Η κοινωνία που ζω

Ηταν ένα πρωινό θλιβερό και μονότονο. Μόλις είχε τελειώσει η διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ και 3 διαδηλωτές,άγνωστοι μεταξύ τους,κάθισαν σ'ένα καφενείο.
Συστήθηκαν και η συζήτηση άρχισε για τα πρόσφατα μέτρα της κυβέρνησης. Ήταν ο Βασίλης, ο Μανώλης και ο Κώστας.
-Εγώ, είπε ο Βασίλης φύλακας στον ΟΣΕ θυμάμαι αυτή την δόλια την μάνα μου να μου λέει πάντα'διάβασε να γίνεις άνθρωπος να προκόψεις στη ζωή σου" αλλά που έγώ.Είχα το μυαλό μου στο παιχνίδι. Έβγαλα με το ζόρι την Γ γυμνασίου και ευτυχώς βρέθηκε ένας βουλευτής και μπήκα στον ΟΣΕ. Αν είχα χαρτί πανεπιστημίου θα γινόμουν προϊστάμενος και θα είχα καλύτερο μισθό, είπε με πίκρα.
Σταμάτησε και ήπιε μια γουλιά.
=Πόσα παίρνεις αν επιτρέπεται, τον ρώτησε ο Μανώλης.
-Τι να παίρνω, είπε αυτός. Μαζί με τα επιδόματα ίσα που φτάνω τα 60 χιλιάρικα το χρόνο. Κι έχω ένα σωρό έξοδα: Στεγαστικό δάνειο, γραμμάτια για το αυτοκίνητο της κόρης, οι σπουδές του γιού μου στην Αγγλία...
Βλέπεις, συνέχισε, ο γιος μου δεν είχε καλή βαθμολογία στο λύκειο επειδή οι καθηγητές τον αδικούσαν από σύστημα και κατά συρροή και αναγκάστηκα να τον στείλω για σπουδές στο Λονδίνο. Αφήστε τα φίλοι μου, μας μαυρίζουν την ζωή...
Εμειναν για λίγο σιωπηλοί χαμένοι στις σκέψεις τους...
-Εγώ, είπε ο Βασίλης, δουλεύω στις αστικές συγκοινωνίες. Φανταστείτε ότι έφτασαν στο σημείο να συζητάνε να μας κόψουν το επίδομα ζεστάματος μηχανής και έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία. Που βαδίζει αυτός ο τόπος όταν καταπατούνται τα κεκτημένα των εργαζομένων που αποκτήθηκαν με αγώνα και θυσίες...
Συμφώνησαν όλοι μαζί του κουνώντας το κεφάλι.
-Αφήστε ρε παιδιά, είπε ο τρίτος ο Κώστας, εργαζόμενος στην Ολυμπιακή. Εγώ τραβάω μεγάλα ζόρια.
-Δηλαδή; τον ρώτησαν
-Έχω 2 χρόνια που κάθομαι περιμένοντας την μετάταξη που μας υποσχέθηκαν. Πληρώνομαι βέβαια κανονικά, δεν έχω παράπονο, αλλά θα ήθελα όπως εσείς να αποδίδω στη δουλειά μου και να συμβάλω κι'εγώ στην ανόρθωση της χώρας. Γι'αυτό σας λέω, εσείς είστε καλύτερα από μένα.
Σε λίγο οι 2 έφυγαν κι'έμεινε μόνος ο Κώστας. Στο σπίτι δεν ήθελε να πάει. Το είχε σιχαθεί ο οργανισμός του κάθε μέρα,όλη μέρα να κάθεται μέσα. Κοίταξε θλιμμένα γύρω του και μουρμούρισε οργισμένα...
-Α ρε κουφάλα Μέρκελ, εσύ φταις για όλα...
Σημείωση: Το κείμενο αυτό δεν είναι δικό μου. Είναι ένα σχόλιο από το capital.gr.
Κάποιος είπε: «Σημασία δεν έχει, τι πιστεύεις εσύ για σένα. Σημασία έχει τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα».
Καλημέρα σας.