Τώρα αισθάνεσαι εθνικά ταπεινωμένος. Τώρα αισθάνεσαι ότι θίγεται η εθνική σου ανεξαρτησία. Ενώ πριν… Πριν ήσουν εθνικά περήφανος.
Όταν έκαναν απεργία μέσα στο κατακαλόκαιρο στην Ολυμπιακή για να πάρουν αυξήσεις, το θεωρούσες δίκαιο. Και σερνόταν οι τουρίστες με τις μέρες στο κλειστό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Δε διασυρόταν τότε ο τουρισμός μας.
Όταν ο Πιπεργιάς κατέβαζε τους διακόπτες για να πάρουν αυξήσεις οι σκληρά εργαζόμενοι της ΔΕΗ τότε δεν θίχθηκε η εθνική σου συνείδηση. Ούτε σε ενοχλεί που ακόμη και σήμερα δικαιούνται τζάμπα ρεύμα, όχι μόνο όσο εργάζονται στη ΔΕΗ αλλά και όταν συνταξιοδοτηθούν. Και η τζαμπατζίδικη παροχή συνεχίζεται ακόμη και στη χήρα του αποθανόντος υπαλλήλου της ΔΕΗ. Αυτό το ήξερες; Πολλά θα μάθεις ακόμη.
Όταν κρέμασαν στον ΟΤΕ το πανό «Πωλείται» ήξεραν γιατί ήθελαν τον κρατικό έλεγχο οι εργαζόμενοι εκεί. Δεν διαμαρτυρήθηκαν όμως που έβαζαν τα παιδιά τους χωρίς διαγωνισμό. Ούτε για τις υψηλές αποδοχές τους σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.
Ένας ολόκληρος μηχανισμός παροχών σε επιδόματα, σε ανύπαρκτες υπερωρίες και εκτός έδρας ακόμη και για μια ολιγόωρη μετακίνησή τους μέσα στο νομό.
Ένας ολόκληρος κόσμος σιτιζόμενος από τον δημόσιο κορβανά. Με απευθείας αναθέσεις έργων και έργα που τα πληρώναμε 5 και 10 φορές ακριβότερα της αξίας τους.
Θίγεται η εθνική σου περηφάνια τώρα που αλλάζει το συνταξιοδοτικό. Δεν θίχθηκε όμως που άνθρωποι 45 και 50 χρονών έβγαιναν στη σύνταξη για να ξεκινήσουν νέα επαγγελματική καριέρα, στο όνομα ενός συγγενούς τους βέβαια.
Ούτε ποτέ διαμαρτυρήθηκε κάποιος από τους προοδευτικούς και συμπαραστάτης των αγανακτισμένων, για τα μαϊμούδες επιδόματα.
Θα χάσουν από το «κούρεμα» τα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτά που χάνουν κάθε χρόνο από τη αυθαίρετη συνταγογράφηση δε τα μέτρησες.
Και φτάσαμε στη τεράστια αδικία όπου οι αμοιβές στο Δημόσιο έφτασαν 5 – 8 φορές πάνω από τον ιδιωτικό τομέα. Με υπηρεσίες που αλληλεπικάλυπταν η μια την άλλη. Με διευθύνσεις επί διευθύνσεων και προσωποπαγείς θέσεις για να εξυπηρετηθούν τα όποια κομματικά πρόσωπα.
Μη μας λείψουν και χάσουμε το σουσούμι τους. Και τι θα απογίνουμε χωρίς κομματικούς ινστρούχτουρες. Αλλοίμονο.
Τώρα ξεβολευόμαστε. Θα περάσουμε από μια στενωπό. Καλύτερα έτσι.
Ας μη πάρει επίδομα ο Δημ. Υπάλληλος που θα πέσει στην αγορά για να αγοράσει τα εισαγόμενα προϊόντα. Αφού απαξιώσαμε κάθε παραγωγικό τομέα κάθε βιοτεχνία και βιομηχανία τώρα μας έπιασε η εθνική ταπείνωση. Γεμίσαμε τα ψυγεία μας με εισαγόμενα τρόφιμα από τη Γερμανία και τη Δανία και στενοχωριόμαστε που θα μας επιτηρούν οι Γερμανοί.
Έφτασε μια θέση στο Δημόσιο να έχει δεκαπλάσια αξία από μια θέση στη γεωργική παραγωγή. Όμως δε μας αρέσει που τρώμε 2 ευρώ τη ντομάτα. Μεμψιμοιρούμε για την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου. Ψάχνουμε στα ψιλά γράμματα μήπως και επιδαψιλεύονται την εθνική μας κυριαρχία. Τρομάρα μας. Τώρα τη σκεφτήκαμε.
Μια αγγλική παροιμία λέει: «δεν υπάρχει λόγος να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα». Πληροφοριακά και μόνο.
Ακόμη και το γάλα που πίνουμε, το εισάγουμε κατά το 1/3.
Καλημέρα σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου