Δηλαδή: Η επίδοξη πολιτικός είχε συμβιβαστεί πολιτικά και ηθικά πριν καν εκτεθεί στη δημόσια βάσανο. Η περίπτωση δεν είναι, φυσικά, μεμονωμένη. «Και αυτός σταυλίζεται παρ’ ημίν», μου είχε πει επί λέξει, κυνικότατα, πριν από μερικά χρόνια, το δεξί χέρι γνωστότατου οικονομικού παράγοντα του τόπου, αναφερόμενος σε βουλευτή που λάμβανε μηνιαία «αποζημίωση» κάτω από το τραπέζι. Το σχόλιο –προσωπική εκμυστήρευση- προέκυψε, ως φυσική ροή, σε μία συνομιλία για την επιχειρηματική πορεία του εν λόγω παράγοντα.) Με αυτό το σύστημα και μέσα από συχνά ταπεινωτικές κομματικές διαδικασίες διακρίνονται και φθάνουν στη βουλή πάρα πολλοί από τους σημερινούς 300.
Για αυτό, πιο πολύ και από την οργή των «αγανακτισμένων» και την επίθεση εναντίον της έδρας του κοινοβουλευτισμού, με τρόμαξε η ίδια η τρομαγμένη αντίδραση των βουλευτών. Που διέφυγαν από την πίσω πόρτα. Αντί να μείνουν να προασπίσουν –αν όχι τους εαυτούς τους – τουλάχιστον τη δημοκρατία την οποία υπηρετούν και εκπροσωπούν. Και το ναό της. Αλλά, είπαμε, οι περισσότεροι βουλευτές νιώθουν «ταπεινωμένοι» πριν καν περάσουν την πόρτα της Βουλής. Ίσως, κάποιοι εξ αυτών προχθές το βράδυ να βιάζονταν κιόλας να πάνε σπίτια τους για να (τα) φάνε. Όπως θα έλεγε και ο κατά δήλωση του «εξόχως ταπεινωμένος» από τον αποκλεισμό της Βουλής αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος.
Υ.Γ. Η παιδική μου φίλη δεν έθεσε τελικά υποψηφιότητα. Τελευταία στιγμή δεν βρήκε τα χρήματα. Κρίμα το «γλείψιμο» στον γραμματέα του κόμματος. Πιο κρίμα ότι τα ονόματα πολλών πραγματικά άξιων ανθρώπων δεν θα εμφανιστούν ποτέ στα ψηφοδέλτια των κομμάτων εάν δεν αλλάξει το κομματικό κατεστημένο που προκαθορίζει/προεπιλέγει τα πρόσωπα του κοινοβουλευτισμού.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=7201
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου