Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Είναι υπόθεση των γύφτων;

Από τις αρχές τις δεκαετίας του 80 ξεκίνησε η ανακύκλωση των γυάλινων μπουκαλιών μιας χρήσης. Τοποθετήθηκαν ειδικοί κάδοι με ένα κυκλικό άνοιγμα στο καπάκι τους, όπου ρίχνουν (από τότε) οι πολίτες τα γυάλινα αντικείμενα. Όχι εδώ. Στη Γερμανία έγινε αυτό !
Με φιλικές οδηγίες στους πολίτες, στα σχολεία, στους χώρους όπου συγκεντρώνεται κόσμος, εξήγησαν το αυτονόητο. Και οι πολίτες ακολούθησαν. Και οι κάδοι γέμισαν με ανακυκλώσιμα.
Το 1986 η Δανία, αντικατέστησε τις πλαστικές σακούλες, στους κάδους απορριμμάτων, στους δρόμους, με χάρτινες. Που είναι φιλικές στο περιβάλλον.
Ήταν η εποχή που εμείς εδώ ανακαλύψαμε τη πλαστική σακούλα. Και γεμίσαμε τις χωματερές με πλαστικό μιας χρήσης.

Μερικές φορές μας αρέσει το δούλεμα. Μας αρέσει να μας παραμυθιάζουν. Ακούμε χωρίς να ψάχνουμε. Όταν όμως ακούμε το… απολαμβάνουμε αυτό που ακούμε. Κοινώς χαιρόμαστε με το τίποτα.
Ίσως το έχουμε ανάγκη. Ίσως ψάχνουμε το τίποτα... Δε ξέρω.

Διαβάζεις κάθε φορά για την ανακύκλωση και τα οφέλη της. Πως γίνονται (τάχαμ τάχαμ) βήματα προς την ανακύκλωση. Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά.
Τοποθετήθηκαν κάδοι για το χαρτί. Όχι όμως για το γυαλί. Ούτε για το αλουμίνιο. Εκατομμύρια κουτάκια αναψυκτικών έτοιμα για ανακύκλωση, απλά πετιούνται στα σκουπίδια. Και καταλήγουν στη χωματερή. Τόνοι αλουμινίου πεταμένοι. Το ίδιο και με τα γυάλινα μπουκάλια κλπ. Όλα στη χωματερή.
Θα μου πεις, εδώ τουαλέτες σε δημόσιους χώρους δεν έχουμε, εσύ κάδους ανακύκλωσης ζητάς. Και εγώ θα σου απαντήσω. Μήπως έχουμε δέκα βρύσες, σε δημόσιους χώρους, να πιείς λίγο νερό να ξεδιψάσεις;
Μήπως έχουμε πέντε ρολόγια να βλέπει ο κόσμος την ώρα;
Ψύλλοι στ’ άχυρα έλεγαν οι παλιοί. Δεν είχαν άδικο.
Όταν το πρόβλημα το σμικρύνεις σε όγκο ψύλλου, λογικό είναι να αδιαφορείς.
Να εθελοτυφλείς και να το προσπερνάς.
Γιατί έτσι σε βολεύει.
Ας είναι καλά οι γύφτοι που μαζεύουν τα παλιά σίδερα και τα ανακυκλώνουν στο εργοστάσιο της Ξάνθης. Οι γύφτοι κατάλαβαν πόσο αξίζουν τα ανακυκλώσιμα. Εμείς αργούμε λίγο. Σε λίγο θα πιστέψουμε πως η ανακύκλωση είναι δουλειά των γύφτων!

Κοινωνικά της στήλης.

Ο καλός, ήρεμος, λόγος και το χαμόγελό σου δεν θα σβήσουν Μαρία. Εσύ έφυγες αλλά τα θετικά σου στοιχεία έμειναν. Μαζί με τον Μανώλη, τα περάσατε στο Νίκο και τον Περικλή. Και όλοι μαζί συνεχίζουν το έργο που ξεκίνησε ο αείμνηστος Περικλής Μπακλαβάς.
Καλό ταξίδι Μαρία μας.

Καλημέρα σας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Περιμένεις να πω εγώ αυτό το τραγούδι;

  «𝝥𝝚𝝦𝝞𝝡𝝚𝝢𝝚𝝞𝝨 𝝢𝝖 𝝥𝝮 𝝚𝝘𝝮 𝝖𝝪𝝩𝝤 𝝩𝝤 𝝩𝝦𝝖𝝘𝝤𝝪𝝙𝝞;»: 𝝤 𝝪𝝡𝝢𝝤𝝨 𝝩𝝤𝝪 𝝛𝝖𝝡𝝥𝝚𝝩𝝖 𝝥𝝤𝝪 𝝖𝝥𝝚𝝦𝝦𝝞𝝭𝝚 𝝖𝝟...