Σπίτια δίχως όνειρα

Πόσες δεκαετίες πρέπει να περάσουν ακόμη για να λυθεί το πρόβλημα της παραχώρησης των Δημοσίων κτημάτων, κατοίκων του Δήμου Καβάλας, στους δικαιούχους;
Οι κάτοχοί τους ήταν νέοι όταν άρχισε αυτό το πρόβλημα, μεγάλωσαν, γέρασαν θα φτάσει και ο χρόνος του φυσιολογικού πέρατος της ζωής τους, αλλά τα οικόπεδα μένουν σε ιδιοκτησιακή εκκρεμότητα.
Δε πέρασε Δήμαρχος, Νομάρχης, Βουλευτής τα τελευταία 30 χρόνια που να μην ασχολήθηκε με το θέμα αυτό.
Όλοι αναγνωρίζουν το δίκιο τους. Όλοι βλέπουν την ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων. Μόνο που οι ίδιοι δεν είδαν ακόμη τα παραχωρητήρια των οικοπέδων τους.

Το σπίτι που μεγάλωσα ήταν προσφυγικό. Φτιαγμένο από τσατμά και κεραμίδια. Πρόσφυγες του 1922 ο παππούς και η γιαγιά, εγκαταστάθηκαν εκεί. Και ξεκίνησαν τα όνειρά τους. Σε ένα σπίτι που ήταν σε μόνιμη εκκρεμότητα. Ποιανού ήταν το σπίτι;
Όπως έλεγε και η μητέρα μου… «Είναι της πρόνοιας» Δηλαδή, το σπίτι ήταν δικό μας. Δεν πληρώναμε νοίκι. Όμως δεν μπορούσαμε ούτε να το χτίσουμε, ούτε να το πουλήσουμε. Απλά μέναμε εκεί. Ούτε μας έβγαζαν, ούτε μας το’διναν. 70 χρόνια ιστορίας εκεί.
Και δεν ήταν μόνο του. Δυο σειρές σπίτια. 25-30 κάτοχοι. Οι μισοί «έβλεπαν» την οδό Αθ. Διάκου και οι άλλοι μισοί, βλέπαμε την Καραϊσκάκη. Ένα οικοδομικό τετράγωνο «της πρόνοιας» Ένας προσφυγικός οικισμός σε εκκρεμότητα. Μεγαλώσαμε εκεί. Και το σπίτι ήταν «της πρόνοιας». Και με τα χρόνια οι τσατμάδες έπεφταν. Και βάζαμε λίγο χάρτσι για να κλείσουν οι τρύπες.
Ως που φύγαμε μαζί, με τα όνειρά μας και φτιάξαμε το δικό μας σπιτικό αλλού.
Ευτυχώς, το πρόβλημα σε μας, λύθηκε αργότερα. Και κάποια στιγμή έφτασε στα χέρια μας το περιβόητο παραχωρητήριο!
Ένα παραχωρητήριο που μάταια τόσα χρόνια περιμένουν και οι κάτοχοι των Δημοσίων Κτημάτων της πόλης μας. Να δώσουν και αυτοί σάρκα και οστά στα όνειρά τους. Να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους. Να ομορφύνουν λίγο τη καθημερινότητά τους.
Δούλεψαν τόσα χρόνια σ’αυτή τη πόλη. Έζησαν. Φορολογήθηκαν. Έκαναν παιδιά και τα παιδιά τους, τους έκαναν εγγόνια.
Έζησαν μέσα στα σπίτια αυτά. Έκαναν όνειρα για τα σπίτια αυτά.
Τι περιμένουμε λοιπόν; Να αποδημήσουν «εις Κύριον» για να λυθεί το πρόβλημά τους; Αν είναι να γίνει έτσι, τότε από ψηλά θα μας φωνάξουν «το λόγο σου το χόρτασα και το φαί σου φάτο»

Καλημέρα σας.