Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Ο κούρκος

Πριν λίγα χρόνια τα μαγειρεία των νοσοκομείων είχαν κατσαρίδες. Πολλές κατσαρίδες! Μέχρι που αναγκάστηκε να κάνει αιφνιδιαστικές επισκέψεις ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να καταγγέλλει στις κάμερες το γεγονός. Το θυμάστε;
Ήταν παραμονές εκλογών, Φλεβάρης μήνας. Έπεσε χιόνι. Πολύ χιόνι. Και έκλεισε η Αττική Οδός! Έκλεισε και το Ελ.Βενιζέλος! Για ένα βράδυ μάλιστα, δεν λειτούργησε!
Και αναγκάστηκε ο κ. Καραμανλής να καταγγείλει τη τότε κυβέρνηση, ως ανύπαρκτη στο να λύσει τα προβλήματα του κόσμου. Το θυμάστε;
Ψηφιζόταν στη Βουλή η σύμβαση ανάθεσης κατασκευής της γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου. Ο σημερινός πρωθυπουργός έτρεξε να αποχωρήσει από τη βουλή μαζί με τους βουλευτές του, αρνούμενος τη δημιουργία του έργου. Αυτό το θυμάστε;
Ο τότε πρωθυπουργός είχε μετονομαστεί από τον κ. Καραμανλή ως «αρχιερέας της διαπλοκής». Είχε υποσχεθεί να φέρει στη δικαιοσύνη όλα τα τότε σκάνδαλα. Να καθίσει στο «σκαμνί» όσους χρησιμοποίησαν τους θώκους τους για να πλουτίσουν. Θυμάστε;
Ήταν η εποχή που πουλούσε αέρα ως στοχευμένες κινήσεις και φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Σήμερα έφτασε στην αμφισβήτηση. Φάνηκε ο κενός λόγος και οι έωλες υποσχέσεις που έδωσε.
Τότε ήταν ευθερμαγωγός στα κοινωνικά προβλήματα. Σήμερα στέλνει το λογαριασμό στα μικρομεσαία στρώματα, μέσω του κ. Γάμα Αλογοσκούφη.
Ο τότε ευδαιμονιστής του λαού, σήμερα ασπάζεται τη θεωρία… «κάναμε και λάθη»!
Σκληρός υπερασπιστής των φίλων που τον κυκλώνουν, μπαίνει μπροστάρης στα αμαρτήματά τους. Τώρα δεν υπάρχει σκοπούμενος πλουτισμός.
Ούτε μοιράζονται στα μοναστήρια επιχορηγήσεις από λογαριασμούς υπουργείων, για να κυκλοφορήσουν DVD.
Και όταν τελείωσε η γέφυρα του Ρίου, έτρεξε να την εγκαινιάσει!
Τώρα; Τώρα έμεινε θεατής των δημοσκοπήσεων πιστεύοντας πως θα αλλάξουν. Καμαρώνει για τα χαμένα χρόνια που πέρασαν άπραγα και άεργα. Και περιμένει. Περιμένει αυτόν που θα τον ρίξει. Περιμένει αυτόν που θα τον ηρωοποιήσει.
Κούρκος καμαρωτός. Θεατής των εξελίξεων.
Μόνο που ο κούρκος όταν τον πάνε στο σφαγείο και εκεί πάλι καμαρωτός περιμένει!
Τι περιμένει; Μα να τον σφάξουν!

Καλημέρα σας.

ΥΓ Ένα λάθος είχα στο προηγούμενο δημοσίευμα. Ο κ. Φωτιάδης εισέπραξε το 2003, από τα κλεισίματα των φορολογικών βιβλίων 4,5 τρις (και όχι δις). Και το κόστος των Ολυμπιακών έργων ήταν 4,5 τρις. Αν και το νόημα δεν αλλάζει καλό είναι να ακριβολογούμε. Αυτά.

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

Η μισή αλήθεια

Το 1963 (περίοδος ψυχρού πολέμου) ο Νικήτα Χρουτσόφ βρισκόταν για συνομιλίες στις ΗΠΑ. Ένα πρωινό καθώς βάδιζαν οι δυο πρόεδροι, στους κήπους του Λευκού Οίκου, πρότεινε αστειευόμενος, ο Αμερικανός πρόεδρος στον Ρώσο, να τρέξουν μεταξύ τους μέχρι το απέναντι δένδρο, για να δουν ποιος θα έρθει πρώτος. Ο Ρώσος ήξερε πως οι ηλικίες τους, κάνουν άνισο τον αγώνα, όμως δε δίστασε να παραβγεί με τον νεαρό πρόεδρο Τζον Κένεντι. Φυσικά πρώτος έφτασε ο Αμερικανός και δεύτερος ο Ρώσος.
Την άλλη μέρα, οι Αμερικάνικες εφημερίδες έγραφαν…
«Σε αγώνα δρόμου που διεξήχθη στο Λευκό Οίκο συμμετείχαν οι δύο πρόεδροι. Ο Τζον Κένεντι ήρθε πρώτος ενώ ο Ρώσος πρόεδρος ήρθε τελευταίος.»
Οι Ρωσικές εφημερίδες έγραφαν…
«Διεξήχθη μεγάλος αγώνας δρόμου στο Λευκό Οίκο. Στον αγώνα αυτό ο Ρώσος πρόεδρος Νικήτα Χρουτσόφ ήρθε δεύτερος ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος ήρθε προτελευταίος.»
Στη πραγματικότητα και οι δυο πλευρές έλεγαν την αλήθεια. Όμως ο τρόπος που παρουσίαζαν το γεγονός και η διαφορετική φρασεολογία, δημιουργούσαν τις ανάλογες εντυπώσεις.
Ο Αλογοσκούφης πρώτα πέταξε το μπαλάκι για τους φοροφυγάδες εμπόρους και μετά ανακοίνωσε τα επαχθή μέτρα φορολογίας τους. Πρώτα δημιούργησε την εικόνα της ανισότητας στη φορολογία και μετά ξεφούρνισε τα υπόλοιπα.
Φυσικά ξέρει πως το λιανικό μικρεμπόριο στην Ελλάδα φορολογείται τρεις φορές και όχι μια όπως όλων των υπόλοιπων φορολογούμενων.
Εκείνος όμως παρουσίασε τη πλευρά που βόλευε. Τη πρώτη φορολόγηση με τις ετήσιες δηλώσεις που κατατίθενται.
Αφού, ποτέ δεν προστίθενται στην φορολογία αυτή τα έσοδα από τις περαιώσεις που γίνονται κατά περιόδους. Ούτε στα φορολογικά έσοδα από το μικρεμπόριο, προστέθηκαν ποτέ οι προσαυξήσεις και τα διοικητικά πρόστιμα για πλασματικές παραβάσεις (ως επί το πλείστον).
Με το κλείσιμο βιβλίων (περαίωση) που έγινε το 2003 εισπράχθηκαν 4,5 δις δρχ.
Το κόστος των Ολυμπιακών έργων στην Ελλάδα ήταν 4,5 δις δρχ.
Όμως σκόπιμα οι συγκρίσεις, απόδοσης φόρων, γίνονται αθροιστικά. Πόσα πληρώνουν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι και πόσα οι επαγγελματίες. Δεν αναρωτήθηκε κανείς, πόσες χιλιάδες είναι οι επαγγελματίες στην Ελλάδα και πόσα εκατομμύρια οι μισθωτοί και συνταξιούχοι.
Στο Δημοτικό σχολείο η δασκάλα έλεγε: «Δεν προσθέτουμε ποτέ κρεμμύδια και πατάτες»
Όμως η τεχνική της μισής αλήθειας είναι παλιά. Και πάντα αποδίδει. Στο Πάντειο πανεπιστήμιο μάλιστα, αποτελεί και ειδικό κλάδο στη κοινωνιολογία…
«Η τεχνική της προπαγάνδας»

Καλημέρα σας.

Υ.Γ. Για την τεχνική της "μισής αλήθειας" θα μου επιτρέψετε να επανέλθω και στο επόμενο δημοσίευμα.

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008

Νεοφώτιστοι κομματάρχες

Όταν η τοπική οργάνωση ενός κόμματος, καλεί, κάποιο από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του να μιλήσει, αναλαμβάνει και την απαραίτητη οργάνωση της εκδήλωσης.
Επιλέγει ως σημείο συγκέντρωσης, ένα σημείο κεντρικό. Προσβάσιμο από κάθε ενδιαφερόμενο.
Αναλαμβάνει να ενημερώσει του οπαδούς και τα μέλη του κόμματος, για την εκδήλωση που ετοιμάζει.
Η ενημέρωση για την εκδήλωση πρέπει να φτάνει σε κάθε σημείο της πόλης και του νομού σου. Κοντολογίς, να το μάθει κάθε ενδιαφερόμενος.
Μια πολιτική συγκέντρωση δεν είναι προσωπική συνάντηση «κάποιων».
Η έλευση του πολιτικού προσώπου, έχει καθοριστική σημασία, αφού έχει κάτι να πει στο κοινό που θα μιλήσει. Άρα έχει ενημερωτικό χαρακτήρα, για τα πολιτικά θέματα που τρέχουν. Για τις θέσεις του κόμματος. Για τις παραπέρα δράσεις που θα ακολουθήσουν.
Δεν έρχεται ο άνθρωπος αυτός για να κάνει τη βόλτα του. Δεν έρχεται για να ξεσκάσει. Έρχεται για να μιλήσει. Και αφού θα μιλήσει πρέπει να υπάρχουν ακροατές που θα τον ακούσουν.
Διαφορετικά, θα καθόταν στο σπίτι του να δει την οικογένειά του. Δεν είχε λόγο να μας έρθει. Να δει τι; Το κάστρο μας. Το ξέρει. Ξανάρθε πολλές φορές εδώ.
Να μιλήσει ήρθε ο άνθρωπος. Σε ποιους όμως; Σε αυτούς που τον περίμεναν; Ένα ισχνό ακροατήριο 13 ανθρώπων;
Στις ονομαστικές μας γιορτές περισσότεροι μαζεύονται.
Αυτό δεν ήταν πολιτική συγκέντρωση. Παρωδία πολιτικού αταβισμού ήταν.
Και με την αστεία αυτή εικόνα που παρουσίασαν, εξέθεσαν και τους οπαδούς και τα μέλη του κόμματος που εκπροσωπούν.
Δίκαια ένας περαστικός στη παραλία, καθώς πήγαινε προς το μόλο, παρατήρησε… «τόσοι μείνατε τελικά;»
Όταν αναλαμβάνεις μια θέση στον κομματικό μηχανισμό, πρέπει να την εξυπηρετείς.
Δε τρέχεις μόνο για να εκλεχθείς. Για να καθίσεις στη θέση που ζήτησες.
Ενδιαφέρεσαι και για τα αποτελέσματα που παράγουν οι ενέργειές σου. Προσπαθείς.
Όταν δε ξέρεις, ρωτάς. Ρωτάς τους παλιότερους που έχουν εμπειρίες από ανάλογες περιπτώσεις. Συμβουλεύεσαι.
Ο ρόλος του νεοφώτιστου σε μια θέση είναι διττός. Δεν λειτουργεί μόνο. Ρωτάει και ενημερώνεται παράλληλα.
Όταν δε μπορεί να τα καταφέρει, απλά, ζητάει συγνώμη και αποχωρεί.
Πηγαίνει εκεί που ήταν. Εκεί που τα κατάφερνε καλύτερα.
Δεν είναι κακό. Καλό είναι να αποχωρεί, αφήνοντας άλλους να έχουν το κουμάντο.
Που δεν εξέθεταν πρόσωπα και καταστάσεις.

Καλημέρα σας

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

Όλα tres sic

Πόσους μπορεί να έπεισε ο πρωθυπουργός προχθές στη ΔΕΘ;
Σε μια εποχή που φανερά πλέον, ο κύκλος του κλείνει, για να περάσει στην ιστορία σαν μια απόλυτη πολιτική απραξία, που έφερε την κοινωνία μας στο επίπεδο των κουμπάρων και της καλοπέρασης των υπουργών του, φανερώνοντας έτσι, τους πραγματικούς στόχους της εξουσίας.
Ένα τμήμα της συνέντευξής του είδα και μου έκανε εντύπωση ο «καουμπόικος» τρόπος που απαντούσε. Υπεροπτικά στο στιλ «έτσι είναι τα πράγματα κύριε» μείναμε να ακούμε τα σοφίσματα που ετοίμασε ήδη από την Αθήνα, για να ξεφουρνίσει στη ΔΕΘ.
Έβλεπα και τα καλόγνωμα χαμόγελα των δημοσιογράφων που ρωτούσαν.
Ρώτησε αυτάρεσκα… «είδατε εσείς κανένα σκάνδαλο στο θέμα Ζαχόπουλου»;
Και δε βρέθηκε κανείς τους να του απαντήσει, πως τα χρήματα που μοίραζε επιλεκτικά και απλόχερα ο κύριος αυτός, παραμένει ένα τεράστιο σκάνδαλο.
Στρογγυλεύοντας πρόσωπα και καταστάσεις, έβγαλε λάδι τους πάντες. Τις προσωπικές του επιλογές. Τους δικούς του ανθρώπους. Ταυτίστηκε με τις πράξεις τους. Άρα τις αποδέχεται.
Με τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ μέσω του «έτερου Καπαδόκη» που έφτασε να κάνει μπίζνες στο όνομα της γυναίκας του, εκφράζοντας μάλιστα την απορία… «μα είναι κακό να δραστηριοποιείται η σύζυγος ενός υπουργού επαγγελματικά;»
Επειδή στην Ελλάδα ζούμε και ξέρουμε, του απαντάμε. Ναι είναι κακό να παραμένει ο άνδρας της στο πόστο που τον έβαλες. Η ίδια μπορεί να κάνει ότι θέλει. Ο άνδρας της όμως δε μπορεί να κρατάει και το πεπόνι και το μαχαίρι. Μη μετατοπίζεις την απάντηση. Όταν σου δείχνω το φεγγάρι εσύ μη κοιτάς το δάκτυλό μου.
Δεν θα μιλήσω για τις υπεράκτιες εταιρείες του άλλου υπουργού. Δεσμεύομαι από τη τελευταία του φράση.
Το έκανε για να προστατέψει την μελλοντική αποκατάσταση στα τέσσερα παιδάκια του. (Tres sic).
Και όταν τα βρίσκουμε σκούρα με τις πράξεις μας τότε έχουμε έτοιμη την απάντηση: «πείτε με βλάκα».
Όλα σωστά τακτοποιημένα στις σκέψεις τους. Τακτοποιημένα όπως τους βολεύει φυσικά.
Όταν λοιπόν καλύπτεις όλη αυτή τη πολιτική σαβούρα, τότε ταυτίζεσαι μαζί της.
Και δεν είσαι άμοιρος των ευθυνών σου.
Το πόσο κοντά στο λαό βρίσκεται, φάνηκε από τον χρόνο της ξαφνικής άφιξής του και της μετέπειτα φυγάδευσής του
Όσο για την «πρόωρη συνταξιοδότηση» που αναφέρθηκε, υπάρχει μια μικρή διαφορά.
Την συνταξιοδότησή μας τη ρυθμίζουμε εμείς.
Την “πολιτική συνταξιοδότηση” όμως, την αποφασίζει ο λαός.
Αυτά.
Καλημέρα σας.

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Σπίτια δίχως όνειρα

Πόσες δεκαετίες πρέπει να περάσουν ακόμη για να λυθεί το πρόβλημα της παραχώρησης των Δημοσίων κτημάτων, κατοίκων του Δήμου Καβάλας, στους δικαιούχους;
Οι κάτοχοί τους ήταν νέοι όταν άρχισε αυτό το πρόβλημα, μεγάλωσαν, γέρασαν θα φτάσει και ο χρόνος του φυσιολογικού πέρατος της ζωής τους, αλλά τα οικόπεδα μένουν σε ιδιοκτησιακή εκκρεμότητα.
Δε πέρασε Δήμαρχος, Νομάρχης, Βουλευτής τα τελευταία 30 χρόνια που να μην ασχολήθηκε με το θέμα αυτό.
Όλοι αναγνωρίζουν το δίκιο τους. Όλοι βλέπουν την ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων. Μόνο που οι ίδιοι δεν είδαν ακόμη τα παραχωρητήρια των οικοπέδων τους.

Το σπίτι που μεγάλωσα ήταν προσφυγικό. Φτιαγμένο από τσατμά και κεραμίδια. Πρόσφυγες του 1922 ο παππούς και η γιαγιά, εγκαταστάθηκαν εκεί. Και ξεκίνησαν τα όνειρά τους. Σε ένα σπίτι που ήταν σε μόνιμη εκκρεμότητα. Ποιανού ήταν το σπίτι;
Όπως έλεγε και η μητέρα μου… «Είναι της πρόνοιας» Δηλαδή, το σπίτι ήταν δικό μας. Δεν πληρώναμε νοίκι. Όμως δεν μπορούσαμε ούτε να το χτίσουμε, ούτε να το πουλήσουμε. Απλά μέναμε εκεί. Ούτε μας έβγαζαν, ούτε μας το’διναν. 70 χρόνια ιστορίας εκεί.
Και δεν ήταν μόνο του. Δυο σειρές σπίτια. 25-30 κάτοχοι. Οι μισοί «έβλεπαν» την οδό Αθ. Διάκου και οι άλλοι μισοί, βλέπαμε την Καραϊσκάκη. Ένα οικοδομικό τετράγωνο «της πρόνοιας» Ένας προσφυγικός οικισμός σε εκκρεμότητα. Μεγαλώσαμε εκεί. Και το σπίτι ήταν «της πρόνοιας». Και με τα χρόνια οι τσατμάδες έπεφταν. Και βάζαμε λίγο χάρτσι για να κλείσουν οι τρύπες.
Ως που φύγαμε μαζί, με τα όνειρά μας και φτιάξαμε το δικό μας σπιτικό αλλού.
Ευτυχώς, το πρόβλημα σε μας, λύθηκε αργότερα. Και κάποια στιγμή έφτασε στα χέρια μας το περιβόητο παραχωρητήριο!
Ένα παραχωρητήριο που μάταια τόσα χρόνια περιμένουν και οι κάτοχοι των Δημοσίων Κτημάτων της πόλης μας. Να δώσουν και αυτοί σάρκα και οστά στα όνειρά τους. Να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους. Να ομορφύνουν λίγο τη καθημερινότητά τους.
Δούλεψαν τόσα χρόνια σ’αυτή τη πόλη. Έζησαν. Φορολογήθηκαν. Έκαναν παιδιά και τα παιδιά τους, τους έκαναν εγγόνια.
Έζησαν μέσα στα σπίτια αυτά. Έκαναν όνειρα για τα σπίτια αυτά.
Τι περιμένουμε λοιπόν; Να αποδημήσουν «εις Κύριον» για να λυθεί το πρόβλημά τους; Αν είναι να γίνει έτσι, τότε από ψηλά θα μας φωνάξουν «το λόγο σου το χόρτασα και το φαί σου φάτο»

Καλημέρα σας.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

14 χρόνια για 5 χιλιόμετρα

Μετά από 14 χρόνια επιτέλους τελείωσε!
Έπρεπε να περάσουμε μια απίστευτη ταλαιπωρία χρόνων, για να φτάσουμε στο σημείο να δοθεί στη κυκλοφορία η παράκαμψη των Κρηνίδων.
Έπρεπε να περάσουμε ένα καλοκαίρι, κάνοντας επικίνδυνους ελιγμούς, στους υπό διαμόρφωση κόμβους, μέχρι αυτοί να συνδεθούν με τον κύριο άξονα.
Ούτε σε οδήγηση δεξιοτεχνίας να είχαμε συμμετοχή, δεν θα χρειαζόταν τόση μαεστρία. Όμως τα καταφέραμε! Με ελάχιστα ατυχήματα… κάπου 10-15 εβδομαδιαίως. Όλα με μικροζημιές. Δε πειράζει. Όμως όλο το καλοκαίρι οι ελιγμοί μας καλά κρατούσαν. Ως που έγινε η σύνδεση των δύο κόμβων, στην αρχή και το τέλος του.
Και τώρα απολαμβάνουμε τον «σύγχρονο αυτοκινητόδρομο» που κατασκευάστηκε!
Στα πέντε χιλιόμετρα «νέας χάραξης» ο οδηγός μπορεί να τρέξει πλέον άνετα μέχρι 50 χιλ την ώρα. Δρόμος με «μεγάλο εύρος», αφού φτάνει ίσα-ίσα να μπορούν να διασταυρωθούν δύο λεωφορεία.
Για τα ΙΧ δεν υπάρχει πρόβλημα. Διασταυρώνονται άνετα.
Έχει όμως και στηθαία στο μεγαλύτερο μήκος του, για καλό και για κακό. Για τη προστασία μας!
Με άφθονες καμπούρες που περιορίζουν την ορατότητα στον οδηγό. Καμπούρες απαραίτητες για να περνούν από κάτω τους, οι κάθετοι άξονες που οδηγούν στον κάμπο των Φιλίππων.
Συναντάς 4-5 διασταυρώσεις και ατελείωτες διπλές γραμμές. Έτσι αν βρεθεί μπροστά σου ένα αργοκίνητο όχημα… απλά την έβαψες. Λίγο δύσκολο να μπορέσεις να κάνεις νόμιμη προσπέραση. Απλά το ακολουθείς και αισθάνεσαι ολίγον φορτηγατζής.
Έχει και σηματοδότες. Για να δημιουργούνται οι απαραίτητες ουρές αυτοκινήτων, κάθε φορά που θα βγει ένα αυτοκίνητο από κάποιο διπλανό χωριό. Μάλιστα για τη Λυδία έχει δύο διασταυρώσεις. Όσες έχει δηλαδή και η Καβάλα με την Εγνατία Οδό.
Περιμέναμε 14 χρόνια μέχρι να κατασκευαστούν 5 χιλιόμετρα δρόμου. Περιμέναμε κάποιο σύγχρονο δρόμο και μας παρέδωσαν ένα δρόμο που έχει τα ίδια χάλια με τον υπάρχοντα που συνεχίζει προς Δράμα. Ίσως για να μη κακομαθαίνουμε.
Σε μια εποχή όπου, σε όλη την Ευρώπη, χαράσσονται σύγχρονοι αυτοκινητόδρομοι, που παρέχουν ασφάλεια στον οδηγό και ταχεία κίνηση των οχημάτων, εμείς μένουμε σε έργα παρωχημένης τεχνολογίας και ξεπερασμένου σχεδιασμού.
Σε μια εποχή που το κράτος επιστρέφει τους φόρους, με έργα για τον πολίτη, εμείς σκορπάμε τα χρήματα αυτά, βολεύοντας κομματικούς ημετέρους, πίσω από μισθούς, αδρανών συμβούλων, μέσα στα γραφεία υπουργών και περιφερειαρχών.
Θα κλείσω με ένα σύντομο ανέκδοτο.
- «Επανίδρυση του κράτους»
- «Φέξε μου και γλίστρησα»

Καλημέρα σας.

Στέλιος Καζαντζίδης και Βασίλης Τσιτσάνης

Ο Βασίλης Τσιτσάνης Ο  Βασίλης Τσιτσάνης  υπήρξε ένας σημαντικός λαϊκός δημιουργός. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου του 1915 και έφ...