηριοποίηση όλων των κατoίκων του χωριού, την εκμετάλλευση της πηγής ανέλαβε η ίδια η κοινότητα. Ίδρυσε έτσι μια κοινοτική επιχείρηση με το όνομα «Σουρωτή». Τέσσερα χρόνια αργότερα, το νερό της Σουρωτής μπήκε στον επίσημο κατάλογο Φυσικών Μεταλλικών Νερών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η νέα εποχή
Το 1993 ένα ριζοσπαστικό προϊόν έκανε την εμφάνισή του στα σούπερ μάρκετ και στα ψυγεία των περιπτέρων. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα κυκλοφόρησε στην αγορά νερό σε συσκευασία κουτιού αλουμινίου. Η Σουρωτή μπορεί να ήταν μια κοινοτική επιχείρηση, αλλά έβλεπε μπροστά. Το ανθρακούχο νερό της ήταν κάτι περισσότερο από απλό νερό…
Το 1998 η ίδια η επιχείρηση άλλαξε χαρακτήρα. Έγινε πια ανώνυμη εταιρεία, απέκτησε γραφεία στην Αθήνα και άρχισε να δραστηριοποιείται σε όλη την Ελλάδα. Δύο χρόνια αργότερα έδειχνε τη δυναμική της στην αγορά λανσάροντας τα νέα της προϊόντα (Σουρωτή με άρωμα λεμόνι – λάιμ, πορτοκάλι και ροδάκινο), ενώ ολοκλήρωνε και τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων και των μηχανημάτων παλαιάς γραμμής εμφιάλωσης με την κατασκευή μονάδας εμφιάλωσης PET.
Η δεκαετία του 2000 είδε την επιχείρηση να μεγαλώνει και να καθιερώνεται. Νέες μονάδες παραγωγής νερού, με τα πιο σύγχρονα μηχανήματα, νέα επενδυτικά προγράμματα και νέοι ποιοτικοί έλεγχοι έκαναν το νερό της ακόμη πιο ποιοτικό και τις δραστηριότητές της ακόμη πιο επιτυχημένες. Όταν η κρίση χτύπησε την Ελλάδα προς το τέλος των ‘00s, η Σουρωτή δεν έδειξε να πτοείται. Μάλιστα, το 2011 παρουσίασε ένα νέο καινοτόμο προϊόν στην αγορά. Το Sourotea σε τρεις γεύσεις, τσάι με λεμόνι, τσάι με ροδάκινο και greenteaαγαπήθηκε γρήγορα από το κοινό. Την ίδια εποχή, η Σουρωτή άρχισε να αναπτύσσεται στις αγορές του εξωτερικού με τη μακρινή Κίνα να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των εξαγωγών της.
Η εταιρεία σήμερα
Με τέσσερις μονάδες παραγωγής και μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας στις κτηριακές της εγκαταστάσεις εμβαδού 7.500 τ.μ., με μια ομάδα ειδικών επιστημόνων, που συνδυάζουν τις απαραίτητες γνώσεις και την εμπειρία σχετικά με την τεχνολογία εμφιάλωσης, καθώς και το άρτια εξοπλισμένο εργαστήριο για όλους τους ελέγχους και δοκιμές που απαιτούνται σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας, η Σουρωτή μπορεί να παινεύεται ότι δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τις αντίστοιχες εταιρείες του εξωτερικού.
Το ανθρώπινο δυναμικό της αποτελείται από 134 υπαλλήλους, όλοι ειδικευμένοι στην σωστή επεξεργασία του νερού, ώστε να μην αλλοιώνεται η υπέροχη γεύση του ή να μη χάνεται η ιαματική του ουσία. Με τζίρους που κινούνται σταθερά πάνω από τα 15 εκατ. ευρώ και συνεχή κερδοφορία, η Σουρωτή είναι μια επιχείρηση που δεν κατάλαβε ποτέ από κρίση. Από την στιγμή που έγινε ανώνυμη εταιρεία, μέσα σε ελάχιστα χρόνια έχει κατορθώσει να κυριαρχήσει σε περίπου το 50% της αγοράς ανθρακούχου νερού στην Ελλάδα! Και βέβαια, να επεκταθεί και εκτός συνόρων. Αυτή τη στιγμή, εκτός από την Κίνα, εξάγει τα προϊόντα της και σε ΗΠΑ, Καναδά, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Σουηδία, Κύπρο, Αυστραλία και Μέση Ανατολή.
http://www.souroti.gr/

Read more: http://www.newsbomb.gr/chrhma/psonizo-ellinika/story/339859/soyroti-enas-aionas-kai-mia-aioniotita-istorias#ixzz2dBJPHIlN

Ένα ‘’Μουσείο Ήχου’’

Όταν έκλεισαν οι εγκαταστάσεις της ‘’Φωνής της Αμερικής’’ στο Νέστο, όλα τα μηχανήματα (πομποί, κονσόλες, μαγνητόφωνα κλπ) εκποιήθηκαν ως άχρηστα υλικά και πουλήθηκαν κυριολεκτικά με το κιλό. Ξεπουλήθηκαν σε παλιατζήδες για ένα ελάχιστο ποσό.
Σήμερα η μορφή ηλεκτρονικής ενημέρωσης άλλαξε και ένας Ραδ. Σταθμός ανά περιφέρεια μπορεί να καλύψει άνετα τη περιοχή με ειδήσεις.  Η ΕΡΑ Καβάλας αποτελεί παρελθόν.  Όμως υπάρχουν εκεί και κτηριακές εγκαταστάσεις, και μηχανήματα ήχου που μένουν τώρα κλειδωμένα και ανενεργά. Υπάρχουν βέβαια και δίσκοι παλιοί και μαγνητόφωνα μπομπίνας και ένα μεγάλο αρχειακό υλικό από δελτία ειδήσεων, ηχογραφημένες εκπομπές και παράλληλα ένα μουσικό αρχείο σε ψηφιακή μορφή με χιλιάδες τραγούδια.
Υπάρχει μια μεγάλη δισκοθήκη με δίσκους 45 και 33 στροφών. Δίσκοι βινυλίου που θα μπορούσαν να εκτεθούν και αυτοί. Όπως και παλιά μικρόφωνα και μαγνητόφωνα.
Υπάρχει ο πομπός των μεσαίων που λειτούργησε για περισσότερα από πενήντα χρόνια και έκλεισε στις αρχές του 2013. Ένας πομπός Αμερικάνικης κατασκευής, που όμοιός του δεν υπάρχει πλέον. Όμως αποτελεί κειμήλιο ενημέρωσης και θα μπορούσε να στεγαστεί μαζί με τα άλλα παλιά μηχανήματα ήχου του Ραδιοφωνικού Σταθμού Καβάλας, που τώρα είναι αποθηκευμένα, στο μουσείο της πόλης μας. Για να μείνουν στην ιστορία αντί να διαλυθούν για παλιοσίδερα.
Και βέβαια δεν είναι μόνο αυτά σαν αρχειακό υλικό. Υπάρχουν εκπομπές, δελτία ειδήσεων και εσωτερική αλληλογραφία που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα εκτιμήσουν όταν τα αντικρύσουν.
Είναι και οι κτηριακές εγκαταστάσεις στην Αγ. Παρασκευή και στο ύψωμα Βασιλάκη όπου βρίσκεται ο πομπός και η κεραία της πρώην ΕΡΑ Καβάλας. Εγκαταστάσεις που πρέπει να διαφυλαχτούν και να αξιοποιηθούν κατάλληλα και όχι να αποτελέσουν σκουπιδότοπο των επιτηδείων.
Θα μπορούσε να υπάρχει περισσότερο αρχειακό υλικό από εκδηλώσεις που έγιναν πριν χρόνια στη πόλη μας. Από συνεντεύξεις με ηθοποιούς και συνθέτες που πέρασαν. Ηχογραφήσεις θεατρικών παραστάσεων. Ηχογραφήσεις πολιτικών ομιλιών και αξιόλογων διαλέξεων. Όμως τέτοιο υλικό δυστυχώς δεν θα βρεθεί αφού δεν γινόταν καταγραφή αυτών των εκδηλώσεων. Ήταν…  αδιάφορες εκδηλώσεις για να καταγραφούν.
Αυτό το αρχείο είναι πολύτιμο για τη πόλη μας, όμως είναι άχρηστο εάν πάρει την άγουσα για τις αποθήκες της Αγ. Παρασκευής.  Εκεί αναξιοποίητο θα εκποιηθεί για λίγα ευρώ. Ο Δήμος Καβάλας είναι ο μόνος που όχι μόνο μπορεί αλλά έχει και την υποχρέωση να το παραλάβει και να το διατηρήσει.
Όλα αυτά μόνο ο Δήμος Καβάλας μπορεί να διαφυλάξει και να διατηρήσει ανέπαφα ως συνέχεια ενός Ραδιοφωνικού Σταθμού που σε παλιότερα χρόνια αποτέλεσε την μοναδική πηγή πληροφόρησης και ψυχαγωγίας για τη περιοχή μας. Να τα διατηρήσει σε ένα μουσείο που θα δημιουργήσει και να το ονομάσει «Μουσείο Ήχου» Όπου θα μπορούσαν να συνεισφέρουν και οι συμπολίτες μας με άλλο αρχειακό υλικό. Όπως παλιά ραδιόφωνα, πικάπ, δίσκους ή ότι άλλο αντικείμενο έχει σχέση με τον ήχο. Σταδιακά θα εμπλουτιστεί και θα αποτελεί σημείο αναφοράς και επισκεψιμότητας από σχολεία και ιδιώτες. Από τουρίστες και ρέκτες του είδους. 
Και βέβαια ο πομπός των FM της πρώην ΕΡΑ Καβάλας θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον υπάρχοντα του Δημοτικού Ραδιοφώνου και να εκπέμπει με μεγαλύτερη εμβέλεια, μουσική για τη ψυχαγωγία των συμπολιτών μας. Μουσικά είδη εναλλασσόμενα, χωρίς παρεμβολές μουσικών παραγωγών κατά το πρότυπο δεκάδων ραδιοφωνικών σταθμών της Ευρώπης. Είναι ήδη εγκατεστημένος σε σωστό σημείο και θα κάλυπτε όλη την περιοχή.

Η πρόταση που έκανε ο Δήμαρχος στους αρμόδιους υπουργούς, για να αποδοθεί όλο αυτό το αρχειακό, τεχνικό και κτηριακό υλικό στον Δήμο και να αξιοποιηθεί, μόνο ως πολύ θετική σκέψη θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί. Αυτό το υλικό της πρώην ΕΡΑ Καβάλας, μας ανήκει και δεν πρέπει να αφήσουμε να φορτωθεί σε φορτηγά για να πάει στις αποθήκες της Αθήνας για διάλυση. Ειλικρινά θα είναι πολύ κρίμα να χαθούν όλα αυτά τα στοιχεία.


Καλημέρα σας.

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

Αθήνα-Θεσσαλονικη σε 3 ώρες και 15 λεπτά!

Έντεκα υπουργοί, έξι διευθύνοντες σύμβουλοι, κάμποσες κύριες και συμπληρωματικές συμβάσεις κατασκευής και 16 χρόνια εργασιών. Και το «θαύμα» τελικώς εγένετο! 


Οι σήραγγες του Καλλιδρόμου, το δυσκολότερο τεχνικό έργο της σύγχρονης Ελλάδας, «τρύπησαν» μετά από ένα κατασκευαστικό θρίλερ ετών, που ολοκληρώθηκε χάρη στον κόπο, το πείσμα και την επιμονή των ελλήνων μηχανικών.

Το «τρύπημα» της αριστερής σήραγγας, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 22 Μαΐου, έφερε χαμόγελα ικανοποίησης και θερμούς εναγκαλισμούς μεταξύ των στελεχών της κοινοπραξίας ΑΚΤΩΡ- ΤΕΡΝΑ - J&P ΑΒΑΞ και των μηχανικών της ΕΡΓΟΣΕ, που είδαν το «παρθενικό» έργο της δημόσιας εταιρίας επιτέλους να ολοκληρώνεται. 


Οι εργαζόμενοι της βόρειας και της νότιας πλευράς του βουνού έδωσαν τα χέρια σε ένα πανηγυρικό κλίμα, αφού κατάφεραν με την σκληρή δουλειά τους να τιθασεύουν την άγρια φύση του βουνού της Στερεάς Ελλάδας. Ήταν νωρίς το μεσημέρι, όταν τα συνεργεία της J&P ΑΒΑΞ συνάντησαν στο μέσον του αριστερού τούνελ, 4,5 χιλιόμετρα μέσα στο βουνό και σε ύψος 550 μέτρων, τους μηχανικούς της ΤΕΡΝΑ, οι οποίοι έριξαν και το εναπομείναν εμπόδιο που χώριζε τις δύο πλευρές της σήραγγας, παραδίδοντας ένα δύσκολο έργο, μήκους 9,2 χλμ ανά σήραγγα. 


Άλλωστε, είχε προηγηθεί το «ξετρύπημα» της δεξιάς σήραγγας τις προηγούμενες ημέρες, δίνοντας τέλος σε μία περιπέτεια 16 έτών. Αναπόφευκτα, ήρθαν στιγμές συγκίνησης και ρίγους για τους ανθρώπους που πάλευαν μέσα στις λάσπες του βουνού επί χρόνια. 


Ανακουφισμένοι, ευχαριστημένοι και δικαιωμένοι αγκαλιάζονταν. Νέα πρωτιά Έτσι, η Ελλάδα μπορεί να υπερηφανεύεται για μία νέα πρωτιά, αφού κατασκεύασε τα μεγαλύτερα συγκοινωνιακά τούνελ των Βαλκανίων, η δημιουργία των οποίων αποτελεί ένα πραγματικό έπος για τον τεχνικό κόσμο της χώρας. 


Και αυτό διότι, οι γεωλογικές συνθήκες κατέστησαν την κατασκευή των σηράγγων δυσκολότατη, το δε έργο μοναδικό στο είδος του στον πλανήτη, αφού οι ιδιότητες του μαλακού πετρώματος, σερπεντίτης, έκανε «εφιαλτική» τη ζωή των μηχανικών, λένε άνθρωποι που έζησαν το έργο από κοντά. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο, η φήμη των δυσκολιών του Καλλιδρόμου το έχουν κάνει ένα ξακουστό case study σε πολυτεχνικές σχολές και εξειδικευμένες εταιρίες ανά τον κόσμο. 


Σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό Υποδομών και Ανάπτυξης, κ. Σταύρο Καλογιάννη, η συγκεκριμένη εργολαβία κόστισε 220 εκατ. ευρώ, ενώ το σύνλο του έργου περίπου 350 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς ΦΠΑ. «Θα ήθελα επίσης να πω συγχαρητήρια και στις τεχνικές εταιρίες, στις αμιγώς ελληνικές εταιρείες που έφεραν σε πέρας ένα τόσο δύσκολο έργο, σ' αυτούς τους εκπληκτικούς εργαζόμενους που είναι σήμερα εδώ. 


Και βεβαίως στο επιστημονικό δυναμικό της χώρας, τους μελετητές, τους επιβλέποντες, τους κατασκευαστές που υλοποίησαν σε τόσο δύσκολο γεωλογικό υπόβαθρο αυτό το πολύ σημαντικό έργο» δήλωσε μετά την διάνοιξη της σήραγγας. Παράλληλα, όπως ανέφερε ο γενικός γραμματέας Μεταφορών, κ. Νίκος Σταθόπουλος, «η αποπεράτωση αυτής της σήραγγας είναι αυτή που θα επιτρέψει μέχρι το 2015 την ολοκλήρωση του άξονα Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη και θα επαναφέρει κατά κάποιο τρόπο την Ελλάδα στον ευρωπαϊκό σιδηροδρομικό χάρτη».

«Το συγκεκριμένο έργο έχει επίσης μεγάλη επίδραση στην προσπάθεια που κάνουμε για την ιδιωτικοποίηση και την ανάπτυξη της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. 


Είναι προφανές ότι με αυτό το έργο η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα μπορέσει να κερδίσει χρόνο στο Αθήνα -Θεσσαλονίκη, να πάρει ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά και φυσικά να προχωρήσει η ηλεκτροκίνηση η οποία θα αποτελέσει μεγάλο παράγοντα εξοικονόμησης για την εταιρία και βελτίωση των αποτελεσμάτων της. Άρα είναι ένα έργο που συνεισφέρει πραγματικά στην ολοκλήρωση του σιδηροδρομικού άξονα της χώρας», σχολίασε. 


«Είμαστε πραγματικά ικανοποιημένοι σήμερα γιατί ολοκληρώνεται ένα πολύ μεγάλο και πολύ δύσκολο έργο. Ένα έργο το οποίο μας ανοίγει το δρόμο για να ολοκληρώσουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα, από δω και πέρα, τις σύγχρονες σιδηροδρομικές υποδομές που θα έχει η χώρα μας και κυρίως το Πάτρα - Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Ειδομένη» τόνισε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΓΟΣΕ, κ. Κώστας Σπηλιόπουλος. «Θέλω να ευχαριστήσω τους εργαζόμενους που μόχθησαν σε δύσκολες συνθήκες όπως βλέπετε, τις εταιρίες οι οποίες έχουν πλέον πολύ μεγάλη τεχνογνωσία και εκτελούν εξαιρετικά δύσκολα έργα σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο, τους επιστήμονες που μελέτησαν και προγραμμάτισαν αυτό εδώ το έργο αλλά και τους φορείς της περιοχής οι οποίοι συνεργάστηκαν άψογα και φέραμε εις πέρας ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο» πρόσθεσε. 


Ταχύτητες έως και 250 χλμ ανά ώρα 

Η διάνοιξη του Καλλιδρόμου και η αποπεράτωση της νέας γραμμής Τιθορέας - Λιανοκλαδίου είναι το πρώτο βήμα, που θα κάνει το ταξίδι μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης υπόθεση τριών ωρών και ενός τετάρτου της ώρας. Άλλωστε, η σήραγγα μελετήθηκε για ταχύτητες έως και 250 χλμ ανά ώρα. 


Το δεύτερο βήμα είναι η ολοκλήρωση των εργασιών στο όρος Όθρυς, όπου κατασκευάζεται το υπόλοιπο τμήμα της νέας σιδηροδρομικής γραμμής υψηλών ταχυτήτων, Λιανοκλάδι - Δομοκός. 


Ήδη, το 60% του φυσικού αντικειμένου έχει εκτελεστεί. Παράλληλα, η ΕΡΓΟΣΕ θα προχωρήσει την εργολαβία - σκούπα των υπολειπόμενων εργασιών στην νέα σιδηροδρομική γραμμή Τιθορέας - Δομοκού, προϋπολογισμού 415 εκατ. ευρώ, στην οποία μειοδότης έχει αναδειχθεί η κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ - ΤΕΡΝΑ J&P ΑΒΑΞ, με έκπτωση 8,5%. Εκκρεμεί έγκριση από το διοικητικό συμβούλιο της ΕΡΓΟΣΕ. 


Το έργο περιλαμβάνει εργασίες ολοκλήρωσης της υποδομής και των κτιριακών εγκαταστάσεων και κατασκευή της επιδομής, των ηλεκτρομαγνητικών εγκαταστάσεων, της σηματοδότησης, των τηλεπικοινωνιών και της ηλεκτροκίνησης της νέας διπλής σιδηροδρομικής γραμμής υψηλών ταχυτήτων. 


Με την ολοκλήρωσή της το τραίνο θα χρειάζεται 3,15' για να ταξιδέψει από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, αλλάζοντας τον χάρτη των μεταφορών της Ελλάδας και, καθιστώντας, τις αεροπορικές συγκοινωνίες μεταξύ των δύο πόλεων πολυτέλεια. 


Η νέα χάραξή της γραμμής, η οποία σχεδιάστηκε για ταχύτητες 200 χλμ ανά ώρα, ξεκινά από το Σιδηροδρομικό Σταθμό Τιθορέας κατευθύνεται ανατολικά, διασχίζοντας το όρος Καλλίδρομο με δίδυμη σήραγγα μήκους 9,2 χλμ ανά κατεύθυνση, και ακολουθώντας πεδινή διαδρομή, μέσω της πεδιάδας του Σπερχειού ποταμού καταλήγει στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Λιανοκλαδίου. 


Στη συνέχεια, διασχίζει το όρος Όθρυς με δίδυμη σήραγγα, μήκους 6,3 χλμ ανά κατεύθυνση και ακολουθώντας πεδινή διαδρομή μέσω του οροπέδιου του Δομοκού (αποξηραμένη λίμνη Ξυνιάδας ), κατέρχεται τον ορεινό όγκο του Δομοκού καταλήγοντας στην Θεσσαλική πεδιάδα και στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Δομοκού. 


Πρόκειται για διπλή γραμμή 106 χλμ με 4 σήραγγες μονής γραμμής, συνολικού μήκους 30 χλμ, 12 σήραγγες διπλής γραμμής μήκους 4,4 χλμ, 18 Cut & Cover διπλής γραμμής συνολικού μήκους 2,3 χλμ, 6 Cut & Cover μονής γραμμής συνολικού μήκους 1, 7 χλμ, 49 Σιδηροδρομικές Γέφυρες μήκους 6 χλμ, 32 Ανισόπεδες Διαβάσεις μήκους 2, 7 χλμ και 2 νέους Σιδηροδρομικούς Σταθμούς στο Μώλο και στον Άγιο Στέφανο, καθώς και 2 νέες στάσεις στις Αγγείες και στο Θαυμακο. 


Έτσι, θα αντικατασταθεί η παλαιά μονή γραμμή του ορεινού όγκου του Μπράλου, που κατασκεύασε μεταξύ 1904 - 1908 το «Συνδικάτο κατασκευής σιδηροδρόμων εν Ανατολή limited» κατ' εφαρμογήν της σύμβασης παραχώρησης «περί κατασκευής και εκμεταλλεύσεως Σιδηροδρόμου πλάτους 1,44 μ. από Πειραιώς εις Δεμερλή και τα Οθωμανικά Σύνορα», στην οποία γράφτηκε ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας. 


Στέλιος Καζαντζίδης και Βασίλης Τσιτσάνης

Ο Βασίλης Τσιτσάνης Ο  Βασίλης Τσιτσάνης  υπήρξε ένας σημαντικός λαϊκός δημιουργός. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου του 1915 και έφ...