Μια χαρούμενη Δήμαρχος

Με παρασκηνιακές, δόλιες και χωρίς ενημέρωση του κόσμου ενέργειες, προσπαθεί η Δήμαρχος Καβάλας κ. Δήμητρα Τσανάκα να μετονομάσει την οδό Ομονοίας σε Αποστόλου Παύλου.

Ντροπή και ασέβεια.

Ντροπή γιατί χωρίς να ενημερώσει κανένα πολίτη πριν ξεκινήσει τις διαδικασίες μετονομασίας, θέλει να περάσει την απόφαση έχοντας (απ' ότι διαβάζω) και τις σύμφωνες γνώμες μέρους της αντιπολίτευσης του Δήμου.

Ασέβεια γιατί τον πρώτο λόγο τον έχει ο κόσμος που κατοικεί που ζει και εμπορεύεται στον κεντρικότερο και εμπορικότερο δρόμο της πόλης μας.

Αν υπήρχε στοιχειώδης ευγένεια, ή έστω η παραμικρή κοινωνική ευαισθησία, θα έθετε πρώτα το ερώτημα στους ανθρώπους αυτούς. Θα το έθετε στη κοινωνία της Καβάλας. Θα συμβουλευόταν τον Εμπορικό Σύλλογο. 

Με ένα απλό ερωτηματολόγιο θα μάθαινε τις γνώμες των πολιτών. 

Με 2-3 ημερήσιες επισκέψεις σε ανθρώπους της αγοράς.

Και δεν θα εξέφραζε την «χαρά της» μόλις της το είπαν οι δυο ιερείς που ουσιαστικά εξέφρασαν την επιθυμία του Μητροπολίτη και η επίσκεψη έγινε με δική του εντολή και όχι… έτσι από καλή προαίρεση.

Με μια απόφαση που δεν ήταν ούτε καν στις προεκλογικές της δεσμεύσεις η Δήμαρχος προσπαθεί να περάσει ξαφνικά από το Δημ. Συμβούλιο μια απόφαση που στην πραγματικότητα είναι μια παλιά πρόταση του Μητροπολίτη που έσπευσε η Δήμαρχος να υλοποιήσει.

Απλά οι δυο ιερείς ήταν η έναρξη του στημένου σκηνικού.

Και τρέχοντας την αποδέχονται οι λοιποί συγγενείς πιστεύοντας πως έτσι θα αποκτήσουν την εύνοια για μελλοντική άγρα ψήφων από τους εκκλησιαστικούς κύκλους.

Όλα για τις επόμενες εκλογές.

Όλα για λίγες εκκλησιαστικές ψήφους.

Εκεί φτάσαμε. Να ξεπουλάμε την ιστορία μας για να μαζέψουμε ψήφους στις επόμενες εκλογές! Η οδός Ομονοίας έχει τη δική της εκατοντάχρονη ιστορία. Και η ιστορία γράφεται στις καρδιές όσων την έζησαν.

Όμως...

Ο Απόστολος Παύλος δεν έχει καμιά σχέση με την οδό Ομονοίας. Η διαδρομή του ήταν διαφορετική και δεν πέρασε ποτέ από την Ομονοίας.

Είναι παραχάραξη της εκκλησιαστικής ιστορίας, να λέμε στον επισκέπτη της πόλης μας, ότι η οδός αυτή ανήκει στα… βήματα του Απ. Παύλου.

Και δεν ανήκει βεβαίως αφού όταν ήρθε ο Απ. Παύλος η οδός αυτή δεν υπήρχε ούτε στις σκέψεις των τότε κατοίκων της Καβάλας.

Θέλουν να οδηγούν τον κόσμο από την οδό Ομονοίας στην εκκλησία του Απ. Παύλου, ώστε οι επισκέπτες να ανάβουν κεριά. Θέλουν να εμπορευματοποιήσουν την ιστορία της πόλης. Αυτός είναι ο λόγος και ας αφήσουν κατά μέρος τα μισόλογα περί «τιμής και δόξας» στον άγιο. Ο άγιος τιμάται ποικιλότροπα. Και οδός Αγίου Παύλου υπάρχει. Και μνημείο στην Κουντουριώτου. Και το λιμάνι της πόλης φέρει το όνομά του. Και στη γιορτή του η πόλη σημαιοστολίζεται. Οι αρχές και ο κόσμος τον τιμά με δοξολογίες. Και τα καταστήματα είναι κλειστά. Φτάνει.

Συγνώμη που επεμβαίνουμε στη χαρά της Δημάρχου μας, όμως οι πολλές τιμές και δόξες άρχισαν να αγγίζουν τα όρια του κιτς.

Καλημέρα σας.

Σημείωση: Στη φωτογραφία η οδός Ομονοίας στη περίοδο της κατοχής.

Υπάρχει αξιοπρέπεια;

Ουρές ανθρώπων στοιβαγμένες σε διαδρόμους. Κατάλοιπο μιας άλλης εποχής. Μιας παρηκμασμένης εποχής που δεν λέει να τελειώσει και στη χώρα μας.

Ουρές ανθρώπων, για το τίποτα.

Όπως κάποτε στη Κατοχή που μοίραζαν ψωμί.

Τώρα ουρές για μια υπογραφή! Όπως κάποτε στις Εφορίες. Ουρές ανθρώπων που στοιβάζονται σε υπηρεσιακούς διαδρόμους για μια θεώρηση Βιβλιαρίου Υγείας!

Σιγά τα ωά. Μη σπάσουν και τι θα απογίνουμε.

Αυτό το Βιβλιάριο Υγείας γιατί πρέπει να θεωρείται κάθε χρόνο;  Σε τι εξυπηρετεί η ετήσια θεώρηση;

Στην εποχή της ηλεκτρονικής κοσμογονίας, εμείς μείναμε να δημιουργούμε ανθρώπινες ουρές, για να βρεθούμε μπροστά σε έναν υπάλληλο, να δει στον υπολογιστή ότι έχουμε το προνόμιο να δικαιούμαστε Βιβλιάριο Υγείας και για φέτος, να το σφραγίσει και έτσι να έχουμε πρόσβαση στην υγεία.

Μια βδομάδα τώρα ταλαιπωρούνται οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ γι’ αυτή τη θεώρηση.

Από τις 2 τα χαράματα στήνονται έξω από το ΙΚΑ για να πάρουν σειρά. Εκατοντάδες άνθρωποι. Ανθρώπινη ουρά. Και η ουρά το πρωί έφτασε να τελειώνει στον κάτω μαχαλά!

Βλέπεις τον κόσμο να ταλαιπωρείται σε ατελείωτες ουρές. Χρόνια τώρα. Να περιμένει ο άλλος για μια υπογραφή, για μια συναλλαγή, για μια δουλειά ενός ή δύο λεπτών. Και χάνονται εργατοώρες. Αισθάνεται ο άλλος σαν ζώο στη σειρά.  Όλη η κατάντια μιας υπηρεσίας σε μια ανθρώπινη ουρά.
Πού είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια;

Και όχι μόνο στο ΙΚΑ. 

Και στον ΟΑΕΕ. 

Και στον ΟΑΕΔ.

Όπου κρατική υπηρεσία και ουρές. Και ανοργανωσιά. Και ανθρώπινος εξευτελισμός της προσωπικότητας του συναλλασσόμενου.

«Μπορούν οι ασφαλισμένοι να το θεωρούν και ηλεκτρονικά» μας λέει ο Διοικητής του ΙΚΑ, στα ρεπορτάζ.

Αυτό μεγάλε το είπες πριν ξεκινήσει η διαδικασία; 

Αυτή η ταλαιπωρία των πελατών σου;

Των ασφαλισμένων σου;

Ενημέρωσες με ένα σποτ στη τηλεόραση τους ανθρώπους αυτούς;

Και οι δημοσιογράφοι δείχνουν αυτάρεσκα τις ουρές. Και ακούς υπέροχους διαλόγους:

- Από τις δύο το πρωί περιμένω!

- Έτρεξαν όλοι μαζί και έριξαν τον υπάλληλο που μοίραζε τα χαρτάκια!

- Τρεις μέρες έρχομαι και δεν μπορώ να κάνω τη δουλειά μου.

- Κάλεσαν την αστυνομία γιατί άρχισαν να δέρνονται μεταξύ τους. Να. Δείτε εκεί και το περιπολικό.

Για μια δουλειά δύο λεπτών κοντέψαμε να σκοτωθούμε!!!

Και όμως…

Δεν θα μπορούσε να ΜΗΝ θεωρείται αυτό το κωλοβιβλιάριο,  όσο ζεις, και να διακόπτεται η χρήση του από το σύστημα όταν δεν είσαι ταμειακά εντάξει ή όταν αποχαιρετήσεις τον μάταιο αυτό κόσμο;

Ένα σκασμό λεφτά πληρώσαμε για την μηχανογράφηση του ΙΚΑ του ΟΑΕΕ του ΟΑΕΔ.

Αυτό δεν προβλέφθηκε;

Η μεγάλες ηλικίες, πράγματι δεν έχουν καλές σχέσεις με υπολογιστές. Και δεν μπορούν να το θεωρήσουν ηλεκτρονικά.  Συμφωνώ.

Ένας εγγονός δεν υπάρχει που θα μπει να το κάνει;
Ένας νεαρός στη πολυκατοικία τους δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτούς τους λίγους;

Αν όλοι αυτοί που συνωστίζονται στα σκαλάκια από τα χαράματα, πήγαιναν στο λογιστή τους θα τελείωνε η δουλειά τους, με μια αμοιβή των 5 ευρώ.

Κι’ αν κάποιοι είναι πένητες, είμαι σίγουρος, πως δεν θα τους ζητούσε ούτε αυτή τη μικρή αμοιβή το λογιστικό γραφείο.

Πάντως ο αρμόδιος υπουργός όταν βγήκε, δήλωσε δημόσια: «Μειώθηκε το προσωπικό του ΙΚΑ και θα λυθεί το θέμα αυτό. Θα κάνουμε προσλήψεις προσωπικού»
Από έναν κρατικοδίαιτο συνδικαλιστή υπουργό, ειλικρινά δεν περίμενα να ακούσω κάποια πιο έξυπνη…  λύση.

Καλημέρα σας.